Το Διαβολογέφυρο το οποίο βρίσκεται πάνω από το χωριό της Τροιζήνας στην Πελοπόνησσο σχεδόν 2 ώρες μακριά από την Αθήνα.
Αν κανείς ψάχνει μια απόκρημνη περιοχή με άγρια ομορφιά, πλούσια βλάστηση, γεμάτη από πικροδάφνες, αιωνόβια δέντρα και πλατάνια τότε δεν έχει παρά να επισκεφθεί το Διαβολογέφυρο το οποίο βρίσκεται πάνω από το χωριό της Τροιζήνας, σχεδόν 2 ώρες μακριά από την Αθήνα.
Στο βάθος τρέχει ένα μικρό ποτάμι το οποίο κατεβαίνει από τα βουνά δημιουργώντας κατά τόπους μικρές λίμνες με παγωμένο πεντακάθαρο νερό ανάμεσα σε τεράστια βράχια. Μικροί καταράκτες κυλούν σε λειασμένα βράχια. Καβουράκια, πεταλούδες και πολύχρωμα έντομα ξεπηδούν από παντού.
Αναφορικά με το φαράγγι οι δύο πλευρές ενώνονται με ένα φυσικό γεφύρι, που δημιούργησε η διάβρωση των πετρωμάτων από το νερό και τον αέρα.
Αξιοπερίεργο είναι ότι στα βράχια που βρίσκονται γύρω από τη γέφυρα υπάρχουν βαθουλώματα σαν διχαλωτές πατημασιές κατσίκας (τέτοια πόδια έχει λένε και ο Διάβολος) – σκηνικό από το οποίο ίσως να προήλθε το όνομα.
Η Λαογραφία για το Διαβολογέφυρο
Ο θρύλος αναφέρει ότι στην περίοδο της Τουρκοκρατίας ο πασάς της περιοχής είχε διατάξει σε έναν φημισμένο πρωτομάστορα την κατασκευή μιας γέφυρας σε αυτή την πολύ απόκρημνη τοποθεσία, στο μεγάλο ποτάμι του Δαμαλά, το Χρυσορρόα, αλλιώς θα του ‘περνε το κεφάλι.
Η δυσκολία βρισκόταν στο γεγονός ότι στο σημείο εκείνο οι δυο βράχοι που θα μπορούσε να στηριχτεί η γέφυρα ήταν πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο.
Δύο φορές προσπάθησε ο γεφυροποιός να στηρίξει την γέφυρα χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ενώ ετοιμαζόταν για την τρίτη προσπάθεια (αν αποτύγχανε θα αποκεφαλιζόταν) εμφανίστηκε ο διάβολος, ο οποίος του υποσχέθηκε να τον βοηθήσει με αντάλλαγμα την ψυχή του.
Ο γεφυροποιός δέχτηκε, και τότε σε μια νύχτα κατασκευάστηκε η γέφυρα. Το ίδιο βράδυ ο διάβολος δώρισε στον πρωτομάστορα ένα πιθάρι χρυσά φλουριά. Ο γεφυροποιός έγινε πάμπλουτος, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί τα πλούτη του πέρα από έξι χρόνια. Μια μέρα ενώ διέσχιζε τη γέφυρα, για να επισκεφθεί το σημείο που είχε κρυμμένο το θησαυρό του, σηκώθηκε άγριος άνεμος, τον πήρε και τον εξαφάνισε. Την ίδια στιγμή κεραυνός έκαψε το σπίτι και την οικογένεια του. Έτσι, σύμφωνα με αυτόν το θρύλο, η γέφυρα αυτή ονομάστηκε “Διαβολογέφυρο”.
