Κάθε δυο μήνες πριν από την πανδημία, οργάνωνε στο κουρείο που έχει στον Τύρναβο μια ημέρα γιορτής. Το πρωί ερχόταν ένας dj. Και το βράδυ μια μπάντα φίλων του. Ήθελε όμως να είναι μια ημέρα ευχάριστη για όλους κι έτσι, αντί να χαλαρώνει μόνο από πηγαδάκι σε πηγαδάκι, κούρευε δωρεάν τον κόσμο που αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες.
«Εγώ δεν έχω ταμείο στην υποδοχή, αλλά ένα booth με βινύλια. Πρώτα θα σε δω σαν φίλο και μετά σαν πελάτη» λέει στην «Α» ο Χρήστος Χαρισούλης εξηγώντας τη φιλοσοφία του, η οποία τις τελευταίες εβδομάδες έχει γίνει ακόμη πιο πολύτιμη.
Στις 3 Μαρτίου το μεσημέρι πολλά χωριά γύρω από τον Τύρναβο βυθίστηκαν στην απόλυτη απελπισία. Ένας σεισμός 6,3 Ρίχτερ τσάκισε ζωές και σπίτια στα δύο. Ο κόσμος βρέθηκε να προσαρμόζει τα σχέδιά του πάνω σε μια ρημαγμένη πραγματικότητα.
«Την επόμενη μέρα του σεισμού ήρθε ένας πελάτης που τον κουρεύω χρόνια. Του κάνω ένα κλασικό κούρεμα με ψαλίδι και χτένα. Όχι πολύ κοντό, περιποιημένο. Μου λέει ‘θέλω να μου τα πάρετε τα μαλλιά χωρίς σκάλα, γουλί εντελώς’. Απόρησα και τον ρώτησα. ‘Το σπίτι μου έπεσε’ απάντησε και μου είπε ‘δεν θέλω να έχω μαλλιά. Θέλω να μου τα κουρέψεις για να περάσω τους επόμενους πέντε μήνες. Δεν ξέρω αν θα έχω τα χρήματα για πιο σύντομα’».
Ο επόμενος πελάτης βρισκόταν στο ίδιο αδιέξοδο. «Ήρθε με δύο παιδάκια. Τους κουρεύω επίσης για χρόνια. Κάθεται το ένα παιδάκι, το φτιάχνω. Ήθελε να κουρευτεί κι ο πατέρας. Κάθεται κι εκείνος, του περνάω την μπέρτα κι εκεί που ετοιμάζομαι να ξεκινήσω ζητάει και το άλλο παιδάκι να κουρευτεί. Τραβάει την μπέρτα με τη μία ο πατέρας, λέει ‘θα κάτσει το παιδί’. Του απαντώ ‘μην αγχώνεσαι, δεν θα κολλήσουμε σε 8 και 10 ευρώ’. Βγήκε έξω με τρόπο, πήγε σε μία κολώνα και μετρούσε τα ψιλά, δεκάλεπτο το δεκάλεπτο, για να πληρώσει τα κουρέματα. Εκεί σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω κάτι. Ήταν συγκλονιστικό».
Η ιδέα του ήταν να βρει ο ίδιος τον κόσμο στα σεισμόπληκτα χωριά και να παρέχει τις υπηρεσίες του δωρεάν. Πιάνοντας γνωστούς και φίλους, μπαίνοντας σε καφενεία, μιλώντας με τον πρόεδρο του χωριού, ο Χρήστος ζητάει κάθε φορά να γίνεται γνωστό σε όλους ότι θα πάει κι ότι θα προσφέρει τις υπηρεσίες του αφιλοκερδώς επί της εκάστοτε πλατείας.
Η επίσκεψη σε κάθε χωριό γίνεται το σαββατοκύριακο, ύστερα από ένα γεμάτο πενθήμερο δουλειάς (λόγω της κατάστασης δεν έχουν εκεί lockdown). Η προετοιμασία του ξεκινά στις 6.30 το πρωί, μια ώρα μετά κάνει το πρώτο κούρεμα και δώδεκα ώρες μετά το τελευταίο. Μέχρι στιγμής έχει περάσει από τα χωριά Μεσοχώρι, Αμούρι και Δομένικο. Κάποιους ανθρώπους τους κούρεψε στους μηδέν βαθμούς Κελσίου. Κάποιες φορές φτάνει να περιποιείται ακόμη και 50 άτομα μέσα στην ίδια μέρα. «Είναι για καλό. Εκείνη την ώρα δεν νιώθεις τίποτα» λέει ο Χρήστος.
Οι εικόνες που αντικρίζει είναι σκληρές. «Οι άνθρωποι δεν είναι καλά, είναι βουρκωμένοι. Μια μέρα, στην ουρά για το πρωινό που μοιράζουν στον κόσμο, εμφανίστηκε ένας κύριος με κοστούμι. Αργότερα έμαθα ότι του είχε πέσει όλο το σπίτι κι από τότε σηκώνει πέτρα την πέτρα για να βρίσκει τα πράγματά του. Βρίσκει μια παντόφλα. Ένα μπλουζάκι. Το κοστούμι που φορούσε ήταν το γαμπριάτικό του».
Από την άλλη βλέπει ότι η δουλειά του, έστω και προσωρινά, έχει ένα αντίκρισμα. «Τους δίνει το χαμόγελο πίσω. Παίρνουν δύναμη. Όταν σηκώνεται ο άλλος από την καρέκλα, νιώθει λίγο καλύτερα. Θα τον πειράξει ένας φίλος, θα του πει ‘παιδαράς έγινες’. Θα υπάρχει ένα κλίμα ωραίο».
Κάποιοι λένε ότι το κάνει για να «φανεί». Τον ίδιο όμως δεν τον απασχολεί. «Εγώ προχωράω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο κόσμος πάνω στο κούρεμα ανοίγει την ψυχή του. Και την ίδια ώρα γεμίζει τη δική μου».
ΠΗΓΗ avgi.gr
