Η αθροιστική κεφαλαλγία προσβάλλει 1 σε κάθε 1.000 ανθρώπους.
Η αθροιστική κεφαλαλγία θεωρείται το πιο επώδυνο είδος κεφαλαλγίας, σύμφωνα με ειδικούς – επιστημονικούς συμβούλους του Συλλόγου Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος.
Παρά τη μεγάλη ένταση του πόνου, αλλά και το γεγονός ότι η αθροιστική κεφαλαλγία έχει χαρακτηριστική συμπτωματολογία, συχνά μένει αδιάγνωστη, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να υποφέρουν για χρόνια χωρίς την κατάλληλη θεραπεία.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα σε Έλληνες ασθενείς, μπορεί να περάσουν ακόμη και δεκαετίες με πολλαπλές επισκέψεις σε γιατρούς, μέχρι να τεθεί η σωστή διάγνωση!
Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα
Ο πόνος στην αθροιστική κεφαλαλγία εντοπίζεται πάντα στη μία πλευρά του κεφαλιού (συνήθως στην ίδια κάθε φορά, σπάνια παρατηρείται αλλαγή πλευράς), συνήθως πίσω από το μάτι και τον κρόταφο, αλλά μπορεί να επεκτείνεται προς το μέτωπο, το μάγουλο ή τον αυχένα.
Συχνά μπορεί να συνοδεύεται από πτώση του βλεφάρου, κοκκίνισμα ή δακρύρροια του ματιού, ρινική συμφόρηση ή καταρροή.
Χαρακτηριστικό της αθροιστικής κεφαλαλγίας είναι ότι ο ασθενείς νιώθει πολύ έντονο ως ανυπόφορο πόνο ενώ αναφέρει ότι αισθάνεται «σαν να πρόκειται να πεταχτεί το μάτι του έξω».
Επίσης, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην ημικρανία ή σε άλλους πονοκεφάλους, όπου οι ασθενείς αναζητούν την κατάκλιση, ο ασθενής με αθροιστική κεφαλαλγία την ώρα της κρίσης πολύ πιθανόν να πηγαινοέρχεται νευρικά, μην μπορώντας να μείνει ακίνητος σε ένα σημείο.
Οι κρίσεις στην αθροιστική κεφαλαλγία έρχονται κατά περιόδους οι οποίες διαρκούν συνήθως μερικές εβδομάδες ως λίγους μήνες και στη συνέχεια χάνονται για μήνες ή και χρόνια, μέχρι να έρθει μία νέα περίοδος κρίσεων.
Οι κρίσεις συμβαίνουν μία ως τέσσερις φορές τη μέρα, διαρκούν από 30 λεπτά έως και 3 ώρες κάθε φορά.
Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις η κρίση εμφανίζεται ακριβώς την ίδια ώρα του 24ώρου, συχνά στη διάρκεια του ύπνου.
Η θεραπεία στην αθροιστική κεφαλαλγία περιλαμβάνει κυρίως την ειδική προφυλακτική αγωγή, (χορήγηση ειδικών φαρμάκων σε κατάλληλες δόσεις ), με την οποία επιτυγχάνεται καταστολή της εμφάνισης κρίσεων.
