«ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ»
Η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση μομφής της Ν.Δ. κατά του ανεκδιήγητου πλέον Πολάκη και η μετατροπή της σε ψήφο εμπιστοσύνης της Κυβέρνησης, για μια ακόμα φορά, από την τεχνητή και «παρδαλή» πλειοψηφία, που σχηματίστηκε για να ψηφιστεί η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών, κατέδειξε την βαθιά παρακμή του σημερινού πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Η δεκαετής μνημονιακή κηδεμονία, πέραν της οικονομικής και πολιτικής καταστροφής έχει επιφέρει και τη βαθιά απαξίωση των θεσμών της λαϊκής κυριαρχίας (εκτελεστική και νομοθετική εξουσία). Το επίπεδο του σημερινού πολιτικού προσωπικού εξουσίας έχει υποχωρήσει στα Τάρταρα. Η ευτελής «ρητορική» του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με στόχο τον προσωπικό εξευτελισμό του αντιπάλου, πέραν των προσώπων τους, απαξιώνει πλήρως τον θεσμό του Κοινοβουλίου.
Πίσω από αυτό, υποκρύπτεται η αντικειμενική αδυναμία επαρκούς εκπροσώπησης της Ελλάδος, που πέραν των τεράστιων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, βρίσκεται προ νεών εθνικών ακρωτηριασμών. Ήδη, ο Αττίλας ΙΙΙ, επιχειρεί νέα εισβολή στην μαρτυρική Κύπρο, τρυπώντας απροκάλυπτα και «με τσαμπουκά» την ΑΟΖ της Μεγαλονήσου, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση από την παραπαίουσα για μια ακόμα φορά Ελλάδα.
Επιπροσθέτως, πίσω από αυτή την τεχνητή όξυνση και την πολιτική εξαθλίωση των δύο «ψευδομονομάχων», που θυμίζει κακή καρικατούρα του δικομματισμού της Μεταπολίτευσης, κρύβεται και το γεγονός ότι, αφενός, δεν υπάρχει ουσιαστική πολιτική διαφορά μεταξύ τους και, αφετέρου, όντας βουτηγμένοι στην κρίση και την παρακμή, πλήρως εξαρτημένοι και «πιστές θεραπαινίδες» των δανειστών, παρουσιάζουν απόλυτη αδυναμία στοιχειώδους προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάκτησης της εθνικής αξιοπρέπειας και κυριαρχίας της Ελλάδας.
Η Κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μετά την πλήρη μνημονιακή της μετάλλαξη, ενώ εφαρμόζει την πιο σκληρή μονεταριστική πολιτική, που ούτε ο πατέρας του μονεταρισμού Φρίντμαν δεν θα τολμούσε να προτείνει, με τα υψηλά «ματωμένα πλεονάσματα» (υψηλότερα ακόμα και από αυτά, που επέβαλε η Τρόικα των δανειστών), ισοπεδώνοντας τα μεσαία και παραγωγικά στρώματα και αυξάνοντας τους «νεοπληβείους», που επιχειρεί να χειραγωγήσει με παροχή επιδομάτων ψίχουλων, «κραυγάζει» περί δήθεν ανένδοτου αγώνα κατά του νεοφιλελευθερισμού !!
Από την άλλη πλευρά η Ν.Δ., ως κόμμα που ιδεολογικά ανήκει στον νεοφιλελευθερισμό, αδυνατεί να διαφοροποιηθεί από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., χωρίς να έχει παρουσιάσει κανένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας. Είναι τραγικό το ότι, μετά από την δραματική «βύθιση» της Ελλάδας, το μόνο που προτείνει, είναι κάποια μικρή μείωση των φόρων, η οποία, δήθεν αυτόματα, θα φέρει τεράστιες ξένες επενδύσεις και πολλές θέσεις εργασίας !!!
Πρόκειται για πρόδηλη αδυναμία αξιοπρεπούς πολιτικής εκπροσώπησης, παραγωγής λόγου και έργου από αυτό το πολιτικό προσωπικό, το οποίο έχει μετατραπεί πλέον σε τεράστιο «βαρίδι» στα πλευρά της χώρας.
Ο «νανισμός», όμως, τόσο της σημερινής πολιτικής ηγεσίας, όσο και της επίδοξης, δημιουργεί τεράστιους φόβους για την Ελλάδα, η οποία βρίσκεται μπροστά σε πολύ μεγάλους εθνικούς κινδύνους. Και αυτό, γιατί βρισκόμαστε, ήδη, σε μια γενικευμένη πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική παρακμή. Σε συνδυασμό, δε, με την έλλειψη εθνικής κυριαρχίας, την μείωση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας, το εξελισσόμενο δημογραφικό δράμα και την έξοδο του «ανθού» της νέας μορφωμένης γενιάς στο εξωτερικό, δημιουργείται ένα έντονα αρνητικό πλαίσιο, που την οδηγεί στον κατήφορο.
Αυτή η κατάσταση θα πρέπει να ανατραπεί άμεσα, πριν ολοκληρωθεί η διάλυσή της. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανάκτηση από την ελληνική κοινωνία του αντιστασιακού της χαρακτήρα, με την συνειδητοποίηση κάθε πολίτη, ότι η Ελλάδα έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο πριν την εκδήλωση της «πολυοργανικής κατάρρευσης», χωρίς, μάλιστα, να υπάρχουν οι έξωθεν «από μηχανής θεοί», που θα επιλύσουν τα προβλήματά της.
Απαιτείται η ενεργοποίηση του «παραδομένου», για πολλούς λόγους, έως τώρα λαού και ο «εξοστρακισμός» του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού εξουσίας της Μεταπολίτευσης, των δομών και των μηχανισμών, που το αναπαράγουν και το συντηρούν. Απαιτείται άμεσα η δημιουργία ενός νέου πατριωτικού πολιτικού Υποκειμένου Αλλαγής, με άφθαρτο και εθελοντικής διαθέσεως πολιτικό προσωπικό και η εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού, αλλά και ορθολογικού σχεδίου παραγωγικού σχεδίου ανασυγκρότησης και αναγέννησης της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα.
