2 σημαντικές διακομματικές εκδηλώσεις με ενδιαφέρουσες εισηγήσεις ( Παπαδημούλης – Δανέλλης – Σαμπατακάκης και Σταθάκης – Δένδιας – Σαχινίδης – Ηλίας Κικίλιας ) , επεδίωξαν τη προηγούμενη εβδομάδα να ανιχνεύσουν τα κεντρικά ζητήματα της Ιστορικής περιόδου μετά την επίσημη λήξη των μνημονιακών συμβάσεων της Ελλάδας με τους δανειστές της :
- τις εκτιμήσεις για την πορεία και τη προοπτική της ελληνικής οικονομίας μετά την άρση της κηδεμονίας, την επιστροφή στην κανονικότητα, την ανάκτηση της οικονομικής κυριαρχίας, την αναδιάρθρωση του χρέους, την αλλαγή σελίδας
- τα μείζονα κοινωνικά προβλήματα και τις δυνατότητες αντιμετώπισής τους,
- τις δεσμεύσεις για τη νέα περίοδο και την αυξημένη επιτήρηση,
- τον στρατηγικό σχεδιασμό ανάπτυξης της χώρας στα ευρωπαϊκά δεδομένα, στο νεοφιλελεύθερο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας
- τα καθήκοντα των πολιτικών δυνάμεων με ευρωπαϊκό προσανατολισμό,
- τις σχέσεις μεταξύ Αριστεράς – Σοσιαλδημοκρατίας στη Μεταμνημονιακή Εποχή,
- τις πολιτικές αναδιατάξεις που προκάλεσε η Συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ για το Μακεδονικό,
- τις μεθοδεύσεις για το προσφυγικό – μεταναστευτικό,
- το πρόβλημα των συμμαχιών στη διακυβέρνηση της χώρας μετά τις Εκλογές.
Οι εισηγητές βοήθησαν με τις καλές προθέσεις τους για τα καθήκοντα της νέας εποχής. Ειδικά η αντικειμενική ανάλυση της σημερινής οικονομικής πραγματικότητας και των νέων δυνατοτήτων ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας – χωρίς προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης, από τον πρώην πρόεδρο του ΟΑΕΔ. Όμως η περίοδος που προηγήθηκε άφησε τραυματικές επιπτώσεις. Δεν υπάρχει κοινή εκτίμηση για τα αίτια της κρίσης – της λεηλασίας και της υπερχρέωσης, για τους μνημονιακούς χειρισμούς των Κομμάτων που κυβέρνησαν, για τις εναλλακτικές δυνατότητες που υπήρχαν, για το ποιος « ήρξατο χειρών αδίκων» στις συγκρούσεις, για τα βαρίδια της μεταμνημονιακής περιόδου, για τον χρονικό προσδιορισμό των Κοινοβουλευτικών Εκλογών, για τη πολιτική συμμαχιών. Το κυρίως πολιτικό πρόβλημα : ποια πολιτική δύναμη θα έχει την ηγεμονία της διακυβέρνησης στη μεταμνημονιακή Εποχή.
Προφανώς κανένα Κόμμα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει καμία ευθύνη για τα σημερινά βαρίδια της χώρας και του λαού. Και μόνη η αναφορά όλων των Κομμάτων που κυβέρνησαν και κυβερνούν, σε λάθη – παραλείψεις – αυταπάτες – παραπέμπουν σε ευθύνες υπέρβασης των αίτιων που τα προκάλεσαν. Θα το κατορθώσουν ; Το πρόβλημα αφορά ειδικά τον ΣΥΡΙΖΑ – την Αριστερά που κατέληξε στον αδιαμφισβήτητο – πια – ευρωπαϊκό προσανατολισμό της και το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ – την Σοσιαλδημοκρατία – Κεντροαριστερά, καθώς η ΝΔ του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη – παρά τις ενδιαφέρουσες διαφοροποιήσεις στελεχών όπως ο Νίκος Δένδιας – κατέληξε στη παρούσα φάση να είναι ένα νεοφιλελεύθερο εθνικολαϊκιστικό Κόμμα με αμφισβητούμενο και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του ( χαρακτηριστική είναι η σκληρή κριτική που δέχεται από τον ευρωπαϊκό τύπο ) και την απαλλαγή του από τη διαπλεκόμενη διαφθορά.
Τι ακριβώς κάνουμε όμως στη πολιτική ανίχνευσης των συγκλίσεων της μεταμνημονιακής εποχής – στη πολιτική κυβερνητικών μετεκλογικών συμμαχιών, όσοι ανήκουμε στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ;
- Συνεχίζουμε με τις παραστάσεις και τις αγκυλώσεις της προηγούμενης περιόδου ;
- Συνεχίζουμε με τις αυταπάτες και τη πολιτική συμμαχιών που επιλέξαμε σε διαφορετικές συνθήκες – σε διαφορετικά διλήμματα ;
- Αγνοούμε τη πολιτική συμμαχιών για να αλλάξουμε την Ενωμένη Ευρώπη – για να διεκδικήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση, τη δίκαιη ανάπτυξη της χώρας σε μια Ευρώπη που οφείλει να είναι Αλληλέγγυα – Δημοκρατική – Κοινωνική – συνεπής με τις ιδρυτικές της αξίες ;
- Προετοιμαζόμαστε για το μέλλον ή συνεχίζουμε τις συγκρούσεις για το παρελθόν ;
- Καθιστούμε, τουλάχιστον, προγραμματικές και τεκμηριωμένες τις συγκλίσεις και τις αποκλίσεις μας ;
Η μάχη για κομματική επιβεβαίωση, για κυριαρχία – για την ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία στη νέα εποχή, είναι θεμιτή. Μπορεί όμως να γίνει και με αντικειμενικές αναλύσεις των Συμφωνιών και με μίζερες εκτιμήσεις – όπως αυτή του ΚΙΝ.ΑΛΛ. για την βιώσιμη εξυπηρέτηση του χρέους και για τα αισιόδοξα αποτελέσματα του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ της 21ης/6/2018 -. Μπορεί να γίνει και σε συνθήκες ακραίας αντιπαλότητας – παρελθοντολογίας – δαιμονολογίας από τις οποίες επωφελείται η ΝΔ και σε συνθήκες συνεργασίας :
- για ώριμες προωθητικές μεταρρυθμίσεις,
- για τη στήριξη της ρημαγμένης κοινωνίας που σήκωσε τα βάρη της κρίσης και των μνημονιακών εκβιασμών, όπως αναγνωρίζουν πια και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι
- για τη συνταγματική αναθεώρηση,
- για την χάραξη εθνικής φαρμακευτικής πολιτικής με το φάρμακο ως δημόσιο αγαθό, για τη θεσμική ανασυγκρότηση και ποιοτική ολοκλήρωση του ΕΣΥ
- για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την λύση του Μακεδονικού προβλήματος με δημιουργικό συμβιβασμό, με συνεργατική ανάπτυξη, με άρση των ιστορικών παραχαράξεων και των αλυτρωτισμών
- για την αντιμετώπιση της Τουρκικής προκλητικότητας,
- για την κοινωνική – δημοκρατική – αλληλέγγυα εμβάθυνση της Ενωμένης Ευρώπης, για την οποία συζητήσαμε στη Βουλή με τον Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι – Πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών – Νομισματικών Υποθέσεων και την υπόλοιπη αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ήρθε στην Ελλάδα για δημιουργικό διάλογο πάνω στις εξελίξεις της ελληνικής οικονομίας μετά την ολοκλήρωση των μνημονιακών προγραμμάτων
- για την Ελλάδα που περνά στη νέα Ιστορική Εποχή,
- για το στρατηγικό σχέδιο δίκαιης – βιώσιμης ανάπτυξης με αξιοποίηση του χαρισματικού ανθρώπινου δυναμικού…
Η απάντηση πρέπει να είναι έμπρακτη. Τις συζητήσεις, όπως αυτές της προηγούμενης εβδομάδας, οφείλουμε να τις πυκνώσουμε και να τις κάνουμε συγκεκριμένες πολιτικές συγκλίσεις. « Μια προγραμματική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ θα ωφελήσει και τα 2 Κόμματα» γράφει ο Νίκος Μουζέλης, Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο LSE…
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ – ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ –
– ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΕΠΕΚΕ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
