Άρες μάρες πενηντάρες…- “Μεγαλώνοντας προβάλεις πιο εύκολα τα θέλω σου” λέει η συγγραφέας Κατερίνα Παπαδημητρίου

Ένας χιουμοριστικός «οδηγός επιβίωσης» για γυναίκες που διαβάζεται κι από άνδρες

Μέσα στις γιορτές, σκαλίζοντας τη βιβλιοθήκη μου, στα ράφια με τις νέες εκδόσεις βιβλίων που δεν έχω διαβάσει ακόμη, έπεσε η ματιά μου στο βιβλίο της Κατερίνας Παπαδημητρίου με τίτλο «Άρες μάρες πενηντάρες…» (άνεμος εκδοτική). Ένα βιβλίο ακριβώς στα… μέτρα της διάθεσής μου εκείνης της στιγμής. Αν κι απέχω ακόμη από τα 50, οδεύω όμως ολοταχώς προς τα εκεί, μου κίνησε το ενδιαφέρον. Η επιλογή μου με δικαίωσε μιας που το απόλαυσα και το «ρούφηξα» μέχρι τελευταίας σελίδας. Από τη στιγμή που άρχισα να το διαβάζω δεν σταμάτησα μέχρι να το τελειώσω (μιλάμε για πολύ ξενύχτι!!! Αλλά άξιζε τον κόπο). Πρόκειται για ένα χιουμοριστικό «οδηγό επιβίωσης» για γυναίκες (που όμως αγοράζουν και διαβάζουν και άντρες) όπως μου λέει η ίδια η συγγραφέας. Αλήθειες που «πονάνε», καυστικό χιούμορ, ο αδυσώπητος χρόνος και οι αλλαγές που φέρνει… όλα γίνονται «Άρες μάρες πενηντάρες» σε ένα βιβλίο που μας φέρνει αντιμέτωπες με τον ίδιο μας τον εαυτό ο οποίος «μεταλλάσσεται» (κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό αν ξέρουμε να το διαχειριστούμε) με το πέρασμα των χρόνων. Άλλωστε, όπως μου λέει η Κατερίνα Παπαδημητρίου: Ας μην ξεχνάμε ότι «μεταξύ αστείου και σοβαρού λέγονται τα πιο σοβαρά πράγματα»!

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

-Άρες μάρες πενηντάρες… κ. Παπαδημητρίου, μιλήστε μου για το βιβλίο σας.

-Είναι ένας χιουμοριστικός «οδηγός επιβίωσης» για γυναίκες.

-Ένα βιβλίο που απευθύνεται αποκλειστικά σε γυναίκες;

–Όταν το έγραφα, πίστευα ότι θα ενδιέφερε μόνο γυναίκες. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που κάθε απευθύνομαι σ’ αυτές γραπτώς, προσφωνώντας τες συνήθως «φίλες μου» και «κορίτσια». Προς μεγάλη μου έκπληξη (και ακόμα μεγαλύτερη ευχαρίστηση) μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, διαπίστωσα ότι το αγόραζαν –και το διάβαζαν!- και άντρες. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι πρώτες –ευνοϊκότατες-  κριτικές προήλθαν απ’ το ανδρικό φύλο.

–Είναι μόνο για… πενηντάρες;

-Σαφώς όχι! Διαβάζεται απ’ όλες τις ηλικίες: Από τις νέες για να δούνε τί τις … περιμένει (και ενδεχομένως να λάβουν τα μέτρα τους ή απλώς να προετοιμαστούν ψυχολογικά). Από τις πενηντάρες για να παρηγορηθούν, συνειδητοποιώντας ότι δεν είναι «οι μόνες» που υφίστανται τα όσα δεινά τις πλήττουν. Και, τέλος, από τις μεγαλύτερες για να θυμηθούν τί πέρασαν, πώς τελικά το ξεπέρασαν και να χαρούν, κατανοώντας ότι τελικά «Κε αφτω θα περάση» όπως  συνήθιζε να γράφει ο αείμνηστος και λατρεμένος μου Μποστ («κατά κόσμον» Μέντης Μποσταντζόγλου).

–Το χιούμορ σώζει καταστάσεις; Θα τη γλυτώσουμε τη μελαγχολία;

-Εννοείται! Το χιούμορ είναι το οικονομικότερο και ασφαλέστερο αντικαταθλιπτικό. Διατίθεται δωρεάν (όταν υπάρχει) και δεν έχει παρενέργειες!

–Αν σας ζητούσα να κατατάξετε το βιβλίο σε κάποια κατηγορία σε ποια θα το εντάσσατε;

-Στα χιουμοριστικά αλλά και στα αυτοβοήθειας.

–Από τον τρόπο γραφής του βιβλίου καταλαβαίνω ότι έχετε ξεπεράσει ταμπού και πρέπει… Είναι χαρακτηριστικό μίας πενηντάρας; Όταν μεγαλώνεις προβάλλεις τα θέλω σου;

-Με τα χρόνια αντιλαμβάνεται κανείς να ξεχωρίζει το ουσιώδες. Μαθαίνει να εκτιμά διαφορετικά καταστάσεις και ανθρώπους. Κυρίως συνειδητοποιεί το κοινότυπο αλλά αληθέστατο «η ζωή είναι μικρή». Κατά συνέπεια, απελευθερώνεται από ταμπού (συνήθως) και τολμά να διεκδικεί εκείνα που τον γεμίζουν. Εν τέλει, ναι! Μεγαλώνοντας προβάλεις πιο εύκολα τα θέλω σου.

–Οι πενηντάρες ίσον με 2 εικοσιπεντάρες; Πόσο ενθαρρυντικό είναι αυτό για την ψυχολογία μίας γυναίκας;

-Εξαρτάται απ’ τη γυναίκα! Αν έχει χιούμορ κι αν δεν έχει παραιτηθεί αποκαλώντας -και κυρίως θεωρώντας- τον εαυτό της «ξοφλημένο», μια πενηντάρα μπορεί να αισθάνεται δυο φορές εικοσιπεντάρα –άρα και διπλά ελκυστική.

–Ποιος είναι ο σκοπός του βιβλίου σας;

-Το βιβλίο μου άρχισα να το γράφω μόλις πενηντάρισα. Και βεβαίως  (όπως ακριβώς και τα δύο προηγούμενά μου) δεν το έγραψα για να το εκδώσω αλλά για να γελάω με τα δεινά που με «έβρισκαν» σε καθημερινή σχεδόν βάση, κι έτσι να τα απομυθοποιώ (το χιούμορ που λέγαμε). Σιγά σιγά, οι καταγραφές πλήθυναν τόσο που σκέφτηκα ότι αρκούσαν για να γίνουν ένα μικρό βιβλίο. Κι εφόσον εμένα με διασκέδαζαν τα όσα είχα γράψει, σκέφτηκα ότι ίσως να χάριζαν το γέλιο και σε άλλες γυναίκες –συνομήλικες και μη. Κι αν ακόμα δεν γελούσαν (σκέφτηκα) ίσως έβρισκαν κάποιες λύσεις ανάμεσα σ’ εκείνες που προτείνω στο τελευταίο μέρος του χιουμοριστικού πονήματός μου.  Ας μην ξεχνάμε ότι «μεταξύ αστείου και σοβαρού λέγονται τα πιο σοβαρά πράγματα»!

Οπισθόφυλλο βιβλίου

Είστε πενηντάρα; Δεν σας φαίνεται! Αλλά ακόμα κι αν δεν είστε (γι’ αυτό και δεν σας φαίνεται), το παρόν εγχειρίδιο απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, και αποκλειστικά σε γυναίκες.

Πας αρσενικός αναγνώστης θεωρείται εξ ορισμού ύποπτος για κατασκοπεία και κινδυνεύει να υποστεί τις σχετικές κυρώσεις (ήτοι, να διαβάζει γυναικείες «αρλούμπες» κατά τη γνώμη του, «σοφίες» κατά τη γνώμη μας).

Τι συλλογάστε λοιπόν κορίτσια; Αγοράστε το! Τόσα και τόσα λεφτά σε μαλακίες ξοδεύετε. «Κι αν δε μ’ αρέσει;», θα ρωτήσουν κάποιες. Εντάξει, μία πάνω-μία κάτω (μαλακία εννοώ) δεν κάνει δα και τόση διαφορά. Ακόμα το σκέφτεστε;

Ο χρόνος τρέχει (κι ας ισχυρίζονται οι επιστήμονες ότι «χρόνος δεν υπάρχει»). Το ίδιο τρέχουν και τα χρόνια σας, που αισίως έφτασαν τα -άντα, τα -ήντα, μη σας πω και τα -όντα. Πάρτε το και θα με θυμηθείτε. Πάρτε το γιατί έχουμε και χρέη να ξοφλήσουμε.