Αν βρεθείτε στην Κρακοβία την πανέμορφη αυτή πόλη της Πολωνίας και από τις ωραιότερες της Ευρώπης, μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την Βιελίτσκα (Wieliczka). Μία μικρή πόλη λίγα χιλιόμετρα από την Κρακοβία η οποία κρύβει στα έγκατά της ένα μεγάλο υπόγειο μυστικό, μια ολόκληρη «κρυφή» πόλη, ένα αξιοθέατο που δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάσει και τον πιο απαιτητικό και δύσκολο επισκέπτη. Πρόκειται για το πιο ασυνήθιστο αλατωρυχείο του κόσμου με ιστορία 700 ετών και περισσότερα από 300 χιλιόμετρα στοών.
Αποστολή: Βιβή Μαργαρίτη
Το ορυχείο χρησιμοποιούνταν για την εξόρυξη αλατιού από τον 14o αιώνα και είναι ένα από τα παλαιότερα αλατωρυχεία στον κόσμο. Η παραγωγή του διακόπηκε το 1996, καθώς αφενός οι τιμές του αλατιού έπεσαν, αφετέρου ένα τμήμα του πλημμύρισε. Από το 1978 εντάχθηκε στη λίστα των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Το Αλατωρυχείο της Βιελίτσκα ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα και αποτελεί το δεύτερο σε αρχαιότητα αλατωρυχείο της Ευρώπης. Από το 1950 μετατράπηκε σε μουσείο. Αποτελεί μια από τις δημοφιλέστερες τουριστικές ατραξιόν της Πολωνίας και κάθε χρόνο το επισκέπτονται περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια τουρίστες.
Εντυπωσιακά νούμερα
Το Αλατωρυχείο Βιελίτσκα εκτείνεται σε εννέα υπόγεια επίπεδα και φθάνει σε βάθος τα 327 μέτρα, με περισσότερες από 2.040 αίθουσες και 300 χλμ. στοές, που είναι λαξεμένες πάνω σε συμπαγείς όγκους αλατιού, καθώς και υπόγειες λίμνες.
Επισκέψιμο
Εδώ και μερικά χρόνια λειτουργεί σαν μουσείο και οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση σε ένα μικρό μέρος του, φτάνοντας όμως σε βάθος που υπερβαίνει τα 100 μέτρα, 135 για την ακρίβεια. Αν και είναι διαθέσιμη μια διαδρομή τριών χιλιομέτρων στις στοές του ορυχείου, αυτή καλύπτει μόλις το 1% του συνόλου! Επισκέψιμοι είναι 22 θάλαμοι σε μια τουριστική διαδρομή 2,2 χλμ.
Υπόγεια πόλη
Εκεί, στα έγκατα της γης θα διαπιστώσετε την ύπαρξη μιας υπόγειας πόλης, ένα χώρο που μοιάζει με μουσείο ή χώρο τέχνης! Το ορυχείο διαθέτει αγάλματα σκαλισμένα στους αλατοφόρους βράχους, παραστάσεις από τη ζωή των εργατών αλλά και μία ολόκληρη εκκλησία καθώς και χώρο εκδηλώσεων. Λίμνες, εκκλησίες, συνεδριακές αίθουσες, αναπαραστάσεις της διαδικασίας εξόρυξης, χώρους για τα άλογα που κινούσαν τις τροχαλίες για τα αναβατόρια, καθώς όταν ξεκίνησε η εξόρυξη του “λευκού χρυσού” τον 13ο αιώνα δεν υπήρχε άλλη κινητήρια δύναμη εκτός από τα ζώα. Η πλήρης ξενάγηση φτάνει μέχρι τις 4ώρες.
Εντυπωσιακά μνημεία
Το πιο εντυπωσιακό σημείο των αλατωρυχείων είναι αδιαμφισβήτητα η στοά που έχει διαμορφωθεί σε παρεκκλήσι προς τιμήν του Ευλογημένου Κίνγκα, προστάτη αγίου των εργαζομένων σε ορυχεία. Είναι ένας καθεδρικός ναός διαστάσεων 54 μ. επί 17 μ. και με ύψος 12 μέτρα. Η κατασκευή αυτού του υπόγειου ναού διήρκεσε περισσότερο από 30 χρόνια (1896 – 1927), ενώ χρησιμοποιήθηκαν 20.000 τόνοι συμπαγούς αλατιού. Όλα τα αντικείμενα μέσα στο ναό, από τους πολυελαίους μέχρι τα είδη θρησκευτικής λατρείας, είναι κατασκευασμένα εξολοκλήρου από το αλάτι του ορυχείου. Από την οροφή του ναού κρέμονται πολυέλαιοι από αλάτι, η Αγία Τράπεζα και ένας Εσταυρωμένος δεσπόζουν στην αίθουσα, ενώ οι τοίχοι κοσμούνται με ανάγλυφες από αλάτι βιβλικές παραστάσεις.
Ανάμεσα στα άλλα παρεκκλήσια του αλατωρυχείου είναι και το έξοχο μπαρόκ «Παρεκκλήσιο του Αγίου Αντωνίου, που καθαγιάστηκε το 1698. Οι τοίχοι του είναι διακοσμημένοι με ανάγλυφες παραστάσεις, ενώ υπάρχουν πολλά αγάλματα φτιαγμένα από αλάτι, από τα οποία ξεχωρίζει η Παναγία με το Βρέφος Άγιο Αντώνιο, προστάτη άγιο των μεταλλωρύχων.
Το πιο αξιόλογο ίσως ανάγλυφο μέσα στο αλατωρυχείο είναι «Ο Μυστικός Δείπνος» του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Άλλα αγάλματα από αλάτι είναι της Αγίας Βαρβάρας, του Πολωνού αστρονόμου Νικολάου Κοπέρνικου, του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ και άλλων διασημοτήτων.
Άκρως εντυπωσιακή και η λίμνη αλμυρού νερού που βρίσκεται σε βάθος 100 μέτρων!
Επιστροφή στην επιφάνεια
Η επιστροφή στην επιφάνεια είναι και αυτή μια εμπειρία γιατί το ασανσέρ που επιβιβάζεσαι δεν έχει καμία σχέση με τους ανελκυστήρες που γνωρίζουμε. Το φρεάτιο στο οποίο κινείται είναι πάρα πολύ στενό και οι θάλαμοι ο ένας πάνω από τον άλλο σαν όρθιο κομπολόι. Οι επισκέπτες επιβιβάζονται ανά τέσσερις σε κάθε χάντρα-θάλαμο και η όλη διαδρομή από την αφετηρία μέχρι το τέρμα είναι σε απόλυτο σκοτάδι. Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες στάσεις και η διαδρομή μοιάζει σαν ένα ατελείωτο ταξίδι στο χρόνο.
