Όταν ο συμβολισμός της ζοφερής πραγματικότητας που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος αγγίξει τον σουρεαλισμό, και αυτά ενωθούν με το -καθόλου μακρινό- μέλλον, δε μένει τίποτα άλλο παρά να ανατρέξουμε στο παρελθόν για τα αίτια και στο παρόν για τη δική μας σπορά, περιμένοντας απλά τη συλλογή των καρπών.
Διηγήματα
Συγγραφέας: Δέσποινα Χαραλάμπους
Σελίδες 116
Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-618-5638-35-1
Τιμή: 11,00€
Πρόκειται για 51 διηγήματα μικρής φόρμας, που κόβουν την ανάσα, καθώς η κινηματογραφική γραφή της Δέσποινας Χαραλάμπους αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη των λεγομένων της, υπογράφοντας το σενάριο αλλά και τη σκηνοθεσία των διηγημάτων, μέσω της ιδιότητας της ως δημιουργού αλλά και με την εμπειρία της ως καθηγήτρια σκηνοθεσίας.
Από τη Μεριά του Προβάτου λοιπόν και όχι του σφαγέα τους ή μιας αγέλης λύκων, η συγγραφέας κοιτάζει κατάματα τον φακό και τον αναγνώστη, αγγίζοντας τις πιο ευαίσθητες χορδές της αδιέξοδης καθημερινότητας.
Παρατηρεί εκείνα τα παιδιά που γερνάνε πρόωρα λόγω εγκατάλειψης, ακούει τις φωνές υποκρισίας μέσα από τους λεπτούς τοίχους των σπιτιών, μας συστήνει εξωγήινους έρωτες και αφηγείται ριγιούνιον παλιών συμμαθητών με τον φόβο του θανάτου στο βλέμμα.
Ταξιδεύει στο Αιγαίο με τρένο και μας παρουσιάζει καρέ-καρέ το τελευταίο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων στη νοηματική των οικονομικών συμφερόντων, μέσα από το βλέμμα εκείνου του πρόβατου που πάντα επιθυμούσε να μασήσει κάτι άλλο εκτός από χόρτο.
Μέσα από την ανύπαρκτη πρωτοτυπία της τέχνης, τα εξαντλητικά παζάρια στην οδό Αναπαύσεως, τις πολυπόθητες μετενσαρκώσεις και τα συνθετικά ψάρια των πελάγων, πάντα θα υπάρχει μία Στέλλα να βγάλει τ’ άπλυτά μας στη φόρα, κρατώντας μια γλυκόξινη «Λίστα του Σίντλερ» για αντίο.
Το «εγώ» λοιπόν, γίνεται πιο υπεύθυνο από ποτέ για τη χειμερία νάρκη των συναισθημάτων, για την ματαιοδοξία της νεότητας, τους χαμένους θησαυρούς των Περιπτέρων, τις Πόλεις των Τυφλών, των Κατάκοιτων, των Ηλίθιων και των Αισιόδοξων βαρυποινιτών, που δεν είναι εντελώς απίθανο να βρεθούμε σύντομα κι εμείς, σε μία από αυτές.
οπισθόφυλλο
Έπιασα το βιβλίο με τα δυο μου χέρια για να πιστέψω ότι ήταν αληθινό. Γύρισα στο οπισθόφυλλο. Έλειπε το μισό –κάθετα-, έτσι όπως ήταν κομμένο καμία φράση δεν άρχιζε. Όλες τέλειωναν, η μία κάτω από την άλλη.
…εν θα έρθει ποτέ.
…ο όνειρο έσβησε.
…ην άγρια νύχτα.
…ύτρα του κακού.
…λον ποδοπατήθηκε.
…έτυχε η δοκιμή.
…ότε θα μιλήσεις;
…εννήθηκες λειψός.
Εγώ όμως τις θυμόμουν μία προς μία, ολόκληρες. Τι αναμνήσεις… Το ίδιο βιβλίο είχαμε στο πατρικό μου σπίτι -θαυμαστά ακέραιο μέχρι που έφυγα από κει-, ένα από τα τρία που χρησιμοποιούσε η μάνα μου για να μας δέρνει όταν γυρνούσαμε με τον αδελφό μου βρώμικοι και χτυπημένοι από τη βόλτα στη γειτονιά.
Δεν ξέρω αν ήταν σπουδαίο ή σπάνιο, κάτι σαν συμβουλές αυτοβελτίωσης θυμάμαι, γι αυτό το διάλεξε η μάνα μου μαζί με τα άλλα, τη «Δίκαιη Τιμωρία» και τον «Θηριοδαμαστή». Ναι, σωστά, ακριβώς αυτό είναι… ξεφύλλισα λίγο τις μέσα σελίδες, τούτο δω ήταν πιο καθαρό, αν και σκισμένο από πίσω. Οι μνήμες με κατέκλυσαν, δεν το είχα ξαναδεί από τότε, σχεδόν ένιωσα την αίσθηση των σελίδων στην πλάτη μου. «Γιατί το έπιασες με τα βρομόχερά σου; Είσαι μέσα στο αίματα ρε βλάκα», ο αδελφός μου με συνέφερε από την ονειροπόληση. «Ρίξτο κι αυτό μαζί με τα πτώματα στο διπλανό δωμάτιο. Έχω ήδη αδειάσει τη βενζίνη. Έλα, γρήγορα, πρέπει να την κάνουμε!»
Βιογραφικό συγγραφέα
Η Δέσποινα Χαραλάμπους ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και μοντέζ.
Σπούδασε Αρχιτεκτονική, Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης και ειδικεύθηκε στη συγγραφή σεναρίων.
Δούλεψε ως αρχιτέκτονας και έχει δημοσιεύσει σχετικά με τα έργα της άρθρα και εκδώσει βιβλία για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική.
Γυρίζει ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ -μεγάλου και μικρού μήκους- που συμμετέχουν σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και σ’ όλον τον κόσμο, και διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου.
Αγαπά τα arthouse κόμιξ και όλα τα είδη του κινηματογράφου. Παθιασμένη όμως με τη σύγχρονη τεχνολογία και τους υπολογιστές, παραμένει σε όλη της τη ζωή φανατική οπαδός της Επιστημονικής Φαντασίας.
Το Από Τη Μεριά Του Προβάτου είναι μια συλλογή διηγημάτων που γράφτηκαν ανάμεσα σε κινηματογραφικά σενάρια, γυρίσματα και μοντάζ, γι αυτό και παίζονται άνετα.
