Μπορεί σήμερα να φαντάζει απίστευτο και να μοιάζει με ψέμα, αλλά κάποτε το να κατεβάζεις προγράμματα για τον υπολογιστή από το ραδιόφωνο ήταν συνηθισμένη και πολύ δημοφιλής πρακτική.
Ξεκινώντας από παλιά, πάμε γύρω στο 1977 που χαρακτηρίστηκε ένα σημαντικό έτος στην ιστορία της πληροφορικής καθώς τότε, κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός υπολογιστής με μικροεπεξεργαστή στον κόσμο. Από τότε και για τα επόμενα χρόνια μέχρι περίπου το 1980, οι υπολογιστές διέθεταν κασέτες για αποθήκευση, επειδή οι σκληροί δίσκοι ήταν ακόμα πολύ ακριβοί.
Οι κασέτες που χρησιμοποιούνταν στους υπολογιστές για αποθήκευση προγραμμάτων και δεδομένων ήταν οι ίδιες με αυτές που χρησιμοποιήσαμε για να ακούμε μουσική πριν την έλευση των ψηφιακών μέσων. Η χρήση των κασετών ήχου ως αποθηκευτικών χώρων ήταν ένας από τους παράγοντες που βοήθησαν την αρχική ανάπτυξη των προσωπικών υπολογιστών. Εκείνα τα χρόνια λοιπόν, τα παιδιά ανταλλάσσαν προγράμματα και παιχνίδια σε κασέτες ήχου ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που αντάλλασσαν μουσική.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, οι μηχανικοί στον ολλανδικό ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό Nederlandse Omroep Stichting (NOS) είχαν την φανταστική ιδέα να διανέμουν προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών μέσω του ραδιοφώνου. Επειδή τα προγράμματα και τα δεδομένα αποθηκεύονταν σε κασέτες ήχου, επέτρεψαν και την αναπαραγωγή τους. Συγκεκριμένα, οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί εξέπεμπαν έναν ήχο που έμοιαζε με παράσιτα αλλά μπορεί να ήταν π.χ. ένα παιχνίδι υπολογιστή. Αυτά τα παράσιτα κατέγραφαν οι ακρότατες στις κασέτες ήχου από τα ραδιόφωνά τους και στη συνέχεια ήταν σε θέση να φορτώνουν τα προγράμματα στους υπολογιστές τους μέσω των κασετών.
Η πρακτική αυτή έγινε σιγά σιγά ιδιαίτερα δημοφιλής και υιοθετήθηκε από πολλές χώρες και πόλεις όπως η Φινλανδία, το Βελιγράδι και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Όταν λοιπόν ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα μετέδιδε για κάποια λεπτά ήχους που έμοιαζαν με διακοπτόμενα σφυρίγματα το κοινό καταλάβαινε ότι πρόκειται για κάποιο πρόγραμμα ή παιχνίδι για υπολογιστή.
