Αυτή η γενιά των μαθητών είναι ίσως από τις πιο άτυχες. Δεν ζουν σε εμπόλεμη ζώνη αλλά βιώνουν έναν άλλο πόλεμο διαφορετικό, έναν πόλεμο ψυχολογικό. Ζουν με το φόβο του covid έχουν χάσει την καθημερινότητά τους, έχουν χάσει την επαφή με φίλους και παρέες, δεν είναι ελεύθερα. Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν αντικρύζοντας αντί τον πίνακα του σχολείου τους την οθόνη του υπολογιστή τους και κρατούν το ποντίκι αντί για μολύβι. Είναι η γενιά του covid που ας ελπίσουμε εκτός από τις όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες να αφήσει πίσω του και όσο το δυνατόν λιγότερα ψυχικά τραύματα.
