Άνθρακες ο θησαυρός, στην εκδήλωση της ΑΔΕΔΥ για το 13ου και 14ου μισθό στο δημόσιο, για όσους περίμεναν στήριξη από τα αστικά κόμματα στο δίκαιο αίτημα για την επαναφορά τους.
Έλειψε κάθε ίχνος αυτοκριτικής από τους εκπρόσωπούς τους, όταν ήταν αυτά που κατάργησαν τους συγκεκριμένους μισθούς, μείωσαν τους υπόλοιπους, παγίωσαν τις περικοπές, καταδικάζοντας τους δημοσίους υπαλλήλους σε μισθούς πείνας. Όταν έλεγαν ψέματα σε δικαστήρια ότι «οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και μετά την κατάργηση των επίμαχων επιδομάτων, εξασφάλιζαν αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης». Όταν ενοχοποιούσαν τους δημοσίους υπαλλήλους στη λογική ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» ισχυριζόμενα ότι «δεν θα ξαναγυρίσουμε στις εξαλλοσύνες του 2008», χρειάζεται «σύνεση και ευθύνη για να μην ξαναγυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα των ελλειμμάτων και της χρεοκοπίας» και πολλά άλλα.
Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων δεν μειώθηκαν, τα δώρα δεν καταργήθηκαν από ιδεοληψία όπως ισχυρίζονται αυτά τα κόμματα.
Οι περικοπές έγιναν γιατί η οικονομία που στηρίζουν έχει ως «ιερό δισκοπότηρο» τα κέρδη του κεφαλαίου. Γιατί σε αυτή την οικονομία, οι διεκδικήσεις των εργαζομένων είναι «εκτός» δημοσιονομικών αντοχών. Υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητά της, την πορεία της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την εκπλήρωση των ΝΑΤΟικών υποχρεώσεων.
Οι περικοπές δεν έγιναν ως προσωρινό μέτρο λόγω μνημονίων. Έγιναν για να διατηρηθούν και μετά τα μνημόνια, όπως έγινε και με τα υπόλοιπα μνημονιακά μέτρα, γιατί προετοίμαζαν τους όρους της επόμενης μέρας, τους όρους που υπάρχουν τώρα, στην περίοδο της ανάπτυξης.
Πιο αποκαλυπτικός ήταν ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ που δεν τόλμησε καν να ξεστομίσει ότι θα υπάρξει επαναφορά των δώρων αν το κόμμα του επανέλθει στην κυβέρνηση. Ψελλίζοντας κάτι για ενίσχυση του εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων με ένα “ολοκληρωμένο και κοστολογημένο σχέδιο” που θα παίρνει υπόψη του τις «δημοσιονομικές αντοχές» ταυτίστηκε με την κυβέρνηση, δίνοντας ταυτόχρονα διαπιστευτήρια στο μεγάλο κεφάλαιο ως «υπεύθυνη αντιπολίτευση». Μήπως τα ίδια δεν επικαλείται και η κυβέρνηση της ΝΔ όταν απορρίπτει το δίκαιο αίτημα των δημοσίων υπαλλήλων;
Είναι υποκριτικό όταν είσαι υπερασπιστής των δημοσιονομικών στόχων, της επίτευξης των «ματωμένων» πλεονασμάτων, της ανταγωνιστικότητας και των αντοχών της οικονομίας, της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, ταυτόχρονα να το «παίζεις» και υπερασπιστής των εργατικών δικαιωμάτων.
Αποτελεί θράσος η αναφορά του ΣΥΡΙΖΑ για κατάθεση τροπολογίας δήθεν για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Αλήθεια, αν στηρίζει το αίτημα των εργαζομένων, γιατί σφύριζε αδιάφορα μαζί με το ΠΑΣΟΚ, όταν μόλις τον Οκτώβρη, 645 συνδικαλιστικές οργανώσεις έδωσαν στα κόμματα τις θέσεις τους για τις συλλογικές συμβάσεις, μεταξύ των οποίων και η επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, για να κατατεθεί πρόταση νόμου στη βουλή; Μόνο το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση νόμου.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.
Λωτοφάγοι δεν είμαστε. Μπορεί κόμματα που κυβέρνησαν ή αποτελούνται από στελέχη που είχαν κυβερνητική θέση, να κάνουν τώρα ότι δεν ξέρουν τίποτα για το “έγκλημα”, όμως η επίθεση στα δικαιώματα και τους μισθούς των εργαζομένων έχει φαρδιά – πλατιά τη δική τους υπογραφή. Και στο δρόμο αυτό συνεχίζουν, με την σύμπλευσή τους στη φοροληστεία του λαού και τη φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου, με τις πολεμικές – ΝΑΤΟικές δαπάνες, με τις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, με την πρόσφατη ψήφιση και στήριξη του νόμου για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις και την μονιμοποίηση για τους δημοσίους υπαλλήλους όλων των περικοπών των τελευταίων χρόνων και αυτήν του 13ου & 14ου μισθού.
Από κοντά και οι δυνάμεις τους στην ΑΔΕΔΥ που ζητούν από τους εργαζόμενους να στριμώξουν τις ανάγκες τους στις «δημοσιονομικές αντοχές», που βαυκαλίζονται με τις επενδύσεις και τους «ρυθμούς «ανάπτυξης», που μιλούν για “αρμονική συνύπαρξη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα”, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση με τη στήριξη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Γι αυτό δεν διαφοροποιούνται από τις επιλογές των κομμάτων τους, ούτε καν τις αμφισβητούν.
Μία μπορεί να είναι η μόνη απάντηση των εργαζομένων:
Οργάνωση στα συνδικάτα, αλλαγή των συσχετισμών και ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων, αγώνας και διεκδίκηση απέναντι στην αντεργατική πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, για:
- Αυξήσεις 20% στους μισθούς όλων των δημοσίων υπαλλήλων.
- Επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
- Κατάργηση της διάκρισης στη μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων, που προβλέπει ότι υπάλληλοι ΠΕ και ΤΕ ανεβαίνουν ένα μισθολογικό κλιμάκιο κάθε 2 χρόνια ενώ οι ΔΕ και ΥΕ κάθε 3 χρόνια. Μισθολογική εξέλιξη για όλους κάθε 2 χρόνια υπηρεσίας. Πλήρης αναγνώριση της προϋπηρεσίας.
- Κατάργηση του χαρατσιού της «ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας».
- Προσμέτρηση στη μισθολογική εξέλιξη της διετίας 2016 – 2017 που έχει «παγώσει».
- Κατάργηση του αντιδραστικού πλαισίου της αξιολόγησης. Αποσύνδεση του μισθού από την αντιδραστική «αξιολόγηση» και στοχοθεσία. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη.
- Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε παιδί. Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια και στη φοροληστεία.
ΔΗΜΟΣΙΟΥΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
