ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ:”Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά”

Σικάγο, 1886

“Κρεμάστε μας! Μα να περιμένετε το τέλος. Εάν δεν το βλέπετε, εγώ σας το αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δε θα την αποφύγετε”.
Αύγουστος Σπάις, ο πρωτομάρτυρας της εργατικής τάξης, στην απολογία του στο δικαστήριο και λίγο πριν την αγχόνη.

1 Μάη 1936, Θεσσαλονίκη
“Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.
Γιε μου στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε.
Δες, πλάγι μας περνούν πολλοί, περνούν καβαλαραίοι,
όλοι στητοί και δυνατοί και σαν κ’ εσένα ωραίοι.
Ανάμεσά τους, γιόκα μου, θωρώ σε αναστημένο,
στο θώρι τους το θώρι σου μυριοζωγραφισμένο.
Κι ακολουθάς και συ νεκρός κι ο κόμπος του λυγμού μας
δένεται κόμπος του σκοινιού για το λαιμό του οχτρού μας”,
γράφει ο Γιάννης Ρίτσος για τον δολοφονημένο κομμουνιστή αυτοκινητιστή Τάσο Τούση την Πρωτομαγιά του 1936.

1 Μάη 1944, Καισαριανή
“Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές”, έγραψε στην πορεία του προς το θάνατο ο Μήτσος Ρεμπούτσικας.
“Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος¨, ο Χανιώτης γεωπόνος Νίκος Μαριακάκης.
“Άρα θα είμαι στη σειρά μου” είπε περήφανα ο Ναπολέων Σουκατζίδης, όταν του πρότειναν να γλυτώσει οι ναζί από το θάνατο.
“Πρωτομαγιά. Γεια σας όλοι πάμε στη μάχη”, έγραψε ο Κώστας Τσίρκας.

Βαμμένη με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών αυτή η γη, ποτισμένη με τον ιδρώτα και τα δάκρυα ανθρώπων που δεν υποτάχθηκαν στη μοίρα τους, εργαζομένων, φτωχών, προλετάριων που πάλεψαν και παλεύουν για ζωή, αξιοπρέπεια, ψωμί, δουλειά και για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς διακρίσεις και πολέμους.
Οι μάρτυρες του Σικάγο και οι 200 κομμουνιστές της Καισαριανής, αποτελούν δύο μόνο, από τα άπειρα συγκλονιστικά στιγμιότυπα του μεγαλείου της αγωνιζόμενης κι ασυμβίβαστης εργατικής τάξης.
Τα λόγια και οι ιδέες τους, οι πράξεις και η θυσία τους, παραμένουν αδικαίωτα και πιο επίκαιρα από ποτέ.
Ζούμε σε μια εποχή που ο παραγόμενος κοινωνικός πλούτος και η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος, αντί να οδηγούν σε βελτίωση της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας, σε εξάλειψη της πείνας και της φτώχειας, σε μια ειρηνική συμβίωση των λαών, αντίθετα οδηγούν σε εκτόξευση των κοινωνικών ανισοτήτων, σε μαζική φτώχεια και εξαθλίωση, σε διάλυση των κοινωνικών συστημάτων πρόνοιας και όλων των εργατικών κατακτήσεων, σε αμφισβήτηση και των θεμελιωδών ακόμη ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε επιστροφή στο ρατσισμό και στην αναβίωση του φασισμού, σε πολέμους, σε ξερίζωμα λαών και μαζική μετανάστευση.
Η σύγχρονη δικτατορία των αγορών και οι εκπρόσωποί τους, η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., η Ε.Κ.Τ., οι οίκοι αξιολόγησης, οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί και οι πολεμικές μηχανές, όπως το ΝΑΤΟ, επιτίθενται λυσσαλέα στην κοινωνική πλειοψηφία. Όπως και να τους βαφτίσουν, “τρόικα” ή “θεσμούς”, η ουσία δεν αλλάζει:
Ο δρόμος των “διαπραγματεύσεων” μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης και της ΕΕ, που έχει επιλέξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ οδηγεί σε διαρκείς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, σε αποδοχή του μνημονιακού πλαισίου.
Υπάρχει δυνατότητα για ένα άλλο δρόμο στην ελληνική κοινωνία. Για να μη χαθεί η ελπίδα. Για να γίνει το ρήγμα που άνοιξε ο αγώνας του λαού δρόμος αντικαπιταλιστικής ανατροπής.
Απαιτείται εδώ και τώρα άμεση στάση πληρωμών στους δανειστές τοκογλύφους. Ούτε ένα ευρώ στο ΔΝΤ για να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις, παιδεία, υγεία. Διαγραφή του χρέους. Εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο. Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος..Απειθαρχία, ρήξη αποδέσμευση από την ευρωζώνη και την ΕΕ.
Η καπιταλιστική βαρβαρότητα, εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης του συστήματος, φέρνει για άλλη μια φορά μπρος μας το δίλημμα:
“Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα”.
Μόνο η νίκη της εργατικής τάξης, των κολασμένων αυτής της γης, των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, των μεταναστών, των επισφαλών και υποαπασχολούμενων, των ανθρώπων που καθημερινά σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη, αγωνίζονται να κρατήσουν την ατομική τους αξιοπρέπεια και συλλογικά να αντισταθούν, μπορεί να αντιστρέψει αυτή την επιστροφή προς το Μεσαίωνα και να ανοίξει ένα δρόμο προς μια καλύτερη ζωή για όλες και για όλους!
Για να πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν και να διεκδίκησουμε όλα όσα μας ανήκουν!
Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων!
Για την επανάσταση και την εργατική εξουσία!
Για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας!

Κι όπως έγραψε ο δολοφονημένος την Πρωτομαγιά του 1976, Αλέξανδρος Παναγούλης:
“Σπόρος ὀργῆς πέφτει στὸ χῶμα
Μήνυμα πάλης τρέφει φτερά
Σπίθα φεγγίζει μέσ᾿ στὸ σκοτάδι
Νέοι ἀγῶνες σὲ προσκαλοῦν”.