Υπάρχουν ειδήσεις και ειδήσεις που τις αντιμετωπίζεις καθημερινά σαν μία επαγγελματική υποχρέωση, άλλες έχουν ενδιαφέρον, άλλες είναι ρουτίνα, άλλες απλά φέρνουν τα «κλικ». Είναι όμως κι εκείνες οι ειδήσεις που πραγματικά δεν μπορείς να διαχειριστείς. Είναι ο θάνατος ενός παιδιού που πονάει όση εμπειρία κι αν έχεις όντας δημοσιογράφος, όσες φορές κι αν έχεις καλύψει τέτοια θέματα. Χτυπάει ξαφνικά το τηλέφωνο, έρχεται ένα mail, μία πληροφορία που δεν θες να πιστέψεις. Όσο κι αν έχεις μάθει να αποστασιοποιείσαι δεν τα καταφέρνεις να μη λυγίσεις. Κάπως έτσι ένιωσα απόψε…
Της Βιβής Μαργαρίτη
Το κλικ του email στη 1.30 τα ξημερώματα δεν είναι ποτέ για καλό. Αναγγελία θανάτου από το γραφείο τελετών. Η μόνη μου ευχή να μην είναι νέος άνθρωπος. Ανοίγεις και βλέπεις τη φωτογραφία ενός 18χρονου παιδιού που χαμογελάει στη… ζωή. Ενός (ακόμη) παιδιού που έπαψε να αναπνέει μόλις λίγα λεπτά πριν, αφήνοντας πίσω του πόνο και θλίψη.
«Γιατί θεέ μου;»… Είναι το μόνο που σκέφτεσαι και μετά πηγαίνεις να δεις τα παιδιά σου, να τα αγκαλιάσεις… Ένστικτο, φόβος… Στο νου σου έρχεται η άδεια αγκαλιά της μάνας που μόλις έχασε το αγγελούδι της, του πατέρα που ξέρει ότι δεν θα ξαναγκαλιάσει το παιδί του, των αδελφών του που δεν θα του ξαναπούν τα μυστικά τους, δεν θα μαλώσουν, δεν θα διασκεδάσουν μαζί…
Δεν υπάρχουν λόγια. Μια είδηση που δεν θα έπρεπε να έχει γραφτεί ποτέ. Ένα παιδί που θα έπρεπε να χαμογελάει ακόμη…. Κι εσύ πρέπει να γράψεις την είδηση του θανάτου του. Είναι από τις πιο δύσκολες στιγμές στη δουλειά αυτή από εκείνες που εύχεσαι να μην έχεις γράψει ποτέ….
Κοιτάς πάλι τη φωτογραφία… Το παιδί είναι εκεί και σου χαμογελάει… Δακρύζεις και πληγώνεσαι. Η είδηση κάνει το γύρο της πόλης μέσω του διαδικτύου. Παρά το προχωρημένο της ώρας. Δεκάδες τα μηνύματα που έρχονται για να μάθουν το «γιατί». Και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι από διάθεση για σχολιασμό, είναι από πραγματικό ενδιαφέρον. Άνθρωποι που συγκλονίζονται. Άλλωστε τελευταία στα Τρίκαλα οι ειδήσεις αυτές είναι τόσες πολλές που αρχίζεις και αναρωτιέσαι τί μπορεί να πάει λάθος, τί μπορεί να συμβαίνει…
Δημοσιεύεις την είδηση… και τελειώνεις τη… δουλειά σου. Αλλά απόψε ξέρεις ότι δεν θα κοιμηθείς. Θα σκέφτεσαι εκείνο το χαμογελαστό αγόρι της φωτογραφίας που το χαμόγελό του έσβησε για πάντα….
Καλό ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων…
