Παιχνίδια εξουσίας, ψευδώνυμα, λιποθυμίες και ένα ταξίδι ιγκόγνιτο στη Γερμανία. Το Newsbomb.gr ταξιδεύει στο μακρινό 1988, όταν ένα τρομακτικό μυστικό αποκαλύφθηκε σε δυο ανθρώπους αλλά ποτέ στον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου!
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ζούσε με το στερεότυπο του ηγέτη που πρέπει να δείχνει κραταιός και όχι αδύναμος και να μην δώσει λαβή για χτυπήματα κάτω από τη ζώνη στους αντιπάλους του.
Η αντίληψη αυτή είχε φέρει τον ισχυρό άνδρα του Σοσιαλισμού στη χώρα μας στα όριά του. Αδύναμος με ένα λιποθυμικό επεισόδιο κάθε εβδομάδα, δυσκολευόταν ακόμα και να περπατήσει 100 μέτρα.
Το βιβλίο «Το μυθιστόρημα του ΠΑΣΟΚ» του Γιώργου Λακόπουλου έφερε μια ιστορία που δεν ήξερε ούτε ο ίδιος ο Ανδρέας, στην δημοσιότητα.
Με υγεία κλονισμένη
Τον Απρίλιο του 1988, ο Ανδρέας Παπανδρέου επισκέφτηκε το βασιλιά της Νορβηγίας στο Όσλο και με την είσοδό του στα βασιλιά ανάκτορα λιποθύμησε. Μια εβδομάδα αργότερα, συνέβη το ίδιο σε ασανσέρ ξενοδοχείου της Μπολόνια, ενώ ένα άλλο βράδυ έχασε τις αισθήσεις του κοντά στο Μαρούσι, ύστερα από έξοδο του σε εστιατόριο.
Αϋπνία, δυσκολία στην ομιλία, λαχάνιασμα ακόμη και σε βασικές λειτουργίες συνέθεταν την εικόνα ενός βαριά ασθενούς ανθρώπου. Ο Ανδρέας, ωστόσο δεν άκουγε κανέναν. Τα δε πόδια του, ήταν τόσο πρησμένα που αποφάσισε να πάρει μεγαλύτερα παπούτσια για να μην τον ενοχλούν!
Ήταν μια κλασική περίπτωση ανθρώπου που δεν θέλει να έρθει αντιμέτωπος με το πρόβλημα του. Την περίπτωση του Ανδρέα ωστόσο επιδείνωνε, στο επίπεδο άρνησης της πραγματικότητάς, η ιδιότητά του.
Ο πρόσφατα εκλιπών, Δημήτρης Κρεμαστινός, είχε γράφει στο βιβλίο του «100 χρόνια από τη γέννησή του – αναζητώντας τον Ανδρέα», για την κατάσταση του Ανδρέα Παπανδρέου: «Μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης είχα εξομολογηθεί στους συνεργάτες μου ότι δεν είχα δει πλέον παραμελημένο καρδιολογικό άρρωστο σε όλη μου τη σταδιοδρομία».
Επιχείρηση… Βισμπάντεν!
Οι συνεργάτες του τότε πρωθυπουργού, είδα και… αποείδαν για να τον πείσουν να προβεί σε καρδιολογικό τσεκ-απ στην πόλη Βισμπάντεν της Δυτικής Γερμανίας.
Ήταν τέτοια η κατάσταση της υγείας του που μάλιστα να είχε περάσει ήδη «σιωπηρό έμφραγμα της δεξιάς κοιλίας, το οποίο ουδέποτε είχε αντιληφθεί ούτε ο ίδιος ο ασθενής», όπως πιθανολόγησε ο Κρεμαστινός.
Ακριβώς για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, το ταξίδι έγινε κάτω από άκρα μυστικότητα. Ο Ανδρέας πήρε μαζί του την κόρη του Σοφία και επισήμως έφυγαν για ανάπαυση προς άγνωστη κατεύθυνση. Μαζί τους ήταν όμως και ο προσωπικός γιατρός του, ο παθολόγος Μ. Παραράς. Προκειμένου να μην μεταδοθεί στο γερμανικό Τύπο ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα βρισκόταν εκεί, το ραντεβού δεν κλείστηκε στο όνομα του. Στο φάκελό του αναφερόταν το όνομα… Μάρτιν Λασκαρέζι!
Η χρησιμοποίηση «ψευδώνυμου» στα νοσοκομεία ήταν μια παλιά συνήθεια και δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Στο «Σεντ Τόμας» του Λονδίνου, λίγους μήνες αργότερα, μπήκε με το όνομα «Κρεμαστινός». Και από τα ιατρικά αρχεία του Χέρφιλντ προκύπτει ότι στις 30 Σεπτεμβρίου 1988 ο Μαγκντί Γιακούμπ χειρούργησε τον Α. Αντερσον!
Σύμφωνα με κάποιες πηγές μάλιστα, ο Παπανδρέου, για να συμπληρώσει την εικόνα του «κοινού θνητού» στήθηκε κανονικά στην ουρά των εξωτερικών ιατρείων, περιμένοντας τη σειρά του!
Όμως είχε την ατυχία να πέσει πάνω στον τελευταίο άνθρωπο που θα φανταζόταν: έναν Έλληνα δημοσιογράφο, και μάλιστα διευθυντή εφημερίδας. Τις ίδιες ημέρες βρισκόταν στο Βισμπάντεν για εξετάσεις και ο διευθυντής του «Εθνους» Αλ. Φιλιππόπουλος. Ο πιο σκληρός επικριτής του, λόγω της «υπόθεσης» Κοσκωτά.
Υπάρχει ήδη μια παλιά πληροφορία ότι ο Α. Παπανδρέου πάσχει από την ασθένεια «λύκος». Υπήρξαν τουλάχιστον δύο ειδικές δημοσιογραφικές αποστολές στη Δυτ. Γερμανία, ο φάκελος του Βισμπάντεν όμως δεν βρέθηκε. Γιατί ιατρικός φάκελος με το όνομα Ανδρέας Παπανδρέου δεν υπήρξε ποτέ.
Σοκ: Ο Ανδρέας έχει έξι μήνες ζωής
Ο φάκελος των εξετάσεων του Βισμπάντεν παραδίδεται στον προσωπικό του γιατρό, τον παθολόγο Μ. Παραρά, που τον συνόδευε. Δεν του λέει τίποτε αλλά τρομάζει: ο ασθενής του δεν έχει πάνω από 6-8 μήνες ζωή. Επισήμως ουδείς γνώριζε το περιεχόμενο του φακέλου, ούτε ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δεν ενδιαφέρθηκε άλλωστε. Από το Βισμπάντεν έφυγε βιαστικά, έχοντας κάνει ένα μόνο τηλεφώνημα σε ένα σπίτι στην Πολιτεία, όπου περίμενε πάνω από το ακουστικό η μυστηριώδης αεροσυνοδός. Και όταν γύρισε στην Αθήνα έφυγαν για την Πάτμο, για διακοπές, με το κότερο του Γ. Λούβαρη!
Όπως χαρακτηριστικά έχει αναφέρει ο Δημήτρης Κρεμαστινό, ήταν μια διάγνωση που δεν του άφηνε ελπίδες επιβίωσης και είχε μείνει κρυφή ακόμα και από τον ίδιο τον Παπανδρέου, γεγονός αρκετά… ύποπτο. «Η διάγνωση της περιοριστικής μυοκαρδιοπάθειας δεν άφηνε περιθώρια για καμία ουσιαστική θεραπεία, με προσδόκιμο επιβίωσης λίγων μηνών. Κρατήθηκε ιατρικά απόρρητη, γεγονός το οποίο άφησε ανοιχτά διάφορα σενάρια συνωμοσιολογίας. Δεν την εγνώριζε ούτε ο ίδιος. Όμως η πραγματική διάγνωση ήταν σοβαρού βαθμού στένωση της αορτής με ελάττωση της ελαστικότητας (διατασιμότητας) του μυοκαρδίου και καρδιακή κάμψη».
Σύμφωνα με το ίδιο βιβλίο, ο Παραράς ενημέρωσε τουλάχιστον ένα μέλος της κυβέρνησης: τον αντιπρόεδρο Μένιο Κουτσόγιωργα, ο οποίος αφού συμβουλεύθηκε ορισμένους φίλους του καρδιολόγους, δεν είχε καμία αμφιβολία: Ο Παπανδρέου πεθαίνει! Και πιθανολογεί ότι είναι ο μόνος που γνωρίζει το τρομερό μυστικό!
Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι ο πανίσχυρος τότε αντιπρόεδρος θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο του να διαδεχθεί τον Παπανδρέου στην ηγεσία. Το ΠΑΣΟΚ εισέρχεται σε μια ταραχώδη περίοδο, γεμάτη ίντριγκα, σκανδαλολογία και σενάρια διαδοχής, που δεν θα κλείσει παρά μόνο με τον θάνατο του Ανδρέα, στις 23 Ιουνίου 1996.
Ως γνωστόν, ο Παπανδρέου δεν αφέθηκε τελικά στην τύχη του. Πρυτάνευσε η… λογική και η ομάδα των ιατρών που τον παρακολουθούσε απευθύνθηκε δύο μήνες αργότερα στον Δημήτρη Κρεμαστινό, διευθυντή τότε του Καρδιολογικού Τμήματος του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών.
Το σοκ του Κρεμαστινού
Σύμφωνα με τον Κρεμαστινό, ο πρωθυπουργός ήταν όντως βαριά ασθενής – η «παραμελημένη αντιμετώπιση της στένωσης της αορτής είχε οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια σχεδόν τελικού σταδίου» – ωστόσο δεν ήταν μελλοθάνατος.
Ο τρόπος παράτασης της ζωής του απαιτούσε επέμβαση, η οποία και έγινε στο Χέρφιλντ, με «αντικατάσταση της βαλβίδας της αορτής με ανθρώπινη βαλβίδα και παράλληλα bypass».
Τα οχτώ επιπλέον χρόνια ζωής του Παπανδρέου μετά την εγχείρηση θα ήταν, κατά δήλωση του Δημήτρη Κρεμαστινού περισσότερα, αν είχε ακούσει τη συμβουλή του και εγκατέλειπε την πολιτική. Ή έστω αν επέλεγε το δρόμο της Προεδρίας της Δημοκρατίας. «Του το τόνιζα επανειλημμένα, αλλά το απέρριπτε αμέσως, λέγοντας ότι προτιμούσε να είναι ενεργός έναντι οποιουδήποτε τιμήματος».
Το «έναντι οποιουδήποτε τιμήματος», μεταφράστηκε με το τίμημα της ίδιας του της ζωής.
O επίλογος γράφτηκε στις 23 Ιουνίου του 1996.
