Ο Αλέξης Κούγιας είχε «τρέλα» για την δουλειά του
Συνάδελφος του δικηγόρος που δίκαζαν μαζί μια φορά στην Τρίπολη θυμάται ότι του είπε: «φεύγω πάω Γιάννενα να αγορεύσω σε μια υπόθεση και επιστρέφω το απόγευμα στην Τρίπολη» όπου θα συνέχιζε το δικαστήριο.
Αναλάμβανε οποιαδήποτε υπόθεση του ανέθεταν αν πίστευε ότι νομικά υπήρχαν περιθώρια υπεράσπισης και τα στοιχεία δεν ήταν επαρκή ακόμα και ας ήταν απέναντι του όλη η κοινωνία. Χαρακτηριστικές είναι οι δίκες όπου υπερασπίστηκε τον Επαμεινώνδα Κορκονέα, τον Δημήτρη Λιγνάδη, και την Ρούλα Πισπιρίγκου όπου η κοινή γνώμη έβαλλε συλλήβδην εναντίον του. Ο ίδιος όμως πίστευε ότι έπρεπε να ασκήσει ακλόνητα το υπερασπιστικό του καθήκον.
Τα έβαζε με όλους και με όλα
Τα έβαζε με όλους και με όλα χωρίς να υπολογίζει το κόστος. Δεν θα θυμούνται πολλοί ότι ήταν αυτός που πρωτοστάτησε στην αποκάλυψη του αποκαλούμενου τότε «παραδικαστικού κυκλώματος» τα έτη 2007 και 2008.
Οι συνάδελφοι του δικηγόροι αναγνώριζαν την νομική του ευρυμάθειά και την μοναδική του ικανότητα να εξετάζει μάρτυρες στο ακροατήριο και να καταφέρνει να παίρνει από αυτούς τις απαντήσεις που ήθελε. Τον χαρακτήριζαν ίσως τον καλύτερο δικηγόρο στη χώρα στα μικτά ορκωτά δικαστήρια καθώς κατάφερνε να αντιλαμβάνεται την ψυχολογία των ένορκων.
Υπήρξε, τέλος, σε συνδυασμό με την ενασχόληση του με τον κατεξοχήν λαϊκό άθλημα το ποδόσφαιρο, φανατικός θιασώτης του «άνδρα παλιάς κοπής» και των κωδίκων του καφενείου της λαϊκή γειτονιάς, ερχόμενος τα τελευταία χρόνια εξ αυτού του λόγου σε σύγκρουση με την woke κουλτούρα και την «πολιτική ορθότητα», όπως κάποιοι την εννοούν σήμερα.
Κάποιος θα πει οτι υπήρξαν και «αρνητικές» πτυχές στο φαινόμενο Κούγια. Ίσως, αλλά τώρα πια δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει ότι για πολλά χρόνια ακόμα στα συζητήσεις του απλού κόσμου το όνομα Κούγιας θα είναι συνώνυμο της λέξης δικηγορία.
