Αγόρι, κορίτσι, ή μήπως απλά άνθρωπος; Ήδη από την 21η εβδομάδα της κύησης οι μέλλοντες γονείς έχουν τη δυνατότητα χάρη στο ανιχνευτικό υπερηχογράφημα να ενημερωθούν για το φύλο του εμβρύου. Άλλοι αδημονούν, άλλοι είναι πιο συγκρατημένοι, ενώ άλλοι το αφήνουν για έκπληξη, που θα λάβει χώρα τη στιγμή του τοκετού.
Γιατί όμως οι γονείς ενδιαφέρονται για το φύλο του παιδιού τους; Είναι τόσο σημαντικές οι διαφορές μεταξύ αγοριών και κοριτσιών; Στην πραγματικότητα όχι. Οι διαφορές μεταξύ τους είναι αμελητέες και αφορούν κυρίως στη σωματική διάπλαση. Τα βρέφη μοιάζουν τόσο μεταξύ τους, που μία απόπειρα αναγνώρισης του φύλου τους φαντάζει δύσκολο εγχείρημα. Αναρωτηθείτε, πώς θα αναγνωρίζατε, για παράδειγμα, το φύλο ενός βρέφους που παίζει σε ένα παιδότοπο. Από το πρόσωπο ή τη συμπεριφορά του; Μάλλον όχι! Μήπως τότε, από την ενδυμασία του ή το είδος των παιχνιδιών του; Μάλλον.ναι!
Και δεν είναι μόνο ο υλικός κόσμος που περιβάλλει τα βρέφη, αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισής τους από τους ίδιους τους γονείς τους. Έχει φανεί ενδεικτικά, πως οι γονείς τείνουν να είναι περισσότερο προστατευτικοί και να αφήνουν μικρότερα περιθώρια αυτονομίας στα θηλυκά παρά στα αρσενικά βρέφη, που ενθαρρύνονται περισσότερο για εξερεύνηση και ανεξάρτητη κίνηση. Επιπρόσθετα, οι γονείς των αρσενικών βρεφών εκφράζουν μεγαλύτερη ανησυχία και αποθαρρύνουν το παιδί, όταν παρατηρούν ότι ασχολείται με δραστηριότητες που κοινωνικά αντιστοιχούν στο γυναικείο φύλο.
Αναλογιστείτε πώς θα αντιδρούσε ένας γονιός, εάν για παράδειγμα, παρατηρούσε ότι ο γιος του προτιμά να βοηθά στην προετοιμασία του μεσημεριανού φαγητού παρά στην επιδιόρθωση μιας βρύσης και ποια θα ήταν η αντίστοιχη αντίδραση ενός γονιού στην περίπτωση που ένα κορίτσι επέλεγε συχνότερα να προσφέρει τη βοήθειά του σε επισκευές παρά σε οικιακές εργασίες. Στην πρώτη περίπτωση, το αγόρι θα θεωρείτο παρεκκλίνον και θα αποθαρρυνόταν να ασχολείται με «γυναικείες» δουλειές, ενώ στη δεύτερη περίπτωση το κορίτσι θα αποκαλείτο «αγοροκόριτσο», αλλά η ανησυχία των γονέων θα ήταν πιο περιορισμένη.
Για να αποφύγουμε, όμως, πιθανές μεροληψίες, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η ιδιοσυγκρασία του παιδιού φαίνεται να έχει -και- βιολογικές βάσεις και συνεπώς, η κληρονομικότητα διαδραματίζει βαρυσήμαντο ρόλο στην γνωστική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.
Είναι, λοιπόν, αντιμαχόμενα τα πεδία «ανατροφή» και «φύση»; Κάθε άλλο. Είναι μάλλον συμπληρωματικά.
Γι’αυτό, είναι σημαντικό οι υποψήφιοι και μέλλοντες γονείς να συνειδητοποιήσουν πως είναι στο χέρι τους η διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού τους και εκείνοι επιλέγουν πως θα αξιοποιήσουν αυτή την ανεκτίμητη ευκαιρία. Γιατί η φύση μπορεί να θέτει τα θεμέλια, η ανατροφή όμως, είναι αυτή που χτίζει τον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού!
Και δεν είναι μόνο ο υλικός κόσμος που περιβάλλει τα βρέφη, αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισής τους από τους ίδιους τους γονείς τους. Έχει φανεί ενδεικτικά, πως οι γονείς τείνουν να είναι περισσότερο προστατευτικοί και να αφήνουν μικρότερα περιθώρια αυτονομίας στα θηλυκά παρά στα αρσενικά βρέφη, που ενθαρρύνονται περισσότερο για εξερεύνηση και ανεξάρτητη κίνηση. Επιπρόσθετα, οι γονείς των αρσενικών βρεφών εκφράζουν μεγαλύτερη ανησυχία και αποθαρρύνουν το παιδί, όταν παρατηρούν ότι ασχολείται με δραστηριότητες που κοινωνικά αντιστοιχούν στο γυναικείο φύλο.
Αναλογιστείτε πώς θα αντιδρούσε ένας γονιός, εάν για παράδειγμα, παρατηρούσε ότι ο γιος του προτιμά να βοηθά στην προετοιμασία του μεσημεριανού φαγητού παρά στην επιδιόρθωση μιας βρύσης και ποια θα ήταν η αντίστοιχη αντίδραση ενός γονιού στην περίπτωση που ένα κορίτσι επέλεγε συχνότερα να προσφέρει τη βοήθειά του σε επισκευές παρά σε οικιακές εργασίες. Στην πρώτη περίπτωση, το αγόρι θα θεωρείτο παρεκκλίνον και θα αποθαρρυνόταν να ασχολείται με «γυναικείες» δουλειές, ενώ στη δεύτερη περίπτωση το κορίτσι θα αποκαλείτο «αγοροκόριτσο», αλλά η ανησυχία των γονέων θα ήταν πιο περιορισμένη.
Για να αποφύγουμε, όμως, πιθανές μεροληψίες, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η ιδιοσυγκρασία του παιδιού φαίνεται να έχει -και- βιολογικές βάσεις και συνεπώς, η κληρονομικότητα διαδραματίζει βαρυσήμαντο ρόλο στην γνωστική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.
Είναι, λοιπόν, αντιμαχόμενα τα πεδία «ανατροφή» και «φύση»; Κάθε άλλο. Είναι μάλλον συμπληρωματικά.
Γι’αυτό, είναι σημαντικό οι υποψήφιοι και μέλλοντες γονείς να συνειδητοποιήσουν πως είναι στο χέρι τους η διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού τους και εκείνοι επιλέγουν πως θα αξιοποιήσουν αυτή την ανεκτίμητη ευκαιρία. Γιατί η φύση μπορεί να θέτει τα θεμέλια, η ανατροφή όμως, είναι αυτή που χτίζει τον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού!
πηγή : babyradio.gr
