Τι αποκαλύπτει νέα μελέτη σε σχεδόν 1.000 πάσχοντες από μία σπάνια διαταραχή, που προκαλεί πολλαπλούς καρκίνους. Ποια ποσότητα από το συστατικό αυτό παρείχε προστατευτική δράση. Ποια τρόφιμα το περιέχουν και πως πρέπει να τα τρώμε.
Η συστηματική κατανάλωση ενός φυτικού συστατικού μπορεί να μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο αναπτύξεως ορισμένων κληρονομικών καρκίνων, αναφέρει διεθνής ομάδα επιστημόνων. Το συστατικό είναι το ανθεκτικό άμυλο, ένα είδος διαλυτής, φυτικής ίνας που υπάρχει στη βρώμη, στα ξαναζεσταμένα ζυμαρικά, στο κρύο ρύζι, στον αρακά, στα φασόλια και στις άγουρες μπανάνες.
Είναι η πρώτη φορά που ένα θρεπτικό συστατικό αποδεικνύεται ότι αποτρέπει τον καρκίνο σε ανθρώπους υψηλού κινδύνου, λόγω κληρονομικότητας.
Η σχετική μελέτη πραγματοποιήθηκε σε σχεδόν 1.000 πάσχοντες από σύνδρομο Lynch. Το σύνδρομο αυτό είναι μία σπάνια γενετική διαταραχή που αυξάνει τον κίνδυνο αναπτύξεως διαφόρων μορφών καρκίνου, όπως:
- Ο καρκίνος του παχέος εντέρου
- Ο καρκίνος του εγκεφάλου
- Ο καρκίνος του στομάχου
- Ο καρκίνος του παγκρέατος
Η νέα μελέτη έδειξε ότι το ανθεκτικό άμυλο, όταν καταναλώνεται συστηματικά επί δύο χρόνια, μειώνει κατά περισσότερο από 50% τους καρκίνους στο ανώτερο πεπτικό.
Το εύρημα αυτό θεωρείται πολύ σημαντικό διότι «οι συγκεκριμένοι όγκοι τείνουν να είναι οι πιο επικίνδυνοι για τους πάσχοντες από το σύνδρομο», σχολίασε ο Dr. Matthew Yurgelun, επίκουρος καθηγητής Ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
Σύμφωνα με τη μελέτη, το ανθεκτικό άμυλο παρείχε την μέγιστη προστασία έναντι των καρκίνων:
- Του οισοφάγου
- Του στομάχου
- Της χοληφόρου οδού
- Του παγκρέατος
- Του δωδεκαδακτύλου
Οι φυτικές ίνες και ο καρκίνος
Η έρευνα για τις επιδράσεις που έχει το ανθεκτικό άμυλο έναντι του καρκίνου άρχισε πριν από σχεδόν μισό αιώνα. Τότε υπήρξαν οι πρώτες ενδείξεις ότι μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες μπορεί να μειώνει τον κίνδυνο αναπτύξεως καρκίνου του παχέος εντέρου.
Το εύρημα αυτό ώθησε επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Νιούκασλ, στη Βρετανία, να εξετάσουν πιο προσεκτικά το ρόλο αυτής της φυτικής ίνας. Στα πρώτα πειράματά τους, εξέτασαν τις επιδράσεις της στο εργαστήριο, σε καρκινικά κύτταρα του παχέος εντέρου. Έτσι διαπίστωσαν ότι το ανθεκτικό άμυλο όντως διαθέτει αντικαρκινικές ιδιότητες.
Επόμενο βήμα της έρευνάς τους ήταν η παρούσα κλινική μελέτη, στην οποία ενέταξαν 918 πάσχοντες από το σύνδρομο Lynch. Τα ευρήματά της δημοσιεύονται στην ιατρική επιθεώρηση Cancer Prevention Research.
Η νέα μελέτη
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, χώρισαν τους εθελοντές τους σε δύο ομάδες. Οι 463 από αυτούς κατανάλωναν καθημερινά και επί σχεδόν δύο χρόνια ανθεκτικό άμυλο (30 γραμμάρια). Οι υπόλοιποι 455 έπαιρναν ένα εικονικό συμπλήρωμα.
Τα 30 γραμμάρια αντιστοιχούν στο ανθεκτικό άμυλο που καταναλώνει όποιος τρώει 2 λίγο πράσινες μπανάνες.
«Ο καρκίνος χρειάζεται πολλά χρόνια για να αναπτυχθεί. Στους πάσχοντες από σύνδρομο Lynch, όμως, η ανάπτυξή του είναι ταχύτερη. Γι’ αυτό τον λόγο πραγματοποιήσαμε τη μελέτη μας στη συγκεκριμένη ομάδα εθελοντών», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Dr. John Mathers, καθηγητής Διατροφής του Ανθρώπου στο Πανεπιστήμιο του Νιούκασλ.
Οι επιστήμονες κατέγραψαν τρεις φορές τους καρκίνους που είχαν αναπτύξει οι ασθενείς τους. Την πρώτη, μόλις πέρασαν τα πρώτα 2 χρόνια. Τη δεύτερη μετά από 10 χρόνια και την τρίτη έπειτα από 20 χρόνια.
Τα ευρήματα
Όπως διαπίστωσαν, μετά τα πρώτα 2 χρόνια δεν υπήρχε διαφορά στα κρούσματα καρκίνου μεταξύ των δύο ομάδων. Ωστόσο έως το τέλος της 20ετίας συνολικώς 78 ασθενείς από την ομάδα που έτρωγε ανθεκτικό άμυλο είχαν εκδηλώσει καρκίνο, έναντι 96 ασθενών στην ομάδα του εικονικού συμπληρώματος.
Εξετάζοντας επιμέρους τα κρούσματα καρκίνου οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ανθεκτικό άμυλο δεν είχε μειώσει τους όγκους στο παχύ έντερο. Είχε όμως μειώσει σημαντικά τους καρκίνους του ανώτερου πεπτικού συστήματος. Μόλις 27 από τους ασθενείς που το κατανάλωναν είχαν εκδηλώσει τέτοιου είδους όγκους, έναντι 48 στην άλλη ομάδα.
«Η μείωση αυτή είναι πάρα πολύ σημαντική», τόνισε ο Dr. Mathers. «Ανά μορφή καρκίνου υπερέβαινε και το 60% σε ορισμένες περιπτώσεις».
Οι μειώσεις αυτές άρχισαν να γίνονται εμφανείς στα 10 χρόνια από τη μελέτη και συνεχίστηκαν στην 20ετία.
ΠΗΓΗ: iatropedia.gr
