Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο βρίσκονται κοντά και παρά τα εμπόδια που παρουσιάστηκαν από πέρυσι, πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά γεγονότα του κόσμου που ενδιαφέρει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον πλανήτη. Τα βλέμματα στρέφονται στην Ιαπωνία για τη γιορτή του αθλητισμού και παρότι η χώρα έχει άρρηκτη σχέση με τις παραδόσεις και τον αρχαίο πολιτισμό της, η νεότερη γενιά φαίνεται να είναι περισσότερο ανοιχτόμυαλη.
Το αποτέλεσμα αυτής της μίξης γενεών προκαλεί και ένα μίγμα συνηθειών που έχουν τις ρίζες τους στους αιώνες και φτάνουν στο σήμερα. Από τα τατουάζ που θεωρούνται ταμπού από αρχαιοτάτων χρόνων έως την άνοδο της βιομηχανίας των online casino χάρη στους νέους που έχουν αλλάξει συνήθειες, από τα online φρουτάκια και το μπλάκτζακ μέχρι την αγένεια η οποία χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που δείχνει με το δάχτυλό τους άλλους συμπολίτες του, από την εμμονή της πληρωμής με μετρητά μέχρι τη λατρεία για την αμερικάνικη κουλτούρα, η Ιαπωνία αποτελεί ένα ψηφιδωτό που μπορεί να καταπλήξει οποιονδήποτε την επισκεφθεί.
Η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου είναι ένας συναρπαστικός συνδυασμός. Η ασφάλεια αποτελεί προτεραιότητα για όλους και η Ιαπωνία θεωρείται μία από τις δέκα κορυφαίες χώρες σε αυτόν τον τομέα. Γι’ αυτό άλλωστε αποτελεί εξαιρετικό προορισμό για γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες, έστω κι αν πάντοτε ως επισκέπτης θα πρέπει να είσαι προσεκτικός. Ένα άλλο είδος ασφάλειας στη χώρα της Άπω Ανατολής είναι οι χειρουργικές μάσκες, που ενώ κάνουν τους κατοίκους της να φαίνονται μικροβιοφοβικοί, στην πραγματικότητα τις φορούν όταν δεν νιώθουν καλά και προσπαθούν να αποφύγουν να κολλήσουν άλλους.
Στην Ιαπωνία τα μετρητά κυριαρχούν, αφού οι εργαζόμενοι συνήθως παίρνουν «στο χέρι» τα χρήματά τους, ενώ υπηρεσίες όπως τα εστιατόρια και τα καταστήματα δεν δέχονται καν ηλεκτρονικές πληρωμές. Τα ξενοδοχεία και τα μεγάλα πολυκαταστήματα είναι πιο ανεκτικά, αλλά και πάλι κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Ακόμη και οι μετακινήσεις απαιτούν ένα ποσό σε γιεν στο πορτοφόλι, γι’ αυτό ένα εισιτήριο μακράς διαρκείας για το τρένο και το μετρό έχει διπλό όφελος: γλιτώνει έξοδα αφού κοστίζει λιγότερο και επιτρέπει στον τουρίστα να κρατάει λιγότερα μετρητά πάνω του. Προσοχή, όμως: το μετρό στην Ιαπωνία δεν λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο όπως στις περισσότερες χώρες της Δύσης. Αν λοιπόν αποφασίσετε να το ρίξετε έξω, πρέπει να ελέγξετε το πρόγραμμα διότι τότε η επιστροφή στο ξενοδοχείο θα κοστίσει… πολύ!
Αν καταφέρετε να μάθετε μερικές βασικές λέξεις στα Ιαπωνικά πριν κάνετε το ταξίδι, αυτό μπορεί να αποδειχθεί σημαντικό. Οι Γιαπωνέζοι έχουν τεράστια αγάπη για τις ΗΠΑ και την αμερικάνικη κουλτούρα, όμως δεν θα βρει κανείς εύκολα έντυπα στα αγγλικά. Ειδικά στα εστιατόρια, τα μενού και οι σημάνσεις δεν έχουν αγγλική μετάφραση. Ακόμα πιο παράξενο είναι το γεγονός ότι το Τόκιο φαίνεται να έχει ξεχάσει εντελώς την ανάγκη του επισκέπτη για μεταφράσεις!
Έτσι είναι σημαντικό να γνωρίζει κάποιος λίγα βασικά λόγια στα γιαπωνέζικα, όπως το ευχαριστώ, το παρακαλώ και το συγγνώμη, ή ακόμη καλύτερα να μπορεί να ζητήσει βοήθεια για συγκεκριμένες υπηρεσίες με πλήρεις προτάσεις. Στα προφορικά πάντως οι κάτοικοι της χώρας τα πάνε καλά, αφού οι περισσότεροι μιλούν καλύτερα αγγλικά απ’ ό,τι νομίζουν και παραδέχονται ότι μπορούν.
Υπάρχουν όμως, επίσης, μερικές παραδόσεις που δεν αλλάζουν. Τα τατουάζ δεν είναι συχνό φαινόμενο στην Ιαπωνία, αφού ακόμη και σήμερα θεωρούνται συνδεδεμένα με διαφορετικού τύπου οργανώσεις, κυρίως την περίφημη Γιακούζα. Μάλιστα, στα παραδοσιακά «ονσέν» θα σας ρωτήσουν αν έχετε τατουάζ πριν σας επιτραπεί η είσοδος. Για τους γιαπωνέζους είναι προσβλητικό να αφήσει κάποιος τα παπούτσια του στην είσοδο ενός σπιτιού ή ενός εστιατορίου. Γι’ αυτό υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη που λειτουργούν ως γκαρνταρόμπα και αποθηκευτικοί χώροι για τα παπούτσια.
Στους ανοιχτούς χώρους είναι σημαντικό να κρατάει κανείς χαμηλά τον τόνο της φωνής του, αφού στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου θεωρείται δεδομένο ότι όλοι μοιράζονται τον ίδιο χώρο και η οχλαγωγία θεωρείται ένδειξη ασέβειας. Το ίδιο ισχύει και για όποιον δείχνει ανθρώπους ή αντικείμενα με το δάχτυλο, χαιρετάει αγνώστους στο δρόμο με ένα απλό «γεια», τρώει ή πίνει σε δημόσιους χώρους και φωτογραφίζει άλλους ανθρώπους χωρίς να ζητήσει την άδειά τους.
