Ένας εξαιρετικά σπάνιος τυφλός, τριχωτός τυφλοπόντικας εντοπίστηκε και φωτογραφήθηκε στην Αυστραλία. Και το όνομα αυτού «κακαρατούλ» σύμφωνα με τους Αβορίγινες
Ο βόρειος μαρσιποφόρος τυφλοπόντικας, ή «κακαρατούλ» ζει σε ένα από τα πιο απομακρυσμένα μέρη της Αυστραλίας και είναι τόσο άπιαστος και σπάνιος που οι αρχές δεν γνωρίζουν καν πόσοι υπάρχουν στη φύση. Τα πλάσματα αυτά στο μέγεθος της παλάμης είναι καλυμμένα με μεταξένια χρυσά μαλλιά. Δεν έχουν μάτια, αλλά διαθέτουν μεγάλους, δυνατούς πήχεις και νύχια που τους επιτρέπουν να βουτήξουν γρήγορα κάτω από την άμμο και να «κολυμπήσουν» βαθιά στους αμμόλοφους.
Το σπάνιο πλάσμα συνάντησαν δασοφύλακες Kanyirninpa Jukurrpa Martu – Αβορίγινες παραδοσιακοί ιδιοκτήτες που χρησιμοποιούν πολιτιστικές και τοπικές γνώσεις για να φροντίσουν τη γη τους – ενώ δούλευαν στην έρημο Great Sandy που απέχει περίπου 1.500 χιλιόμετρα από το Περθ.
Τα πλάσματα είναι τόσο ασυνήθιστα που η ύπαρξή τους παραμένει μυστήριο για τους περισσότερους ανθρώπους, λέει ο ειδικός στην άγρια φύση της ερήμου Gareth Catt. «[Ξέρω] κάποιον που εντόπισε ένα αλλά δεν ήξερε τι ήταν – νόμιζαν ότι ήταν μωρό ινδικό χοιρίδιο», τόνισε στο BBC
Εμφανίζονται μόνο πέντε έως δέκα φορές σε μια δεκαετία, λόγω της τάσης τους να τρυπώνουν υπόγεια και της ελάχιστης ανθρώπινης παρουσίας στον βιότοπό τους στην έρημο. Ζουν μέσα σε αμμόλοφους σε απομονωμένες περιοχές και περνούν πολύ λίγο χρόνο στην επιφάνεια. «[Σχεδόν] κολυμπούν μέσα στην άμμο, επομένως η κύρια τεχνική έρευνας για αυτούς είναι να σκάβουν χαρακώματα και κανάλια για να αναζητήσουν τις τρύπες τους».
Οι άνθρωποι συχνά πιστεύουν ότι «δεν υπάρχει πολλή ζωή στην έρημο», λέει ο Catt, αλλά είναι γεμάτη μοναδικά ζώα που έχουν αναπτύξει ιδιορρυθμίες που τους βοηθούν να αντεπεξέλθουν στο σκληρό περιβάλλον. «Τυφλοπόντικες, φίδια και αράχνες — υπάρχει μια ολόκληρη σειρά άγριας ζωής εκεί έξω που είναι πολύτιμη και όμορφη από μόνη της» λένε οι ειδικοί
«Τα ζώα δεν είναι εύκολο να βρεθούν – είναι σκληρή δουλειά η πεζοπορία σε αυτούς τους αμμόλοφους. Ψάχνουμε για μικροσκοπικά ίχνη τους και μετά σκάβουμε τάφρους για να προσπαθήσουμε να βρούμε τις σήραγγες που έχουν φτιάξει. Έχουμε πολύ καλή αναζήτηση για αυτές τις τρύπες των τυφλοπόντικων». Οι τοποθεσίες καταγράφονται σε μια κεντρική βάση δεδομένων.
