Στο Μαρόκο μακριά από τα πολύβουα και δαιδαλώδη παζάρια, τα περίτεχνα παλάτια, τα επιβλητικά τζαμιά, τα χρώματα και τα αρώματα που σε παρασύρουν, εκείνο που σε εντυπωσιάζει είναι τα βουνά του Άτλαντα και οι απέραντες ερημικές εκτάσεις της Σαχάρας. Εκεί, ανάμεσα στους αμμόλοφους και την ξεραμένη γη, σε έναν απόμακρο από τον πολιτισμό κόσμο, οι νομάδες Βερβερίνοι ζουν μια ζωή που ακολουθεί παραδοσιακές αξίες και διατηρείται αναλλοίωτη εδώ και αιώνες, σε έναν κόσμο αρχέγονης ομορφιάς, απλότητας κι αυθεντικότητας.
ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βιβή Μαργαρίτη
Στα βάθη της Σαχάρας, όπου το καυτό φως του ήλιου χτυπά ανελέητα την αχανή έρημο, είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με αυτόν τον τρόπο ζωής, αυτής της αρχαίας κοινότητας, που φαντάζει στα μάτια μας τόσο μακρινός και διαφορετικός που ούτε καν φανταζόμαστε ότι υπάρχει.
Είχα την τιμή να συναντήσω μια οικογένεια νομάδων Βερβερίνων η οποία μοιράστηκε μαζί μου έστω και για λίγο την καθημερινότητά της. Μου άνοιξε ένα… παράθυρο στη ζωή της, καθώς και την εξέλιξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της κοινότητάς της. Μου επέτρεψε να ρίξω μια «κλεφτή» ματιά στα ενδότερα του κόσμου της. Γονείς, παππούδες και δύο μικρά παιδιά, με μια εγκάρδια καλοσύνη μου πρόσφεραν τσάι (μια ευγενική κίνηση φιλοξενίας που είναι βαθιά εγγενής στην κουλτούρα τους) και μοιράστηκαν μαζί μου τη μοναδική ιστορία τους. Μια φιλοξενία που αντικατοπτρίζει την ζεστασιά και τη γενναιοδωρία αυτής της… «ξεχασμένης φυλής».
Μου έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά την αυθεντική και δύσκολη ζωή τους και να μάθω για τις προκλήσεις και τις χαρές που ορίζουν την καθημερινότητά τους.
Τσάι με τους Βερβερίνους στη Σαχάρα
Εκεί, κάτω από την τέντα που πρόσφερε προστασία από τον καυτό ήλιο, καθίσαμε στο χώμα, για να απολαύσουμε το τσάι μας και μοιραστήκαμε στιγμές από τη ζωή τους, όσο λίγο πιο δίπλα σε μια αυτοσχέδια σκηνή, κάτω από τη φωτιά έβραζε μέσα στο τσουκάλι το φαγητό που θα έτρεφε τα μέλη της οικογένειας.
Σε μια απλή τελετουργική φιλοξενία που ξεχείλιζε από την καρδιά τους, μου μίλησαν για τη ζωή τους στην έρημο και τις συνήθειές τους. Δεν χρειαζόταν άλλωστε να πουν πολλά για να καταλάβει κάποιος ότι κάτω από τον καυτό ήλιο της Σαχάρας, η ζωή τους είναι μια συνεχής πρόκληση. Καθημερινά, παλεύουν με τη φύση για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Οι άντρες βγαίνουν με τα ζώα τους για να βοσκήσουν στην έρημη γη, ενώ οι γυναίκες τους βοηθούν και παράλληλα ασχολούνται με τις καθημερινές εργασίες του νοικοκυριού και την φροντίδα των παιδιών.
Καθώς τα παιδιά παίζανε με φθαρμένες κούκλες και παιχνίδια φτιαγμένα από απλά υλικά, ένιωσα το βάθος της απλότητας και της αγνής ευτυχίας που χαρακτηρίζει τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Έστω και κάτω από αυτές τις δυσμενείς κι αντίξοες συνθήκες, η χαρά τους αντανακλούσε την ομορφιά της εσωτερικής δύναμής τους.
Στο πρόσωπο της νεαρότερης γυναίκας της οικογένειας και μητέρας των παιδιών, με τα εκφραστικά, γεμάτα γοητεία, μάτια και τη σπάνια ομορφιά, αντικατοπτριζόταν η δύναμη που χαρακτηρίζει τις γυναίκες αυτής της φυλής. Στην απλή, αλλά γεμάτη σεβασμό και ταπεινότητα, στάση της, έβλεπες τον αγώνα της για να διατηρήσει την οικογένειά της και την κληρονομιά της κουλτούρας της, αδιασάλευτη.
Τα παιδιά, ντροπαλά, στεκόταν διστακτικά πίσω της όσο εκείνη σέρβιρε το τσάι που μου πρόσφερε, προσπαθώντας να συνηθίσουν την παρουσία των ξένων. Χρειάστηκαν αρκετό χρόνο για να πλησιάσουν. Τα χαμόγελα που έλαμπαν στα πρόσωπά τους αντανακλούσαν αθωότητα κι αγνότητα. Κάθε μια ματιά στον κόσμο μέσα από τα μάτια τους αποδείκνυε ότι, ακόμα και σε αυτή την αυστηρή κι επιβλητική ερημική κοινότητα, η αγάπη και η αθωότητα παραμένουν αθέατες δύναμεις που διασφαλίζουν τη συνέχιση της ζωής.
Η οικογένεια ζει, εδώ και γενεές, ακολουθώντας τις ίδιες αρχαίες παραδόσεις και τον τρόπο ζωής. Βασίζεται στην αμοιβαία συνδρομή των μελών της και την αλληλεγγύη. Αυτή η αμοιβαία βοήθεια συνιστά τον πυλώνα της κοινωνικής δομής τους και αντικατοπτρίζει τη σύνδεσή τους με τη φύση και τη γη. Είναι μια ζωή απομακρυσμένη από την τεχνολογία και τη βιαίοτητά της. Οι Βερβερίνοι προσπαθούν να κρατήσουν την ισορροπία μεταξύ της παράδοσης και της εξέλιξης, που δείχνει να μην τους αγγίζει.
Η απλότητα της ζωής είναι η αληθινή πηγή της ευτυχίας και του πλούτου
Η ανταμοιβή για την εμπειρία μου ήρθε στο τέλος, με τα θερμά χαμόγελα της οικογένειας που με φιλοξένησε. Και ήταν ακριβώς αυτή η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι η απλότητα αυτής της ζωής είναι η αληθινή πηγή της ευτυχίας και του πλούτου, και η τέλεια αντίθεση της πολυσύχναστης και σύχρονης ζωής μας.
Η εμπειρία αυτή με τους νομάδες Βερβερίνους της Σαχάρας ήταν μια ευκαιρία να εκτιμήσω την απλότητα, τη δύναμη και την ομορφιά που υπάρχουν στις πιο απλές πτυχές της ζωής. Ο πλούτος της αρχαίας κουλτούρας και η αθόρυβη, αλλά βαθιά ευτυχία της καθημερινής ζωής τους, είχαν τη δύναμη να με εμπνεύσουν και να μου υπενθυμίσουν την αληθινή τιμή της απλότητας και της αλληλεγγύης.
Έφυγα από αυτήν την αξέχαστη συνάντηση με μια βαθιά αίσθηση ταπεινότητας κι ευγνωμοσύνης, κουβαλώντας μαζί μου τη μοναδική εμπειρία ζωής. Οι νομάδες Βερβερινοί της Σαχάρας μου έδωσαν πολλά περισσότερα από την φιλοξενία τους και τα λόγια τους. Μου έδωσαν μια νέα αντίληψη της ζωής.
Ευχαριστίες
Ευχαριστώ το ταξιδιωτικό γραφείο ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ και προσωπικά την Λίτσα Ζαφείρη και τον τοπικό ξεναγό Τζαμάλ που φρόντισαν για να κανονίσουν τη συνάντηση με την οικογένεια των Βερβερίνων και την μετακίνηση με τζιπ στα έγκατα της ερήμου.
Ευχαριστώ τον Nick που μου χάρισε υπέροχες φωτογραφικές λήψεις εν… ώρα δράσης.
