Άρθρο του Χάρη Μαντέλλου,  στον “Ενεργό Πολίτη”

Ο Άγγελος Αντωνόπουλος με τον συνεργάτη μας Χάρη Μαντέλλο

Η πρώτη καταγραφή των Μετεώρων σε κινηματογραφικό φιλμ εκτιμάται ότι έγινε το 1924 και πιθανότατα είχε γυριστεί από τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Φιλαδέλφειας Μιχάλη Δόριζα για να ακολουθήσουν στο πέρασμα του χρόνου δεκάδες ταινίες όπως «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» που ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, «Τζέημς Μποντ, πράκτωρ 007: Για τα μάτια σου μόνο» με τον Ρότζερ Μουρ στον ρόλο του δημοφιλούς πράκτορα, «Οι παράνομοι» του Νίκου Κούνδουρου, «Το παιδί και το δελφίνι» με τον Άλαν Λαντ και την Σοφία Λόρεν, «Η προσφυγοπούλα» με την Σοφία Βέμπο, «Μαρία Πενταγιώτισσα» του πρωτοπόρου κινηματογραφιστή Αχιλλέα Μαδρά το 1927, «Ο Σταύρος Ξαρχάκος στα Μετέωρα», «Το κορίτσι του λόχου» με την Κατερίνα Βασιλάκου και τον Γιώργο Καμπανέλλη, «Με πόνο και με δάκρυα» με τον Νίκο Ξανθόπουλο και την Μάρθα Βούρτση, «Στο δρόμο του Θεού» με την Μαριαλένα Κάρμπουρη, «Καβαλάρηδες των ουρανών» με τον Τζέιμς Κόμπερν, «Ο πράκτοράς μας στην Ελλάδα» με τον Φιλίπ Νουαρέ, «Το χαμόγελο της Πυθίας» με τον Λάκη Κομνηνό, ορισμένες σκηνές για τις ανάγκες της ταινίας «Ελεάτης Ξένος» του αξέχαστου και καταγόμενου από την Καρδίτσα Σκηνοθέτη Δήμου Θέου, η ελληνο-γερμανική συμπαραγωγή του 1961 «Ελλάς, η χώρα των ονείρων» (Traumland der Sehnsucht) σε σκηνοθεσία Βόλφγκανγκ Μίλερ-Ζεν και με την υπέροχη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι με την κρυστάλλινη φωνή της Νάνας Μούσχουρη και η πιο σύγχρονη «Μετέωρα» του Σπύρου Σταθουλόπουλου με την Ταμίλα Κουλίεβα. Ασφαλώς θα πρέπει να αναφέρουμε και την φιλότιμη συμβολή του αείμνηστου συντοπίτη σκηνοθέτη Βασίλη Κονταξή με πιο χαρακτηριστική την ταινία «Σταυραετοί στα Μετέωρα» με τον Ερρίκο Μπριόλα, αλλά και την σαφώς υψηλότερου προϋπολογισμού χολιγουντιανή παραγωγή «Born to be murdered» με πολλά γυρίσματα πριν περίπου ένα χρόνο στον Νομό μας. Μιας όμως και ξεκινήσαμε την αναφορά μας από ταινία μικρού μήκους ας αναφέρουμε και τις επίσης μικρού μήκους ταινίες «Μετέωρα» (1957) του Ρούσσου Κούνδουρου, «Μετέωρα» (1985) του Αλέξη Πορφύρα και «Μετέωρα, οι κατακόμβες του ουρανού» (1991) του έξοχου ντοκιμαντερίστα Βασίλη Μάρου.

Πράκτωρ 007: «Για τα μάτια σου μόνο»

Ο διάσημος ηθοποιός Τζούλιαν Γκλόβερ μιλάει στον «Ε. Π.» για τα γυρίσματα στα Μετέωρα

Αναμφίβολα η πιο εμβληματική ταινία που σχετίζεται με τα Μετέωρα και είναι διεθνώς γνωστή είναι η ταινία με τον Ρότζερ Μουρ στον ρόλο του δημοφιλούς πράκτορα. Η ταινία κυκλοφόρησε στις 24 Ιουνίου 1981 στην Αγγλία και δυο μέρες στην Αμερική και έκανε εισπράξεις 387 εκ. δολαρίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο βιβλίο του Ίαν Φλέμινγκ «Risico» η υπόθεση διαδραματιζόταν στην Ιταλία αλλά κατά μία ευτυχή αλλαγή απόφασης χάριν της ταινίας η δράση μεταφέρθηκε στην Ελλάδα.  Η ταινία, σε σκηνοθεσία του Τζον Γκλεν, θεωρείται από τις καλύτερες της σειράς καθώς πρόκειται για μια κοσμοπολίτικη περιπέτεια, με σκηνές που ανεβάζουν κατακόρυφα την αδρεναλίνη, όμορφα κορίτσια, το υπέροχο ομώνυμο τραγούδι που προτάθηκε για Όσκαρ Τραγουδιού και τον Τζέημς Μποντ… να μιλάει ελληνικά!

Ήθελα πολύ να βρω κάποιον από τους βασικούς συντελεστές της ταινίας για να μου μιλήσει γι’ αυτή, τα εμπόδια που συνάντησαν τα γυρίσματά της και τις αναμνήσεις του από την περιοχή. Με μεγάλη χαρά επικοινώνησα στο σπίτι του στο Λονδίνο με τον σπουδαίο ηθοποιό κ. Τζούλιαν Γκλόβερ, ο οποίος κρατούσε τον ρόλο του κακού με το όνομα Αριστοτέλης (Άρης) Κριστάτος (Οφείλω να σημειώσω ότι η απομαγνητοφώνηση της τηλεφωνικής συνέντευξης έγινε με την ευγενική και άμεση συμβολή του Μεταφραστικού Κέντρου Φαίης Μαγκούτη, Ζάππα 3 και Μιαούλη).

Ερ: Κύριε Γκλόβερ ευχαριστούμε για την τιμή που μας κάνετε να μιλήσετε αποκλειστικά στην εφημερίδα μας για την ταινία Τζέημς Μποντ που γυρίστηκε στην περιοχή μας. Παρακαλώ μοιραστείτε μαζί μας τις αναμνήσεις σας από τα γυρίσματα και τις εντυπώσεις σας από το πανέμορφο σκηνικών των Ιερών Βράχων των Μετεώρων και ίσως και από τους ντόπιους που γνωρίσατε εδώ.

Απ: Ωραία, φυσικά. Εντάξει δεν γνώρισα πολλούς ντόπιους, γιατί στα γυρίσματα μιας ταινίας δουλεύουμε από τις έξι το πρωί μέχρι τις επτά το απόγευμα. Μετά επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, πίνουμε ένα ποτό και τρώμε ένα γεύμα και πέφτουμε για ύπνο. Γνώρισα κάποιους ανθρώπους και μου φάνηκαν πολύ γοητευτικοί και πολύ περήφανοι για τον τόπο τους, για τους φοβερούς αυτούς βράχους. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι τόσο όμορφο όσο οι βράχοι αυτοί, που αποτελούν μοναδικό φαινόμενο τυχαίας αρχιτεκτονικής της φύσης. Και είναι πραγματικά μοναδικό το γεγονός ότι η Εκκλησία αποφάσισε να χτίσει τα μοναστήρια εκεί, τόσο ψηλά, για να βρίσκεται όσο πιο κοντά στον ουρανό γίνεται και όσο πιο κοντά στον Κύριο. Εντυπωσιαστήκαμε πολύ από αυτό και φυσικά η ιστορία της ταινίας που φτιάχναμε χρειαζόταν τη συγκεκριμένη μοναδική περιοχή και παρείχε ορισμένες πολύ συναρπαστικές στιγμές στην οθόνη, για παράδειγμα ο Τζέημς Μποντ πέφτει – ίσως το θυμάσαι –από το χείλος του γκρεμού και κατεβαίνει  με σκοινί και ευτυχώς σταματάει στα μισά και πρέπει να σκαρφαλώσει προς τα πάνω ξανά. Ήταν πολύ συναρπαστικό. Το να βρισκόμαστε στην κορυφή σήμαινε ότι δεν είχαμε κτίρια στο υπόβαθρο. Είχαμε μόνο τον ουρανό, μόνο τις ατελείωτες πεδιάδες, όπου μπορούσες να δεις τις παλιές όχθες του ποταμού εντελώς ξεραμένες τώρα, όμως χαιρόμασταν πάρα πολύ που βρισκόμασταν εκεί.

Ερ: Παρόλο που αυτή η ταινία ήταν μία τεράστια διαφήμιση για την περιοχή μας και τα Μετέωρα οι μοναχοί είχαν μια έντονα αρνητική αντίδραση σχετικά με τα γυρίσματα.

Απ: Λυπηθήκαμε που υπήρξε αυτή η διαμαρτυρία των μοναχών της εκκλησίας στην οποία δουλεύαμε. Μας είχαν δώσει άδεια και τότε αποφάσισαν ότι τελικά δεν μας ήθελαν. Οπότε έκαναν απεργία και μας είπαν ότι τελικά δεν μπορούμε να ανέβουμε. Φυσικά δεν μπορούσαμε να ανέβουμε και έτσι έπρεπε να δοθεί και ένα μεγάλο χρηματικό ποσό -ακόμα και οι μοναχοί χρειάζονται χρήματα- και μετά μας το επέτρεψαν. Τους αρέσει να είναι απομονωμένοι, στην ιδιωτικότητά τους. Βλέπαμε προσωπάκια στις γωνίες που κοιτούσαν τι κάναμε και μετά έφευγαν τρέχοντας σαν τα ποντικάκια.

Δεν τους άρεσε που ήμασταν εκεί. Συμφώνησαν στην αρχή και για αυτό κανονίσαμε να πάμε εκεί αλλά περίμεναν μέχρι να φτάσουμε για να μας πουν ότι «Όχι τελικά δεν μπορείτε», το οποίο δεν ήταν και πολύ χριστιανικό εκ μέρους τους, πιστεύω. Ωστόσο αυτό έκαναν και, όπως είπα, έπρεπε να τους χορηγηθούν πολλά χρήματα μέχρι να μας επιτρέψουν τελικά. Όπως όμως είπα, ήταν εντάξει όταν τελικά το κάναμε, δεν παρενέβησαν και μας έδειξαν πώς λειτουργούσαν τα καλάθια για το ανεβοκατέβασμα των ανθρώπων και πώς ζούσαν. Μπήκαμε μέσα, είδαμε πώς ζούσαν, το οποίο ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον. Μείναμε εκεί μόνο περίπου μία εβδομάδα, νομίζω ήταν πολύ ενδιαφέρον να είσαι εκεί.

Ερ: Ναι και πιστεύω ότι αυτή η ταινία δεν ήταν η πρώτη φορά που ήρθατε στην Ελλάδα. Είχατε έρθει και παλιότερα για την ταινία του Γκάι Γκριν «Ο Μάγος» με τον Μάικλ Κέιν και τον Άντονι Κουίν.

Απ: Αυτό ήταν στη Μαγιόρκα δεν ήταν; Ήταν στην Ελλάδα;

Ερ: Νομίζω ότι γυρίστηκε και στις Σπέτσες, εδώ στην Ελλάδα.

Απ: Πράγματι! Έχεις απόλυτο δίκιο. Το θυμάμαι αυτό τώρα που μου το είπες, έχω κάνει τόσες πολλές ταινίες ξέρεις. Έχω κάνει πολλές ταινίες αλλά νομίζω μόνο αυτές τις δύο στην Ελλάδα.

Ερ: Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο σχετικά με τη συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Τζον Γκλεν και τον πρωταγωνιστή Ρότζερ Μουρ;

Απ: Θεωρώ ότι ο Τζον Γκλεν είναι ένας πολύ φιλικός, πολύ συνεργάσιμος, ενθουσιώδης άντρας ο οποίος φυσικά είχε εργαστεί σε πολλές ταινίες του James Bond αλλά όχι ως σκηνοθέτης και αυτή ήταν η πρώτη του ταινία σε ρόλο σκηνοθέτη και θεωρώ ότι έκανε πολύ καλή δουλειά. Τα πήγαμε όλοι πολύ καλά. Ακόμα μιλάμε μερικές φορές, ήταν ευχάριστος. Τον Ρότζερ Μουρ τον γνώριζα για αρκετό καιρό. Νομίζω πως ήμουν σίγουρα σε δύο επεισόδια του «Αγίου» που του έδωσε το ρόλο του 007. Πάντοτε με πείραζε, επειδή ήμουν ένας ηθοποιός ο οποίος έπαιζε σε παραστάσεις του Σαίξπηρ και τέτοια. Με αποκαλούσε «Κύριο Εθνικό Θέατρο». Τα πηγαίναμε πολύ καλά, περάσαμε πολλά ευχάριστα βράδια μαζί γελώντας και πίνοντας. Ήταν λάτρης του ζωντανού θεάτρου. Έλεγε ότι «Εγώ ο ίδιος δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο», αλλά είχε έρθει να δει εμένα σχεδόν σε όλα μου τα έργα και στο West End. Φυσικά πήγα στο μνημόσυνό του. Ήταν μία υπέροχη περίσταση, άνθρωποι ήρθαν από όλο τον κόσμο για να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους για τον Roger Moore.

 Ερ: Απ’ ότι καταλαβαίνω σας λείπει πάρα πολύ.

Απ: Ναι πολύ, πάρα πολύ! Ναι, δεν ήμασταν κολλητοί όμως ήμασταν πολύ φίλοι. Χαιρόμασταν πάντα πάρα πολύ να βλεπόμαστε.

Ερ: Α, υπέροχα! Και η επόμενη ερώτηση: ποια ήταν η προσέγγισή σας στο να παίξετε τόσο καλά τον  χαρακτήρα- κλειδί της ταινίας με το όνομα «Κριστάτος». Κάνατε κάποια ιδιαίτερη έρευνα;

Απ: Αυτό που κατά τη γνώμη μου ήταν τόσο καλό σε αυτή την ταινία ήταν ότι οι παραγωγοί αποφάσισαν ότι δεν θα είχε πλέον κάποιες κάπως απίθανες στιγμές, όπως το να πατάει ένα κουμπί στο αυτοκίνητό του και ένα κτίριο 2 μίλια παρακάτω να ανατινάζεται, δεν είχαμε τέτοια πράγματα. Δεν ήθελαν κακούς με καπέλα να κόβουν κεφάλια αγαλμάτων ή με γάντζους στα χέρια τους. Δεν ήθελαν τέτοια πράγματα. Ήθελαν ξεκάθαρα αναγνωρίσιμα ανθρώπινα όντα να παίξουν τους κακούς και για τον 007 απλά να είναι καλύτερος σε ό, τι κάνει σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ήταν καλύτερος σκιέρ, ο καλύτερος στην κατάβαση με έλκηθρο, ήταν ο καλύτερος δρομέας, ήταν ο καλύτερος οδηγός, ήταν ο καλύτερος ορειβάτης. Απλά τα έκανε καλύτερα και αυτό έκανε την ταινία πιο ρεαλιστική. Ήταν ένας άντρας σαν όλους αυτούς αλλά δεν έκανε κόλπα.  Δεν έπρεπε να βγάλει βρόχους για να στραγγαλίσει κάποιον, δεν είχε αυτά τα πράγματα. Ενδιαφέρουσα είναι επίσης η στροφή στην πλοκή βλέποντας ότι ο Τοπόλ φαίνεται αρχικά να είναι αυτός ο κακός αλλά τελικά βοηθά τον Τζέημς Μποντ σε αντίθεση με τον δικό μου χαρακτήρα που αρχικά είναι φίλος του πράκτορα και εξελίσσεται σταδιακά στον κακό αν και τα κίνητρά του ήταν πολύ καλά. Προσπαθούσε να προωθήσει αυτή τη νεαρή γυναίκα στους Ολυμπιακούς. Όχι επειδή επιθυμούσε να κάνει μία σχέση με τη γυναίκα ή κάτι τέτοιο αλλά επειδή ήταν πολύ περήφανος για αυτήν, ήταν η ανακάλυψή του και ήταν πολύ ενθουσιώδης στο να κερδίσει τους Ολυμπιακούς, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν είχε αρκετά χρήματα και γι’ αυτό πήρε λάθος μέρος! Χαχαχα!

Ερ: Έχετε κάποιο ειδικό μήνυμα να στείλετε στους Έλληνες θαυμαστές της λαμπρής καριέρας σας ως ηθοποιός;

Απ: Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια αλλά δεν μπορώ να μιλήσω εγώ γι’ αυτό. Θα ήταν πολύ υπεροπτικό. Μπορώ να πω στους Έλληνες θαυμαστές, μου, σε όλους τους Έλληνες λάτρεις του κινηματογράφου και του θεάτρου, συνεχίστε να το κάνετε, εκτιμούμε την προσοχή σας πραγματικά πάρα πολύ. Εγώ προσωπικά έχω μεγάλη αδυναμία για την Ελλάδα, έχω έρθει αρκετές φορές, έχω υπάρξει και ηθοποιός σε μία θεατρική παραγωγή  που έπαιζε στην Ελλάδα και πραγματικά το απόλαυσα πάρα πολύ. Γνωρίζω τα νησιά αρκετά καλά και η γυναίκα μου και ο γιος μου έχουν περάσει πολύ ωραίες διακοπές στην Ελλάδα, άρα ευχαριστώ τους Έλληνες που έχουν κάνει τη ζωή μας τόσο πιο καλή από αυτήν την άποψη.

Από «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» μέχρι το «Ρέκβιεμ – Νύχτα και Φως»

Μια ακόμη ταινία που έρχεται άμεσα στο μυαλό όλων και συνδέεται με τα Μετέωρα είναι η «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», συμπαραγωγής Φίνος Φιλμ-Δαμασκηνός/Μιχαηλίδης, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη, σενάριο Νίκου Φώσκολου, μουσική Μίμη Πλέσσα (απέσπασε και βραβείο στο Φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι) και ένα εξαίρετο καστ ηθοποιών όπως Νίκος Κούρκουλος, Μαίρη Χρονοπούλου, Μάνος Κατράκης, Γιάννης Βόγλης, Φαίδων Γεωργίτσης και στον ρόλο του φλογερού αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα ο Νότης Περγιάλης. Για την σημαντική αυτή ταινία που χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο της εποχής σαν ένα «ελληνικό γουέστερν, με έρωτες και μίση, άλογα, πυροβολισμούς, βία, σεξ, αδελφοκτόνες αναμετρήσεις, κοινωνικά μηνύματα και μια θανάσιμη τελική αναμέτρηση» και απέσπασε υποψηφιότητα για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας μας μιλά ο κορυφαίος ηθοποιός και εκ των πρωταγωνιστών της κ. Άγγελος Αντωνόπουλος.

«Θυμάμαι με μεγάλη συγκίνηση όλη αυτή την ιστορία και το ότι οι υπόλοιποι συμπρωταγωνιστές όπως και ο σκηνοθέτης της ταινίας Βασίλης Γεωργιάδης δεν βρίσκονται στη ζωή είναι μια πρόσθετη συγκίνηση. Τον πρώτο καιρό κάναμε γυρίσματα κάτω στον κάμπο και θυμάμαι τα άλογα που κρατούσαν οι ντόπιοι και προσπαθούσαμε κι εμείς να τα τιθασεύσουμε και να κάνουμε το πλάνο. Ευτυχώς ήταν ήμερα ζώα, πολύ καλά. Στη συνέχεια κάναμε γυρίσματα στα Μετέωρα, ένα θαυμάσιο τοπίο και περιβάλλον που προσφερόταν για πολύ ωραία πλάνα. Οι αναμνήσεις μου είναι πολύ έντονες και συγκινητικές γιατί οι ντόπιοι μας συμπεριφέρθηκαν με πολύ ενδιαφέρον και εκτίμηση της δουλειάς μας και πολλοί από αυτούς έκαναν πρόθυμα ρόλους κομπάρσων σε πλάνα υπαίθρου και εργασίας για το καλύτερο αποτέλεσμα της ταινίας. Η υποψηφιότητα για το Όσκαρ μας συγκίνησε γιατί απηχούσε την δική μας προσφορά αλλά ήταν και μια αναγνώριση για την πολύ ευαίσθητη σκηνοθετική προσέγγιση του εμπνευσμένου Βασίλη Γεωργιάδη. Ασφαλώς από τις σκηνές που θυμάμαι εντονότερα είναι η δική μου σκηνή που είχε έντονους συγκινησιακούς κραδασμούς. Εκτός βέβαια από την ταινία έχω επισκεφθεί και για θεατρικές παραστάσεις τα Τρίκαλα, έχετε ένα πολύ καλό θεατρικό κοινό που πάντα με τιμά και το ευγνωμονώ. Σας ευχαριστώ που με αφορμή το αφιέρωμά σας μου φέρατε στη μνήμη όμορφες στιγμές από την πολύ αξιόλογη αυτή ταινία».

Φιλίπ Νουαρέ-Ανί Ζιραρντό με φόντο τα Μετέωρα

«Ο Σταύρος Ξαρχάκος στα Μετέωρα»

Μια ανεπανάληπτη μουσική υπερπαραγωγή συμπαραγωγής Ελλάδας, Γαλλίας και Βελγίου, με την εκτέλεση του «Ρέκβιεμ» του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, από τον επιβλητικό βράχο των Μετεώρων, υπό το φως της πανσελήνου, είναι το κονσέρτο «Ρέκβιεμ – Νύχτα και Φως». Ο Σταύρος Ξαρχάκος εμπνεύστηκε αυτή την παράσταση από το ημιτελές «Ρέκβιεμ», όπως το είχε συνθέσει ο Μότσαρτ, ένα κονσέρτο μοναδικό στη σύλληψή του, που προβάλλει την πνευματικότητα και την προσωπικότητα του συνθέτη, την απόγνωση και την ελπίδα του, ένα μήνα πριν από το θάνατό του. Με φόντο τους αιώνιους βράχους, των οποίων η ιστορία τους χάνεται στα βάθη του χρόνου, η μουσική του Μότσαρτ ηχεί μεγαλόπρεπα στα Μετέωρα, μια γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης από όπου ανυψώνεται η ελπίδα για το μέλλον. Συμμετέχουν η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Λιθουανίας, υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου και οι χορωδίες της Φιλιππούπολης, της Λιθουανίας και του Βελιγραδίου.

 Για το γύρισμα αυτού του ντοκιμαντέρ, αλλά και για την μακρά φιλία του με τον Βασίλη Τσιτσάνη, μας μίλησε ο βετεράνος σκηνοθέτης του (Λυσιστράτη, Υποβρύχιο Παπανικολής, Νέος Ανένδοτος, Με τον Ορφέα τον Αύγουστο και πολλές ακόμη) κ. Γιώργος Ζερβουλάκος:

«Το 1991 είχαμε την επέτειο για τον θάνατο του Μότσαρτ, ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες που έχει βγάλει η ανθρωπότητα. Σκέφτηκε λοιπόν ο Ξαρχάκος να κάνουμε μια μεγάλη συναυλία με το βασικό έργο του Μότσαρτ που είναι το Ρέκβιεμ. Βεβαίως έπρεπε να επιλεγεί ένας χώρος κατάλληλος. Τα θέατρα που είχαμε στη διάθεσή μας στην Ελλάδα ήταν πολύ μικρά για να χωρέσουν 400 ερμηνευτές με όλες τις τεχνικές προϋποθέσεις. Στην αρχή λέγαμε να το κάνουμε στην Σαντορίνη αλλά με την επιμονή του Ξαρχάκου το κάναμε στα Μετέωρα και ειδικότερα στο Καστράκι. Για τις ανάγκες μάλιστα του έργου είχαμε φτιάξει και ειδικό κοστούμι για όλους τους ερμηνευτές των χορωδιών και των μελών της ορχήστρας που προερχόταν από τα χρώματα του Θεοφάνη του Κρητός. Η ταινία αυτή λόγω του τεραστίου κόστους ίσως να μην γινόταν ποτέ αν δεν είχαμε την βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο ενός προγράμματος για παραγωγή ταινιών υψηλής ευκρίνειας. Χορηγοί μας ήταν επίσης το Υπουργείο Πολιτισμού, η ΕΡΤ και ο ΣΚΑΪ. Ήταν μια πολύ μεγάλη παραγωγή που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ των Καννών όπου αποσπάσαμε και Βραβείο Τεχνικού Επιτεύγματος. Το τοπίο των Μετεώρων, το οποίο φωτίσαμε με γιγαντιαίους προβολείς –ακόμη και με τη βοήθεια της Αεροπορίας- ήταν μαγευτικό και μας βοήθησε πολύ στην καλλιτεχνική αρτιότητα του φιλμ. Μιας και είστε από τα Τρίκαλα θα ήθελα να αναφερθώ και στην φιλία μου και συνεργασία μου με τον σπουδαίο Βασίλη Τσιτσάνη. Ήμουν τότε άρτι απολυθείς φαντάρος και συνάντησα τον Τσιτσάνη στη Σταδίου και του πρότεινα να γράψει τη μουσική της πρώτης μου ταινίας. Καταλαβαίνετε το θράσος από την πλευρά μου. Κι όμως δέχτηκε και ανέλαβε να επενδύσει την ταινία με μουσική δική του. Η ταινία λεγόταν «Για το ψωμί και τον έρωτα» αλλά έχει πλέον καθιερωθεί με τον τίτλο «Συννεφιασμένη Κυριακή». Εκεί ακούγονταν εκτός από παλιά του τραγούδια και δύο νέα που τραγουδούσε μαζί με την Λάουρα. Έτσι άρχισε μια φιλία που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Τσιτσάνης εκτός από ένα μεγάλο ταλέντο που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ ήταν και ένας σπουδαίος άνθρωπος».

Βιβλιογραφία

Για την δημιουργία του άρθρου αντλήθηκαν πληροφορίες από τα παρακάτω βιβλία:

• My name is Bond, James Bond του Πέτρου Τσαπίλη (εκδ. Ανατολικός)
• Λεξικό Ελληνικών Ταινιών του Δημήτρη Κολιοδήμου (εκδ. Γένους)
• Λεξικό Ελληνικών Ταινιών μικρού μήκους της Αλίντας Δημητρίου (εκδ. Καστανιώτη)
• Ελληνικός Κινηματογράφος 1905-2005 των Άγγελου Ρούβα/Χρήστου Σταθακόπουλου (εκδ. Ελληνικά Γράμματα)
• Ελληνικός Κινηματογράφος του Γιάννη Σολδάτου (εκδ. Κοχλίας)

Από την ταινία Οι παράνομοι του Νίκου Κούνδουρου

Διαχρονική προβολή μέσα από τις ταινίες

   Για το θέμα της διαχρονικής προβολής των Μετεώρων μέσα από τον κινηματογράφο, όπως και για τις δυνατότητες προσέλκυσης νέων, εγχώριων και ξένων, παραγωγών ζητήσαμε και την άποψη της Περιφέρειας Θεσσαλίας και του Δήμου Μετεώρων μέσω του Περιφερειακού Συμβούλου-Εντεταλμένου Συμβούλου Τουρισμού και του Οικονομολόγου-MSc in Tourism Management & Banking-Ειδικού Συμβούλου Δημάρχου Μετεώρων σε θέματα Τουρισμού και Οικονομικών κυρίων Γιάννη Μπουτίνα και Σπυρίδωνα Δημ. Νικολογιάννη, αντιστοίχως.

 Ο κ. Μπουτίνας μας υπογράμμισε τα εξής: «Γνωρίζετε πολύ καλά ότι από τη δεκαετία του ’60 όσες ταινίες έχουν γυριστεί στην περιοχή των Μετεώρων, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, έχουν μείνει ανεξίτηλες στις μνήμες όλων λόγω του πέτρινου δάσους των Μετεώρων και της γεωγραφικής ιδιαιτερότητας που έχει συνολικά η περιοχή. Θυμόμαστε φυσικά την ταινία του Τζέημς Μποντ ή τους «Καβαλάρηδες των ουρανών» αλλά και μικρού μήκους ταινίες ή διαφημίσεις όπως αυτή μεγάλης γαλακτοβιομηχανίας της Ισπανίας.

Από εδώ και πέρα πρέπει να στήσουμε ένα πολύ δυνατό σχέδιο και ειδικότερα μέσα από το film office της Περιφέρειας όπου ήμουν αυτός που το «έτρεξε» από την πρώτη στιγμή μαζί με τον Περιφερειάρχη κ. Αγοραστό. Μαζί, για παράδειγμα, επισκεφθήκαμε τον περασμένο Νοέμβριο στο Λονδίνο την μεγαλύτερη έκθεση των film offices όπου συναντήσαμε αρκετούς μάνατζερ που επισκέπτονται έναν τόπο, εντοπίζουν ενδιαφέροντα σημεία, κτίσματα, μνημεία κ.λπ. και εν συνεχεία τον προτείνουν για την παραγωγή ταινιών, κάτι που θα συμβεί φυσικά για τα Μετέωρα, τον ορεινό όγκο, την ευρύτερη περιοχή και την Θεσσαλία γενικότερα.

Αυτή την περίοδο είμαι στη φάση σχεδιασμού του να υπάρχουν κάποια σημεία στην Καλαμπάκα όπου ο επισκέπτης θα μπορεί με τη χρήση γυαλιών εικονικής πραγματικότητας να βλέπει σαν να ζει ή να βλέπει πώς ήταν τότε η περιοχή όταν γυρίστηκαν κάποιες ταινίες π.χ. να βρίσκεται στον βράχο όπου γυρίστηκε ο Τζέημς Μποντ και να ξαναβλέπει το τοπίο όπως τότε. Επίσης να υπάρχουν κάποια σημεία μέσα στην πόλη της Καλαμπάκας όπου θα είναι αναρτημένες φωτογραφίες από γυρίσματα ταινιών ή θα γίνεται προβολή βίντεο με μαρτυρίες πολλών ντόπιων που βοήθησαν με οποιονδήποτε τρόπο στην παραγωγή των ταινιών.

Έχουμε επίσης κάνει επαφές με κινηματογραφικά φεστιβάλ όπως της Λάρισας ή της Puglia στην Ιταλία ενώ από τα βασικότερα σχέδιά μας είναι η υλοποίηση ενός μητρώου επαγγελματιών της περιοχής που θα μπορούν να απασχοληθούν σε κινηματογραφικές παραγωγές έτσι ώστε να μειωθεί η ανεργία και να ανοίξει ένας σημαντικός κύκλος εργασιών εντός της περιοχής».

Ο κ. Νικολογιάννης μας ανέφερε: «Ο Δήμος Μετεώρων ιστορικά αποτέλεσε σημείο αναφοράς του κινηματογραφικού κόσμου διεθνώς. Η μοναδικότητα των Μετεώρων εμπνέει διαχρονικά ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους και παραγωγούς ταινιών μεγάλου κύρους από χώρες με φήμη και ιστορία στο παγκόσμιο στερέωμα.

Είναι το φυσιολατρικό και γεωλογικό φαινόμενο, είναι η μοναστική κοινότητα που χαρίζει μια άλλη διάσταση στον επισκέπτη, διαμορφώνοντας μια σημαντική πτυχή της ορθοδοξίας, ενισχύοντας με απαράμιλλο τρόπο τον πολιτιστικό τουρισμό, είναι το  μοναδικό ηλιοβασίλεμα που καταλήγει σε ένα γοητευτικό παιχνίδι με τους αστερισμούς στον Μετεωρίτικο ουρανό ή είναι κάτι απροσδιόριστο;

Κανείς βέβαια δεν ξεχνά τον διάσημο Τζέημς Μποντ με τον Ρότζερ Μουρ που ακόμη και σήμερα προσελκύει επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο που αναζητούν τα μέρη των γυρισμάτων και την ιστορία της περιοχής. Βεβαίως είχε προηγηθεί η ταινία «Το παιδί και το δελφίνι» με την Σοφία Λόρεν και τον Άλαν Λαντ, η πρώτη αμερικανική παραγωγή που γυρίστηκε στην Ελλάδα σχεδόν παράλληλα με την απαρχή του οργανωμένου τουρισμού παγκοσμίως. Πολλές γενιές επίσης απόλαυσαν την ιστορική παραγωγή «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», με την περιπέτεια και το δράμα να κυριαρχούν στους ιερούς βράχους και την γύρω περιοχή.

Η σύγχρονη εποχή μας βρίσκει με σειρές και reality που εκατομμύρια τηλεθεατών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, παρακολουθούν ανελλιπώς. Ποιος δεν ξέχασε πολλές από τις υποχρεώσεις του αρκεί να μην χάσει ούτε μια σκηνή της σειράς «Τατουάζ» στα μαγικά Μετέωρα και τα μοναδικά σοκάκια της Καλαμπάκας και του Καστρακίου. Αφήσαμε για τελευταίο το πιο πρόσφατο. Είναι η διάσημη παραγωγή του Βελγίου «De Mol» που αναδεικνύει τις ομορφιές των Μετεώρων, τα μονοπάτια, την έκσταση της αναρρίχησης, την τοπική γαστρονομία, με τηλεθέαση που ξεπέρασε κάθε προσδοκία σύμφωνα με τους παραγωγούς. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη παραγωγή θα προβληθεί και σε όμορες γερμανόφωνες χώρες του Βελγίου. Έτσι, γίνεται εύκολα αντιληπτό σε ποιον βαθμό θα αποτελέσει ισχυρότατο μέσο προβολής και διαφήμισης του τουριστικού προορισμού Μετέωρα και θα αναδείξει το ευρύτερο πολιτιστικό απόθεμα του Δήμου Μετεώρων».