Δεν είναι πως δεν εκτιμούμε τους αδερφούς, απλά τα περισσότερα κοριτσάκια και, τελικά, οι περισσότερες γυναίκες αναπτύσσουμε μια σχέση αγάπης, μίσους, ανταγωνισμού και έρωτα με τις αδερφές μας, που είναι τόσο εκνευριστικά ίδιες και, ταυτόχρονα, τόσο ανεξήγητα διαφορετικές από εμάς.
Αν, λοιπόν, έχετε κι εσείς μεγαλώσει παρέα με μια αδερφή που σας έχει κάνει να σχεδιάσετε χίλιους και έναν τρόπους δολοφονίας, που σας έχει παρηγορήσει με τα λόγια και την αγκαλιά της, που σας έχει κλέψει τα ρούχα και έχετε μοιραστεί μυστικά, τότε έχετε τουλάχιστον επτά πολύ καλούς λόγους να της πείτε ένα «ευχαριστώ»…
Σ’ ευχαριστώ που με έμαθες να μοιράζομαι
Σ’ ευχαριστώ που με έμαθες ότι το «δικό μου» και το «δικό σου» είναι έννοιες κενές, που δεν έχουν θέση στη σχέση μας. Σ’ ευχαριστώ που όταν ήμαστε μικρές μου έπαιρνες τα παιχνίδια από το χέρια και με έκανες να κλαίω, γιατί έτσι έμαθα ότι ό,τι έχω σου ανήκει. Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα μοιραζόμουν χωρίς δεύτερη σκέψη το κολατσιό της μαμάς με τα άλλα παιδιά στο διάλειμμα, ούτε θα δάνειζα τόσο αβίαστα στις φίλες μου τα καλά μου παπούτσια.
Σ’ ευχαριστώ που δεν το είπες στη μαμά
Με απείλησες χιλιάδες φορές ότι θα τα πεις όλα στη μαμά κάνοντάς με να λουστώ με κρύο ιδρώτα –ποτέ δεν με μαρτύρησες. Σε παίδεψα, σε άγχωσα, σε έβγαλα από τα ρούχα σου και αμέτρητες φορές θα ήθελες να με έχεις δολοφονήσει, όμως ποτέ –ούτε μία φορά- δεν έτρεξες στον αρχιδικαστή-μαμά για να δικαιωθείς. Μπορεί να πλήρωσα την σκανταλιά μου με την περιφρόνηση, τις βρισιές (ή τις γροθιές) σου, αλλά δεν με κατέδωσες. Και το εκτιμώ πολύ.
Σ’ ευχαριστώ που μ’ άφηνες να φοράω τα ρούχα σου
Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι να αγαπάς την αδερφή σου με την πιο βαθιά αγάπη και να τη νοιάζεσαι με το πιο ανιδιοτελές ενδιαφέρον. Υπάρχουν ακόμη περισσότεροι λόγοι να θες να τη σφίξεις στην αγκαλιά σου και να της πεις ότι δεν θα ήσουν ο ίδιος άνθρωπος αν δεν υπήρχε στη ζωή σου. Όμως, κάθε κορίτσι που έχει αδερφή το ξέρει: ένα από τα μεγαλύτερα «ευχαριστώ» που της χρωστάς είναι ρηχό, υλιστικό και ελάχιστα συναισθηματικό. Είναι το «ευχαριστώ» για το εισιτήριο διαρκείας που σου προσέφερε (όχι αμαχητί!) στην ντουλάπα της.
Σ’ ευχαριστώ που μου έλεγες πάντα την αλήθεια
Αν δεν ήταν εκείνη, θα κυκλοφορούσες σαν να μη συμβαίνει τίποτα με το μισό σου φόρεμα χωμένο στο καλσόν και το εσώρουχό σου, βγαίνοντας από την τουαλέτα του καφέ. Αν δεν ήταν εκεί να σου τρίψει την αλήθεια στα μούτρα, θα είχες αγοράσει εκείνο το απαίσιο, κολλητό, λαμπυρίζον φουστάνι που τόνιζε τους γοφούς σου όσο τίποτα. Αν η αδερφή σου δεν είχε ξεκάθαρα τοποθετηθεί για αυτό το ανόητο νεανικό φλερτ («Ο τύπος είναι βλάκας! Σύνελθε -χώρισέ τον!») ίσως να ξόδευες πολύ ακόμη χρόνο σ’ αυτό. Η αδερφούλα σου θα στα πει όλα κι ας πληγωθείς –σε παχαίνει/ σου κρέμεται μια μύξα/ ήταν δικό σου το λάθος– γιατί έτσι κάνουν όσοι αγαπούν!
Σ’ ευχαριστώ που με έμαθες να χάνω
Χωρίς εκείνην ίσως πίστευες ότι είσαι το κέντρο του σύμπαντος. Αν δεν υπήρχε ο μεταξύ σας (απόλυτα φυσικός και υγιής) ανταγωνισμός απέναντι στου γονείς, στους δασκάλους, στους φίλους, στους άντρες, δεν θα είχες μάθει να καταπίνεις τον εγωισμό σου, να αναγνωρίζεις ότι καμιά φορά δεν είσαι το Νούμερο Ένα.
Σ΄ ευχαριστώ για όλες τις παρηγορητικές αγκαλιές
Αν έπρεπε να φτιάξετε μια λίστα με όλες τις φορές που η αδερφή σας, σας πήρε αγκαλιά και φιλοξένησε τα δάκρυα και τα κλαψουρίσματά σας, θα ήταν οπωσδήποτε μεγαλύτερη από τη λίστα με τους τσακωμούς σας. Όταν χώρισες με εκείνον τον μεγάλο έρωτα που σε παίδευε, όταν μια σημαντική απώλεια σας ταρακούνησε, όταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η ζωή σου έδειχνε την ασχημόφατσά της, η αδερφή σου ήταν εκεί για να ανοίξει τα χέρια της και να χωθείς μέσα στην αναλγητική αγκαλιά της.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για την παρέα
Τα τεμπέλικα μεσημέρια των καλοκαιριών των παιδικών σας χρόνων, που η μαμά σάς έβαζε για ύπνο κι εσείς γαργαλιόσασταν, παίζατε και χασκογελούσατε στο ημίφως γιατί καθόλου δεν νυστάζατε. Οι βαρετές οικογενειακές μαζώξεις που αν δεν είχατε η μία την άλλη θα είχατε δέσει από μια πέτρα στον λαιμό σας και θα είχατε φουντάρει στο Φάληρο. Τα ατελείωτα τηλεφωνήματα όταν μεγαλώσατε και έφτιαξε η κάθε μια την δική της φωλιά. Η εύγλωττη σιωπή που δεκάδες φορές μοιραστήκατε γιατί δεν υπήρχε τίποτα που χρειαζόταν να ειπωθεί. Τα γέλια, τα κλάματα από τα γέλια, τα κλάματα από συγκίνηση, όλες οι στιγμές που συνέθεσαν μια πραγματική φιλία αξίζουν ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
Σας ευχαριστούμε αδερφές, μεγάλες και μικρές, για την υποστήριξη, την ειλικρίνεια, την παρέα, την αγάπη, τα υπέροχα φουστάνια, τις πολύτιμες συμβουλές. Χωρίς εσάς θα ήμασταν μισές, κακοντυμένες, ίσως λίγο περισσότερο εγωίστριες και σίγουρα πιο μόνες.
πηγή : http://www.mama365.gr/29651/7-megala-efharisto-poy-hrostame-stis-aderfes-mas.html#sthash.pMiSzdSj.dpuf
