Τυπώθηκε και κυκλοφορεί στα
βιβλιοπωλεία, το βιβλίο του Γιώργου Παπασίμου με τίτλο
“_Μεταπολίτευση – θρυμματισμένες
ελπίδες_” από τις Εναλλακτικές
Εκδόσεις.
Σε αυτό, επιχειρείται η αποτύπωση της
ιστορικής διαδρομής της χώρας κατά τη
Μεταπολίτευση, η εξέταση των λόγων που
οδήγησαν στη χρεοκοπία και η
ιχνηλάτηση ενός νέου δρόμου για τον
Ελληνισμό.
Διακόσια χρόνια από τη μεγάλη εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821, η Ελλάδα διανύει μια από τις χειρότερες περιόδους στην Ιστορία της. Η οικονομική της χρεωκοπία και η επιβληθείσα οικονομική κηδεμονία από το 2010 κατέδειξε το ευάλωτο και εύθραυστο της σύγχρονης πορείας της, καθώς και τον θρυμματισμό των ελπίδων, που δημιουργήθηκαν κατά τη Μεταπολίτευση για ριζική αλλαγή σελίδας. Οι διαχρονικές πληγές και στρεβλώσεις, που διατρέχουν όλη τη σύγχρονη Ιστορία της, ουδέποτε εξαλείφθηκαν, απλώς μεταμορφώθηκαν με σύγχρονο προσωπείο, κρατώντας τη χώρα πίσω. Τα ερωτήματα παραμένουν δραματικά και αναπάντητα: Γιατί η Ελλάδα, παρά τα ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματά της ιδιαίτερα στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, δεν κατόρθωσε να ξεφύγει από την ειμαρμένη, αλλά οπισθοχώρησε, οδηγούμενη στη χρεωκοπία και τη μνημονιακή κηδεμονία, αντιμετωπίζοντας και πάλι το φάσμα νέων εθνικών ακρωτηριασμών;
Η Ελλάδα των μνημονίων και της αέναης μνημονιακής εποπτείας, αυτή η ιδιότυπη «αποικία χρέους», που επιβαρύνεται δραματικά και από την πανδημία του κορωνοϊού, μπορεί να ανασυρθεί από την ανυποληψία, να αποκτήσει οντότητα, να δημιουργήσει μια νέα ενδογενή παραγωγική βάση, να επαναθεμελιώσει τους όρους της εθνικής κυριαρχίας της και να διαμορφώσει τις συνθήκες για μια βαθιά δημοκρατική και δίκαιη κοινωνία;
Το βιβλίο απεικονίζει τις αγωνίες ενός ενεργού πολίτη για την προοδευτική πορεία και αναγέννηση της χώρας, που παραμένει μετέωρη και ζητούμενη. Φιλοδοξεί, στο μέτρο του δυνατού, να συμβάλει στην αποτύπωση των βαθύτερων αιτιών του ελληνικού προβλήματος και μέσω αυτής στον φωτισμό των ενεργειών για την έξοδο από τη βαθιά κρίση. Στοχεύει να αγγίξει τις χορδές των αναγνωστών, που βρίσκονται έξω από τα «τείχη» του σημερινού κομματικού συστήματος, ενώ στο παρελθόν είχαν συμμετάσχει ενεργά σε κομματικούς χώρους, χωρίς να «μολυνθούν» από τον πελατειασμό και τη συναλλαγή. Απευθύνεται στο τμήμα της κοινωνίας που εξωθήθηκε στην ιδιώτευση, παρά τη διάθεσή του για προσφορά, λόγω των στρεβλώσεων του πολιτικού εποικοδομήματος και της «πνιγηρής» ολιγαρχικής κομματοκρατίας.
