Ήταν μεσημέρι, 21 Σεπτέμβρη 2018. Η σειρήνα
ενός ασθενοφόρου σβήνει πριν φτάσει
στον προορισμό του καθώς ο επιβάτης του
ξεψυχάει.
Πρόκειται για τον/την
33χρονο/η Ζακ/Zackie, ο/η οποίος/α λίγες ώρες
πριν βρέθηκε παγιδευμένος/η υπό
αδιευκρίνιστες συνθήκες, μέσα σε ένα
κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλάδστωνος.
Ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από τον ιδιοκτήτη
του καταστήματος και έναν παριστάμενο
μεσίτη, οι οποίοι με την δικαιολογία
πως ο Ζακ ήταν ληστής, κλωτσούσαν με
μένος το κεφάλι του πάνω στη τζαμαρία
του καταστήματος. Στη δίκη
επικυρώνεται πως ο Ζακ δεν κουβαλούσε
επικίνδυνα αντικείμενα. Ο ξυλοδαρμός
συνεχίζεται από τουλάχιστον 8
αστυνομικούς, που στη συνέχεια
συλλαμβάνουν τον αιμόφυρτο Ζακ και
συνεχίζουν να τον κλωτσούν. Λίγο
αργότερα τον παρέλαβαν νοσηλευτές, και
μέσα στο ασθενοφόρο, ο/η Ζακ/Zackie, με τα
χέρια ακόμα δεμμένα, αφήνει την
τελευταία του/της πνοή.
Δεν έχει περάσει καιρός από την έκδοση
της δικαστικής απόφασης που αθωώνει
πλήρως τους αστυνομικούς και
καταδικάζει τον καταστηματάρχη και τον
μεσίτη, χωρίς όμως να αναγνωρίζει
ρατσιστικά κίνητρα στην πράξη τους. Η
κρατική ευθύνη λοιπόν δεν αποδόθηκε
ποτέ και η δολοφονία θεωρήθηκε απλά
αυτοδικία, παρόλο που βάσει της
ιατροδικαστικής εξέτασης, ευθύνη για
τον θάνατό του έφεραν και τα χτυπήματα
των αστυνομικών καθώς και η
μεταχείριση των νοσηλευτών (ενδεικτικά
δεν αφαιρέθηκαν τα ασφυκτικά δεμένα
tie-up κατά την μεταφορά στο νοσοκομείο).
Ο/Η Ζακ/Zackie δολοφονήθηκε γιατί ήταν gay,
ακτιβιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων,
φτωχός, καλλιτέχνης, κολλημένος με τα
τετράποδα, drag queen, οροθετικός, queer,
μαχητικός και ευγενής, τολμηρός και
αυτοσαρκαστικός, όμορφο αγόρι και
όμορφο κορίτσι. Δολοφονήθηκε στον βωμό
της ιδιοκτησίας, και μάλιστα όχι μια
φορά, αλλά πολλές. Στο κοσμηματοπωλείο,
στο πεζοδρόμιο, στις τηλεοράσεις, στα
δικαστήρια.
Στεκόμαστε ενάντια στα συστήματα
εξουσίας που δολοφονούν καθημερινά και
με διάφορους τρόπους τους “αόρατους”
αυτού του κόσμου. Δεν ξεχνάμε αυτό που
έκαναν στη Zackie. Μαχόμαστε για την
αλληλεγγύη, την αλληλοπροστασία και
την υπεράσπιση της συλλογικής μνήμης.
ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ
Η ΖΑΚΙ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ
