Η ταβέρνα του Λάκη Μπαλογιάννη στην Καρδίτσα είναι μία από τις πιο παλιές στη Θεσσαλία, μπορεί και στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο Λάκης είναι μία από κείνες τις αυθεντικές φιγούρες ενός τόπου που η αφοσίωση και η αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν ξεπερνά τα σύνορα της πόλης που ζουν. Η φήμη του ως μεγάλου συλλέκτη εξαπλώνεται στόμα με στόμα. Ο ίδιος σεμνός και ευγενής. Δεν επιδίωξε ποτέ την προβολή. Όλοι το λένε αυτό. Είναι από εκείνους τους ανθρώπους που είναι λες ταγμένοι να αποφορτίζουν τους άλλους με το χαμόγελο και την ευγένειά τους. Στη συλλογή του πάντως μετρά χιλιάδες δισκάκια λαϊκών τραγουδιών 78 και 45 στροφών.
Πήγαμε μεσημέρι. Η ταβέρνα λειτουργεί κυρίως το βράδυ. Πάρα ταύτα για μεσημέρι Τρίτης ο κόσμος ήταν αρκετός. Με το που μπαίνεις στην ταβέρνα βλέπεις έναν χαμογελαστό άνθρωπο να σε υποδέχεται με όλη την ευγένεια και την καλοσύνη του κόσμου. Οι θαμώνες με την ίδια ευγένεια μας χαιρετούν. Όλοι έχουν να διηγηθούν μία ιστορία. Και όλοι έχουν ένα καλό λόγο να πουν για το Λάκη. Ο Χάρης λέει ότι αυτή η ταβέρνα παράγει πολιτισμό. Υπάρχουν εκεί και αρκετοί συλλέκτες ακόμη. «Όχι σαν το Λάκη, όμως. Τη συλλογή του δεν τη φτάνουμε, ούτε τις γνώσεις του στη λαϊκή μουσική», θα μας πουν.
Στην ταβέρνα του που υπάρχει εκεί από το 1950, όχι επιτηδευμένα, αλλά αυθεντικά παλιά, με το μεγάλο τζουκ μποξ, μοιάζει μπαίνοντας σαν να ταξιδεύεις μαγικά στο χρόνο. Σαν να γυρνάς στη δεκαετία του ’50. Με το μπαίνουμε μας δείχνει τον κήπο. «Εκεί όταν φτιάξει ο καιρός βγάζουμε τραπεζάκια και είναι πολύ ωραία». Ο κήπος εξαιρετικά περιποιημένος. Το ίδιο περιποιημένο και πεντακάθαρο το εσωτερικό της ταβέρνας.
Η ζωή του Λάκη ένα βιβλίο ολόκληρο. Θυμάται που 14 χρονών παιδί έφευγε με το τρένο για τη Θεσσαλονίκη για να αγοράσει δίσκους. Δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσεις από την συλλογή του με τα χιλιάδες δισκάκια ένα τραγούδι και να μην το ξέρει ή να μην τρέξει να το βάλει να ακουστεί. Και τότε ξεκινούν οι συζητήσεις. Πότε και που ηχογραφήθηκε, ποιος τραγουδάει, ποιος παίζει μπουζούκι. Και όταν κάποιος από τους θαμώνες «κολλάει» ο Λάκης είναι πάντα εκεί να δώσει τη λύση. Κινητή εγκυκλοπαίδεια του λαϊκού τραγουδιού, έτσι τον αποκαλούν.
Όταν τελειώσει το τραγούδι στο τζουκ μποξ σπεύδει να το αλλάξει. Και ας κρατά στα χέρια του τους δίσκους για να σερβίρει τους θαμώνες του μαγαζιού του. Αυθεντικά λαϊκοί άνθρωποι του Θεσσαλικού κάμπου, που με το που θα μπεις στο μαγαζί του θα σου μιλήσουν, θα σε πλησιάσουν με την ευγένειά τους και τότε, όλοι στο μαγαζί του Λάκη θα γίνουν μία μεγάλη παρέα.
Θυμάται πολλούς από τους μεγάλους του λαϊκού τραγουδιού που πήγαν στο μαγαζί του. Με ιδιαίτερη αγάπη θυμάται τον Πάνο Γεραμάνη. «Ερχόταν συχνά εδώ. Μιλούσαμε για τους δίσκους της συλλογής μας, τα τραγούδια, τη λαϊκή μουσική», θα μας πει ο Λάκης Μπαλογιάννης.
Ακόμα και σήμερα δέχεται τηλεφωνήματα από συγγενείς 
καλλιτεχνών που προσπαθούν να βρουν ένα χαμένο τραγούδι του δικού τους ανθρώπου. Ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζουν οι αμέτρητες φωτογραφίες του Καζαντζίδη, της Παπαγιαννοπούλου, της Μπέλλου, του κοριτσιού που έπαιζε ακορντεόν στην αρχήστρα του Τσιτσάνη. Ένας από τους θαμώνες δείχνει με περηφάνια μία φωτογραφία. Είναι το μαγαζί από το 1951. Την φωτογραφία την τράβηξε ο ίδιος.
Φεύγοντας από την ταβέρνα σχεδόν μοιραία νιώθεις την ανάγκη
να γυρίσεις πίσω και να ξανακοιτάξεις, να ξαναθυμηθείς ένα μεσημέρι που μοιάζει λες και βρέθηκες σε μία άλλη εποχή που πάσχιζε να σταθεί στα πόδια της, με ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από ευγένεια ψυχής, ήθος, συμπόνοια για τον διπλανό και αγάπη.
πηγή: ert.gr
