Στις 25 Σεπτεμβρίου 2005, η Ελλάδα «σάρωνε» τη Γερμανία στον τελικό του Eurobasket στο Βελιγράδι, ανεβαίνοντας για δεύτερη φορά στην κορυφή της Ευρώπης.
Το 1987 έγινε η αρχή. Ήταν η πρώτη σημαδιακή κούπα για το ελληνικό μπάσκετ. Το 2005 ήταν η συνέχεια. Η απόδειξη ότι το ελληνικό μπάσκετ είχε κινηθεί στα σωστά βήματα, βροντοφωνάζοντας σε όλη την Ευρώπη ότι είναι εδώ!
Η «επίσημη αγαπημένη» ένα 24ωρο μετά την επική ανατροπή επί της Γαλλίας και το αξέχαστο «βάλτο αγόρι μου» του Δημήτρη Διαμαντίδη, «σάρωσε» (78-62) τη Γερμανία του τεράστιου Ντιρκ Νοβίτσκι στον τελικό του Βελιγραδίου.
Ο Μιχάλης Κακιούζης σήκωσε ψηλά το τρόπαιο κι έβγαλε ξανά όλους τους Έλληνες φιλάθλους στους δρόμους, όπως είχε γίνει και το 1987. Η σπουδαία επιτυχία ήρθε μόλις έναν χρόνο μετά το έπος του Euro 2004, με την Ελλάδα να γίνεται μόλις η δεύτερη χώρα στην ιστορία του αθλητισμού που ήταν εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης στα δύο δημοφιλέστερα ομαδικά αθλήματα, το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ! Η πρώτη που τα είχε καταφέρει ήταν η Σοβιετική Ένωση τη διετία 1960-61.
Παράλληλα, ο Παναγιώτης Γιαννάκης έγραψε ιστορία, καθώς μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ευρώπης ως παίκτης το 1987, τα κατάφερε κι ως προπονητής το 2005. Αυτή τη φορά δεν είχε συμπαίκτη τον Νίκο Γκάλη, αλλά μια εξαιρετική «φουρνιά» παικτών, κάτι που παραδέχθηκε κι ο ίδιος όταν ρωτήθηκε για το αν «υπάρχει τίποτα άλλο που θα μπορούσατε να προσφέρετε στο ελληνικό μπάσκετ;». Η απάντησή του ξεκάθαρη: «Τα παιδιά, εγώ δεν έκανα τίποτα, τα παιδιά μας έκαναν υπερήφανους».
Μια ματιά στη σύνθεση της Εθνικής, άλλωστε, φτάνει για να πείσει και τους πλέον δύσπιστους: Θοδωρής Παπαλουκάς, Βασίλης Σπανούλης, Νίκος Ζήσης, Γιάννης Μπουρούσης, Ανώνης Φώτσης, Παναγιώτης Βασιλόπουλος, Νίκος Χατζηβρέττας, Δήμος Ντικούδης, Κωνσταντίνος Τσαρτσαρής, Δημήτρης Διαμαντίδης, Λάζαρος Παπαδόπουλος και Μιχάλης Κακιούζης.
Ο δρόμος ως την κορυφή
Φάση ομίλων
Ελλάδα – Βοσνία / Ερζεγοβίνη 67-50
Play-off
Προημιτελικά
Ημιτελικά
Τελικός
