Φιλία, ένα αθάνατο αγαθό

“Ών η σοφία παρασκευάζεται εις την όλου βίου μακαριότητα πολύ μέγιστόν εστί η της φιλίας κτήσις”. ( Από όλα τα μέσα που επινόησε η σοφία για την επίτευξη της ευτυχίας το μεγαλύτερο είναι η απόκτηση φίλων).

Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, οικονομικής κατάστασης ή κοινωνικής τάξης έχουν ανάγκη από πραγματικούς φίλους.

Γράφει ο Αριστοτέλης Κωλώτης Κερασοβίτης

Αποκτούμε τους πρώτους μας φίλους περίπου στην ηλικία των τριών ετών και δεν σταματάμε να επιλέγουμε ανθρώπους για να μοιραζόμαστε τα όσα προκύπτουν στη ζωή μας ακόμα και μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Έχετε φανταστεί ποτέ τον εαυτό σας χωρίς φίλους; Πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να πορευτείτε μόνοι σας στις δυσκολίες της καθημερινότητας, όντας ανεξάρτητοι από τους πάντες; Ο μακάριος βίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την απόκτηση φίλων γιατί αυτό πάνω από όλα εξασφαλίζει το  αγαθό της ασφάλειας, συμβάλλει στήν αταραξία της ψυχής εξασφαλίζοντας διαρκή και σταθερή ηδονή ενώ προσφέρει στήριγμα και παρηγοριά στις δυσκολίες της ζωής, την αρρώστια και τον πόνο καθιστώντας το δεινό ευεκκαρτέριτον.

Η παρουσία των φίλων στη ζωή μας είναι τόσο σημαντική για την ψυχική μας ισορροπία και την ολοκλήρωσή μας ως ανθρώπων, ώστε, σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή όταν δεν έχουμε φίλους, να δημιουργείται ένα κενό που δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί. Βέβαια ο Επίκουρος συνιστά και στην επιδίωξη της φιλίας την επιβολή της φρόνησης. Δέν προκρίνει ούτε αυτούς που ρέπουν στην επιφανειακή χωρίς προϋποθέσεις  φιλία, ούτε τους πολύ δύσκολους και καχύποπτους. Αξίζει όμως κανείς να τολμά να διακινδυνεύει πράγματα, προκειμένου να αποκτήσει φίλους.  Θα πρέπει εκείνος πρώτος να τείνει το χέρι και εκείνος πρώτος να προσφέρει την φιλία και την βοήθειά του προκειμένου να κερδίσει την εμπιστοσύνη του άλλου.

Στη ζωή μας έχουμε ανάγκη από ανθρώπους συνακροατές, συνοδοιπόρους, για να μοιραζόμαστε μαζί τους όλα όσα μας συμβαίνουν. Διαφορετικά, αν δεν έχουμε κάποιον στον οποίο μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που μας απασχολούν, είναι σαν να μην έχουν νόημα όλα όσα ζούμε. Όμως να προσέχουμε, να μην εκμεταλλευόμαστε τους φίλους μας, αλλά και να προσβλέπουμε στην βοήθειά τους όταν χρειαστεί δίνοντάς τους την χαρά της προσφοράς και την αίσθηση ότι αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ζωής μας.

Οι επικούρειοι λοιπόν προτείνουν την επιδίωξη της πραγματικής φιλίας και μέσα από αυτήν την επίτευξη της ατομικής και συλλογικής ασφάλειας και ηδονής. Αν καθίσετε και συλλογιστείτε, ακόμη και όσοι πιστεύετε πως δεν υπάρχει δίπλα σας κανένας, θα διαπιστώσετε την ύπαρξη ενός ή περισσότερων προσώπων, η προσφορά των οποίων στη ζωή σας, μπορεί να είναι αδιάφανη, μα σίγουρα ανεκτίμητη.