Αποτελεί παραχάραξη της πραγματικότητος να προσπαθεί το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ να μετακυλήσει τις ευθύνες του για την οικονομική κρίση στην περίοδο της ΝΔ και τον Κώστα Καραμανλή. Μπορεί ίσως, κάποιος, ασκώντας καλοπροαίρετη κριτική να υποστηρίξει ότι η διακυβέρνηση κατά την περίοδο εκείνη (2004-2009) υπήρξε καλή ή λιγότερο καλή, λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη τη διαχρονικά προβληματική κατάσταση της χώρας (συνεχείς πόλεμοι, εμφύλιοι, δικτατορίες, εκτίναξη χρέους και ελλειμμάτων από το 1981, κλπ). Ωστόσο, ένας σοβαρός παρατηρητής επ’ ουδενί θα καταλόγιζε ευθύνες για την συστημική κρίση του 2008, που έπληξε άλλωστε όλες τις χώρες του πλανήτη, σε μια κυβέρνηση πέντε ετών.
Το πόσο, αρνητικά επηρέασε η κρίση αυτή ακόμα και τα πιο ισχυρά κράτη της υφηλίου φαίνεται και από την κάθετη πτώση, που κατέγραψαν τα δημοσιονομικά τους μεγέθη. Συγκεκριμένα, η πορεία του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, στις μεν ΗΠΑ αυξήθηκε από 73,3% σε 86,3% το 2009 και στο 102,7% το 2012. Στη δε ζώνη του ευρώ από 70,3% το 2008 στο 80,1% το 2009 και 93% το 2012 (από το βιβλίο του καθηγητή Μιχάλη Ψαλιδόπουλου, Το Χρονικό της Μεγάλης Κρίσης. Η Τράπεζα της Ελλάδος 2008-2013). Στην Ελλάδα το χρέος μέχρι το Σεπτέμβριο του 2009 πλησίαζε το 120%. Σήμερα, υπολογίζεται στο 175% περίπου και καθ’ όλη την πενταετία των μνημονίων κυμαίνονταν σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.
Ανάλογη πορεία ακολούθησε και το δημοσιονομικό έλλειμμα, ως ποσοστό του ΑΕΠ αφού «στις προηγμένες οικονομίες, αυξήθηκε από 3,5% το 2008 σε 8,8% το 2009… στις ΗΠΑ. από 6,5% το 2008 σε 12,9% το 2009… και στη ζώνη του ευρώ από 2,1% το 2008 στο 6,4% το 2009…» (από το βιβλίο του καθηγητή Μιχάλη Ψαλιδόπουλου, όπ.π.) Όσον αφορά στη χώρα μας (σύμφωνα με τον τότε Διοικητή της Τραπέζης Ελλάδος, Καθημερινή 23 Μαρτίου 2014) το δημοσιονομικό μας έλλειμμα «στις 18 Σεπτεμβρίου 2009, δηλαδή δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές, …ήταν στο 8% του ΑΕΠ». Ένα μήνα αργότερα ο Γ. Προβόπουλος συναντιέται με τον Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου και Λ. Κατσέλη και τους δηλώνει πως το έλλειμμα είχε ήδη ανέλθει στο 10%. Προειδοποιεί μάλιστα «ότι αν δεν αλλάξει ρότα η χώρα, το έλλειμμα θα ξεπεράσει το 12-13% του ΑΕΠ». Μεσολάβησαν εν τω μεταξύ οι δηλώσεις Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου και οι παροχές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ των πρώτων μηνών και έτσι το έλλειμμα εκτινάχθηκε στα ύψη και η ελληνική οικονομία άρχισε να επηρεάζεται αρνητικά.
Το «έγκλημα», λοιπόν, κατά της χώρας μας ξεκίνησε όταν ο ίδιος πρωθυπουργός, αλλά και ο υπουργός του επί των Οικονομικών έσπευσαν να προσδέσουν την Ελλάδα με τυμπανοκρουσίες και με «περίεργη» σπουδή στην Τρόικα και στο ΔΝΤ. Η βιαστική και θορυβώδης στάση τους ενήργησε όπως η «στιγμή του Minsky», η οποία μπορεί να επέλθει με οποιαδήποτε αφορμή όταν τα επίπεδα του χρέους είναι αρκετά υψηλά. Γιατί είναι γνωστό πως το αξιόχρεο των κρατών δεν καθορίζεται από τον λόγο χρέους προς ΑΕΠ, αλλά από τα επιτόκια που ζητούν οι επενδυτές, τα οποία (όπως και τα spreads μέχρι το 2009) ήταν σταθερά ενώ εκτινάχθηκαν στα ύψη κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης των Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου με τις διακηρύξεις τους περί «Τιτανικού», «διεφθαρμένων Ελλήνων», «greek statistics» κλπ. που διαπόμπευσαν τη χώρα μας διεθνώς και υπονόμευσαν την οικονομία μας. Έτσι, ενεργοποιήθηκε η «στιγμή του Minsky» και η Ελλάδα βυθίστηκε στο «σπιράλ» της κρίσης «χρέους–αποπληθωρισμού».
Αυτή είναι η πραγματικότητα και όχι τα όσα συκοφαντικά καταλογίζονται στη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή.
*Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή, Τετάρτη 8 Απριλίου 2015
