Οι εθελοντές έδωσαν τη δική τους μάχη στο δύσκολο έργο που ανέλαβαν στην υποδοχή και τη φιλοξενία των προσφύγων στην πόλη των Τρικάλων. Συγκλονιστική και συγκινητική είναι η μαρτυρία μίας εκ των εθελοντριών, της Ελένης Καπογιώργου, η οποία περιγράφει με λίγες λέξεις όσα ένιωσε τη στιγμή της αποχώρησής της. Ντύνει με απλές λέξεις μεγαλειώδη συναισθήματα και μας αγγίζει.
Γράφει λοιπόν σε σημείωμά της σε τοπική ομάδα στο fb:
“Σήμερα, φύγαν οι πρόσφυγες. Ανέβηκαν στα λεωφορεία, δεν πήραν τίποτα από τα πράγματα που τους χάρισε η Τρικαλινή κοινωνία, ρούχα, κουβέρτες, παιδικά παιχνίδια. Μόνο τ’ απαραίτητα. Τελευταία στιγμή οι εθελοντές ετοίμασαν από μία σακούλα με μπισκότα, νερό κ.α. Στο μεσημεριανό είχαν πίτες που ετοίμασαν οι γυναίκες της Κρήνης.
Περίμενα οτι αφού φύγουν θ’ ανακουφιστούμε. Κι όμως την ώρα που τους χαιρετούσαμε, οι περισσότεροι εθελοντές δάκρυσαν. Δεν ξέρουμε τι τους περιμένει. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα, για να μας ειδοποιήσουν όταν φτάσουν στην Γερμανία. ¨Ολοι έχουμε την ανησυχία τι τους περιμένει από δω και πέρα. Αυτό έλεγαν και έκλαιγαν οι εθελοντές. Νόμιζα οτι τα είχα δει όλα. Αλλά για μια ακόμη φορά οι Τρικαλινοί με συγκίνησαν. Προσκυνώ τον υπέροχο Τρικαλινό λαό. Ϊσως να υπήρχαν κάποιοι που διαφωνούσαν με την φιλοξενία των προσφύγων. Δεν ενόχλησαν όμως κανένα. Οι περισσότεροι έδειξαν την καλωσύνη τους. Μπράβο για άλλη μια φορά στους Τρικαλινούς.”
