Μπορεί να είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά της Ηπείρου, οι περισσότεροι όμως το γνωρίζουν για ένα άλλο, μοναδικό χαρακτηριστικό του.. Σε αυτό το χωριό δεν υπάρχει ούτε ένας άνεργος!
Αλλά ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή.
Αλλά ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή.
Η Μηλιά (Αμέρου στην τοπική βλάχικη διάλεκτο) είναι ένα βλάχικο χωριό στα 15 χιλ. από το Μέτσοβο περιτριγυρισμένο από χιλιάδες στρέμματα δάσους.
Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.260 μέτρων, στον ορεινό όγκο της Πίνδου, μία ανάσα από τον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα. Γεωπολιτικά ανήκει στον νομό Ιωαννίνων και ειδικότερα καταλαμβάνει το βορειοανατολικό τμήμα του νομού, σε απόσταση 65 χιλιομέτρων από τα Γιάννενα.
Το χωριό όπως βλέπετε στις φωτογραφίες είναι όντως πανέμορφο. Οι Μηλιές όμως έχουν και κάτι ακόμη εκτός από ομορφιά. Ή μάλλον.. δεν έχουν. Ανεργία, η οποία είναι στο 0%.
Η οικονομία του χωριού στηρίζεται στο ξύλο. Οι 100 οικογένειες απασχολούνται αποκλειστικά στα 40 εργαστήρια ξυλογλυπτικής και επεξεργασίας του ξύλου, ενώ οι δύο δασικοί συνεταιρισμοί έχουν 60 μέλη.
Το χωριό όπως βλέπετε στις φωτογραφίες είναι όντως πανέμορφο. Οι Μηλιές όμως έχουν και κάτι ακόμη εκτός από ομορφιά. Ή μάλλον.. δεν έχουν. Ανεργία, η οποία είναι στο 0%.
Η οικονομία του χωριού στηρίζεται στο ξύλο. Οι 100 οικογένειες απασχολούνται αποκλειστικά στα 40 εργαστήρια ξυλογλυπτικής και επεξεργασίας του ξύλου, ενώ οι δύο δασικοί συνεταιρισμοί έχουν 60 μέλη.
Το Δασαρχείο, βάσει διαχειριστικής μελέτης, έχει παραχωρήσει στους συνεταιρισμούς, δάση οξιάς και μαύρης πεύκης, εκτάσεως 36.000 στρεμμάτων. Την οξιά εκμεταλλεύονται για τη λαϊκή τέχνη, ενώ τη μαύρη πεύκη για τη δημιουργία κολόνων της ΔΕΗ και τις οικοδομές.
Τα εργαστήρια, βρίσκονται στα υπόγεια των σπιτιών, ενώ ο επισκέπτης σε κάθε γωνιά του οικισμού αντικρίζει μεγάλες ποσότητες ξυλείας τι οποίες, όπως εξηγούν, αφήνουν σε πρώτο στάδιο έξω για να στεγνώσουν και στη συνέχεια τις μεταφέρουν σε υπόγεια, για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Τεχνίτες από τα παιδικά τους χρόνια οι Μηλιώτες, δίνουν μορφή στο ξύλο και φτιάχνουν βαρέλια, οικιακά σκεύη, όπως πλάστες κουτάλες, θήκες για ψωμί, δοχεία για νερό και κρασί, κρεμάστρες, καθρέπτες και πολλά άλλα είδη, χρήσιμα για το σπίτι και τη διακόσμηση.
Τεχνίτες από τα παιδικά τους χρόνια οι Μηλιώτες, δίνουν μορφή στο ξύλο και φτιάχνουν βαρέλια, οικιακά σκεύη, όπως πλάστες κουτάλες, θήκες για ψωμί, δοχεία για νερό και κρασί, κρεμάστρες, καθρέπτες και πολλά άλλα είδη, χρήσιμα για το σπίτι και τη διακόσμηση.
Πολλοί, εμπνέονται από τα ζώα του δάσους που τους περιβάλλει και δημιουργούν αρκούδες και λύκους, από ξύλο, ως διακοσμητικά.
Οι τεχνίτες-παραγωγοί της Μηλιάς, απευθύνονται στην ελληνική αγορά. Eχουν πελάτες σε όλη την χώρα, η καλύτερη όμως περίοδος για το εμπόρευμα τους, είναι τα πανηγύρια του καλοκαιριού και οι εμποροπανήγυρης που διοργανώνονται σε διάφορες περιοχές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο οικισμός με τα πετρόχτιστα σπίτια, έχει χαρακτηριστεί με Προεδρικό Διάταγμα παραδοσιακός.
Οι τεχνίτες-παραγωγοί της Μηλιάς, απευθύνονται στην ελληνική αγορά. Eχουν πελάτες σε όλη την χώρα, η καλύτερη όμως περίοδος για το εμπόρευμα τους, είναι τα πανηγύρια του καλοκαιριού και οι εμποροπανήγυρης που διοργανώνονται σε διάφορες περιοχές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο οικισμός με τα πετρόχτιστα σπίτια, έχει χαρακτηριστεί με Προεδρικό Διάταγμα παραδοσιακός.
Στο Λαογραφικό Μουσείο του χωριού, παρουσιάζεται η παράδοση της περιοχής, στο βάθος του χρόνου.
