Είναι πολλές φορές που τα παιδιά από μικρή ακόμα ηλικία τρίζουν τα δόντια τους κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η ψυχολογική πίεση του παιδιού είναι μία από τις κύριες αιτίες του βρουξισμού, όπως ονομάζεται, και παρατηρείται συχνότερα στα μικρά παιδιά ηλικίας 4-5 ετών, και ιδίως κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου.
Είναι μια συνήθεια την οποία δεν ελέγχουν τα παιδιά μια και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνεται κατά τη διάρκεια που το παιδί κοιμάται. Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει κάποια θεραπεία ή παρέμβαση που χρειάζεται να κάνουμε τουλάχιστον μέχρι να έρθουν τα πρώτα μόνιμα δόντια στο στόμα.
Αν η συνήθεια συνεχιστεί και μετά την ανατολή των μονίμων δοντιών τότε θα πρέπει να αξιολογηθεί προσεκτικότερα και κυρίως αν δημιουργεί περιοχές που τα μόνιμα δόντια εμφανίζουν αποτριβές, κάτι που είναι πολύ σπάνιο για ηλικίες μέχρι την εφηβεία. Η συνήθεια αυτή σταματάει σε ποσοστό περισσότερο από 90% μέχρι την ηλικία των 10-12 ετών χωρίς άλλες επιπτώσεις στα δόντια.
Αν συνεχιστεί πέρα από αυτή την ηλικία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, συνήθως με την κατασκευή ενός νάρθηκα που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αυτός ο νάρθηκας είναι ένα πλαστικό πέταλο που παρεμβάλλεται ανάμεσα στα δόντια της άνω και της κάτω γνάθου και τα προστατεύει από τη φθορά που συμβαίνει.
Οι κύριες περίοδοι που μπορεί ένα παιδί να σφίγγει τα δόντια του είναι όταν βγαίνουν τα πρώτα νεογιλά δόντια στο στόμα και όταν τα νεογιλά δόντια αντικαθίστανται από μόνιμα.
Τι μπορεί να κάνει ο γονιός για να βοηθήσει;
- Προσπαθήστε να βοηθήσετε το παιδί να χαλαρώσει πριν πέσει για ύπνο. Μειώνοντας τα επίπεδα stress είναι λιγότερο πιθανό το παιδί να αντιδρά σφίγγωντας τα δόντια στον ύπνο.
- Φροντίστε ώστε το παιδί σας να πίνει αρκετό νερό. Πολλές φορές η συνήθεια του τριξίματος των δοντιών συνδέεται με την αφυδάτωση.
- Συμβουλευτείτε τον οδοντίατρο σας που μπορεί έπειτα από μία εξέταση να σας ενημερώσει εαν το παιδί σας σφίγγει παρά λειτουργικά τα δόντια του.
