Οι μαθητές του 7ου Λυκείου Τρικάλων είχαν τη μοναδική χαρά και τύχη να παρακολουθήσουν το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού «Το αμάρτημα της μητρός μου», σκηνοθετημένο από το Δήμο Αβδελιώδη, στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας.
Εκτός από τους ηθοποιούς, Θεμιστοκλή Καρποδίνη και Αγάπη Μανουρά που ανέλαβαν να αποδώσουν θεατρικά με μεγάλη επιτυχία το ανυπέρβλητο κείμενο του Βιζυηνού, στο σχολείο μας παραβρέθηκε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης, ο οποίος μίλησε πριν την παράσταση στους μαθητές, εισάγοντάς τους στο έργο του συγγραφέα. Ο σκηνοθέτης τόνισε ότι ο Γεώργιος Βιζυηνός επιζητά, σ’ αυτό το αριστουργηματικό έργο, την αμοιβαία κατανόηση και συγχώρεση από τη μητέρα του, αποκαλύπτοντας ο ίδιος την πιο βαθιά του πληγή.
Σύμφωνα με το σκηνοθέτη πρόκειται για μια τραγικού χαρακτήρα εξομολόγηση που ενώ συνήθως κρύβεται επιμελώς στο σκοτάδι, εδώ βγαίνει αγέρωχα στο φώς, και ξεπερνώντας τις συμπληγάδες της ηθογραφίας και της ηθικογραφίας, γίνεται λόγος δημόσιος και λυτρωτικός, με το πνεύμα ενός πολύ μεγάλου συγγραφέα. Ενός πνεύματος, που έχει συμπεριλάβει και αφομοιώσει μέσα σε όλο το πεζογραφικό του έργο, τα στοιχεία ενός ζωντανού και πηγαίου λαϊκού πολιτισμού που εμπεριέχει τις δυνάμεις της ζωής και της πίστης, να υπερνικούν τις δυνάμεις του θανάτου και της φθοράς.
Στη συνέχεια ο σκηνοθέτης αναφέρθηκε στην υπόθεση του έργου. Στο τέλος της παράστασης οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να κάνουν ερωτήσεις στο σκηνοθέτη και να συζητήσουν τόσο μαζί του όσο και με τους ηθοποιούς. Με δυο λόγια οι μαθητές του 7ου Λυκείου είχαν την ευκαιρία να γίνουν κοινωνοί μιας μοναδικής εμπειρίας, παρακολουθώντας μια ποιοτική παράσταση και γνωρίζοντας ένα σημαντικό σκηνοθέτη του θεάτρου και του κινηματογράφου.
«Το αμάρτημα της μητρός μου» είναι το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχαναλυτική δομή, τη ψυχαναλυτική θεραπεία τη συγχώρεσης, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα διηγήματα της ελληνικής πεζογραφίας κι ένα σπάνιο κείμενο για την παγκόσμια λογοτεχνία, από το οποίο εμπνεύστηκε για ακόμα μια φορά ο σκηνοθέτης. Το κυρίαρχο στοιχείο στα έργα του Δ. Αβδελιώδη είναι ο τρόπος εκφοράς του λόγου. Κάθε κείμενο, είτε θεατρικό είτε λογοτεχνικό, προσφέρεται σαν μια παρτιτούρα που θα πρέπει να ερμηνευθεί σωστά, για να μπορέσει να αναδείξει τις διακυμάνσεις και την πραγματικότητα των αισθημάτων και των ιδεών που δημιουργούν τη συγκίνηση. Η παράσταση «Το Αμάρτημα της Μητρός μου» παρουσιάζεται με αυτή τη μέθοδο υποδειγματικά επάνω στην απόδοση και την ερμηνεία ενός λογοτεχνικού κειμένου.
Το αυτοβιογραφικό διήγημα «Το Αμάρτημα της Μητρός μου» αναφέρεται στις απελπισμένες αλλά μάταιες προσπάθειες της Μητέρας του Βιζυηνού να σώσει από τον θάνατο το άρρωστο, μικρό της κορίτσι. Οι ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δυο αλλεπάλληλες υιοθεσίες κοριτσιών, που γίνονται όμως η αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν των φροντίδων της. Όταν μεγαλώνουν και γίνονται άνδρες, ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτή την άστοχη εμμονή, της μητέρας τους. Αργότερα, ύστερα από χρόνια, επιστρέφοντας από τις σπουδές του στη Γερμανία ο μεσαίος της γιός, ο ίδιος ο συγγραφέας, μαθαίνει έκπληκτος από τη μητέρα του, το τραγικό μυστικό της.
Ο Δήμος Αβδελιώδης είναι ένας Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και παραγωγός. Γεννήθηκε στη Χίο το 1952 , σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Έχει σκηνοθετήσει τόσο κινηματογραφικές ταινίες, όσο και θεατρικές παραστάσεις. Δίδαξε επίσης κινηματογράφο στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου από το 1993 μέχρι το 1998. Από το 1997 ως το 2000 και από το 2003 έως τα μέσα του 2010, διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου. Οι ταινίες του το «Το δέντρο που πληγώναμε» (1987) και «Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων» (1999) τιμήθηκαν με πολλά βραβεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ανάμεσα στις σκηνοθεσίες του ξεχώρισαν οι θεατρικές παραστάσεις «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» (1992), «Λίγα απ’ όλα (Καραγκιόζης)» (2001), «Μαράν Αθά», «Τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ» και «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» (2010), «Ερωφίλη» (2012). Με την τελευταία του δουλειά «Η απολογία του Σωκράτη» (το κείμενο του Πλάτωνα στην αρχαία ελληνική γλώσσα) θα περιοδεύσει στο εξωτερικό.
