Μουδιάζουν τα δάχτυλα των ποδιών σας και νιώθετε κάψιμο και πόνο στο πέλμα; Μην το αγνοείτε γιατί μπορεί να πάσχετε από το σύνδρομο Morton΄s. Πρόκειται για ένα σύνδρομο ευαισθησίας και πόνου που προσβάλει την περιοχή του πρόσθιου πέλματος, συνήθως στην φορτιζόμενη επιφάνεια μεταξύ του τρίτου και του τέταρτου δάκτυλου.
«Το σύνδρομο Morton’s προκαλεί την αίσθηση εισδοχής χαλικιού στην κάλτσα κάτω από το δάχτυλο. Συχνότερα εμφανίζεται στις μεσήλικες γυναίκες μεταξύ 3ου-4ου δακτύλου (80%) και μεταξύ 2ου-3ου δακτύλου (20%)», αναφέρει ο διαπρεπής Χειρουργός Ορθοπαιδικός- Μικροχειρουργός κ Ιωάννης Α. Ιγνατιάδης, με αφορμή την πραγματοποίηση του 71ου Συνεδρίου Χειρουργικής Ορθοπεδικής & Τραυματολογίας, στην Αθήνα, 7-10 Οκτωβρίου.
Όπως εξηγεί ο κ. Ιγνατιάδης ανατομικά πρόκειται για πάχυνση του πελματιαίου νεύρου (σαν όγκος) που καταλήγει στα δάχτυλα των ποδιών και προκαλεί:
– Κάψιμο στο μπροστινό πέλμα του ποδιού
– Μούδιασμα στα δάχτυλα
– Αίσθημα εισδοχής χαλικιού κάτω από το δάχτυλο
Παράγοντες που ενοχοποιούνται
Το σύνδρομο Morton’s φαίνεται εμφανίζεται μετά από χρόνιο ερεθισμό, πίεση ή τραυματισμό σε ένα από τα νεύρα που οδηγούν στα δάχτυλα των ποδιών.
Παράγοντες που φαίνεται να συμβάλλουν είναι:
– Ψηλά τακούνια ή στενά παπούτσια. Τα ψηλά τακούνια έχουν συνδεθεί με την ανάπτυξη του Morton’s, καθώς πολλοί ασθενείς ανακουφίζονται με την μείωση των τακουνιών και τα φαρδιά παπούτσια.
– Ορισμένα αθλήματα, όπως τρέξιμο, τζόκινγκ ή αναρρίχηση μπορεί να εκθέσουν τα πόδια σε επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς.
– Παραμορφώσεις του άκρου ποδός. Οι άνθρωποι που έχουν κάλους, πτώση μεταταρσίων, σφυροδακτυλία, υψηλή καμάρες ή πλατυποδία, ιδιαίτερα αν πήραν και απότομα βάρος διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν το σύνδρομο.
Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι στο 20% του πληθυσμού των ΗΠΑ υπάρχει γονιδιακή προδιάθεση. Υπάρχουν, δηλαδή, πόδια έτσι κατασκευασμένα που προδιαθέτουν στο σύνδρομο και λέγονται δάκτυλα Morton’s. Ένα 70-80% αυτών παρουσιάζουν συχνά-πυκνά ευαισθησία και χρόνιους πόνους ποδός (μεταταρσαλγίες) χωρίς να σημαίνει ότι απαραίτητα θα εκδηλώσουν νεύρωμα Morton’s.
Συντηρητική ή χειρουργική αντιμετώπιση
Το σύνδρομο Morton’s μπορεί να αντιμετωπιστεί αρχικά συντηρητικά και αν δεν υπάρξει ανακούφιση, οριστική λύση δίνει το χειρουργείο.
Συντηρητική αντιμετώπιση: Η υποστήριξη με μικρά υπομετατάρσια υποστηρίγματα (μαξιλάρια ποδιών), πάτους σιλικόνης ή αφρολέξ που τοποθετούνται μέσα στο παπούτσι. Αυτά μπορούν να αγοραστούν έτοιμα ή καλύτερα ο γιατρός να συνταγογραφήσει μια παραγγελία, κατόπιν πελματογραφήματος. Δηλαδή να κατασκευαστεί ένα ξεχωριστά σχεδιασμένο ένθετο παπουτσιών – φορμαρισμένο για να χωρέσει το ακριβές περίγραμμα του ποδιού.
Τι μπορεί να λειτουργήσει επικουρικά:
– Aντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορεί να μειώσουν τη διόγκωση και να βοηθήσουν στην ανακούφιση του πόνου.
– Ανάπαυση – μείωση δραστηριοτήτων για μερικές εβδομάδες από το τρέξιμο, το χορό, την αναρρίχηση.
– Ενέσεις. Μερικοί ασθενείς βοηθιούνται προσωρινά από ένεση στεροειδών στην επώδυνη περιοχή.
Εάν οι συντηρητικές θεραπείες δεν έχουν βοηθήσει ή χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη.
Χειρουργική επέμβαση: Αποσυμπίεση και αφαίρεση του παθολογικού νεύρου με μικροχειρουργική τεχνική.
Η χειρουργική αφαίρεση του νευρινώματος και του νεύρου επιτυγχάνει ανακούφιση από τον πόνο. Παρά το γεγονός ότι η χειρουργική επέμβαση είναι συνήθως επιτυχής, μπορεί να παραμείνει ελαφρό μόνιμο μούδιασμα στα δάχτυλα των ποδιών, σπανιότερα σε ένα 20-25% των ασθενών παρατηρείται μερική η μεγαλύτερη υποτροπή.
Η επέμβαση δε ξεπερνά σε διάρκεια τα 45 λεπτά και γίνεται με μικροχειρουργική τεχνική (Μεγέθυνση με λούπες ή μκροσκόπιο x5, μικροεργαλεία – μικροράμματα και εξειδικευμένη ομάδα) με αποτέλεσμα ο χειρουργικός καθαρισμός του νεύρου να επιτυγχάνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Μετά το χειρουργείο είναι αναγκαίο για να αποφευχθεί τυχόν υποτροπή ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθήσει ειδική αγωγή και μέτρα προφύλαξης.
Πρώτον ο ασθενής πρέπει να φοράει ειδικό υπόδημα με το τακούνι μπροστά (πρόσθια υπερύψωση) για αποφόρτιση του προσθίου ποδός για 2-3 εβδομάδες.
Δεύτερον θα πρέπει να κάνει τοπική διήθηση (με ένεση) στο σημείο της επέμβασης, κατά την πρώτη αλλαγή, με αυτόλογους αυξητικούς παράγοντες αιμοπεταλίων που λαμβάνονται από το πλάσμα του ίδιου του ασθενή με απλή αιμοληψία μόλις 8 ml αίματος και φυγοκέντρηση.
Η διαδικασία διαρκεί 10-20 λεπτά, δεν έχει παρενέργειες και γίνεται στο ιατρείο. Κατά τη θεραπεία με τους παράγοντες που επιταχύνουν την επούλωση δεν επιτρέπεται ταυτόχρονη χρήση αντιβιοτικών, κορτιζόνης και αντιφλεγμονωδών.
Πηγή: onmed.gr
