«H ζωή κερδίζεται με δράση κι όχι με απόγνωση» μας λέει ο συγγραφέας του βιβλίου «Κωδικός ελευθερία»
Ο ίδιος ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ελευθερία μέσα μας και γύρω μας, είναι από μόνος του ο «κωδικός» και είναι διαφορετικός για τον καθένα μας… σύμφωνα με συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη. Όπως τονίζει σε συνέντευξη που μας παραχώρησε, η κρίση έχει περιορίσει στόχους, όνειρα, τα ίδια μας τα θέλω… ενώ μας προτρέπει «η ζωή κερδίζεται με δράση κι όχι με απόγνωση».
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
Ο Γιάννης Φιλιππίδης μέσα από το ένατό του βιβλίο με τίτλο «Κωδικός ελευθερία» επιχειρεί υπό το γοητευτικό βλέμμα της πεζογραφίας, να φωτίσει υπερβατικά καθημερινές στιγμές. «Στιγμές που νομίζουμε ότι είναι αυστηρά προσωπικές, αλλά τις αισθανόμαστε όλοι» μας λέει ο ίδιος σε συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Ο «κωδικός ελευθερία» ανήκει στην πεζογραφία, αλλά δεν είναι μυθιστόρημα. Αναφέρεται στην προσωπική μας ελευθερία. «Επιχείρησε να θεραπεύσει πρώτα εμένα, μ’ έκανε να καταγράψω τις δυσκολίες στην προσπάθειά μου να βρω τη φωτεινότερη πλευρά μου. Αυτή την ίδια φωτεινή πλευρά προτείνει στον αναγνώστη του» μας εκμυστηρεύεται ο ίδιος ο συγγραφέας.
-κ. Φιλιππίδη το «κωδικός ελευθερία» είναι ένα βιβλίο ξεχωριστό, ιδιαίτερο. Ποια εσωτερική ανάγκη, σας οδήγησε να το γράψετε;
-Υπάρχουν εμπειρίες-στιγμές ή συναισθήματα, που συχνά απορροφώνται μέσα στα μυθιστορήματά μας. Η ανάγκη όμως να μιλήσω απευθείας σ’ έναν αέναο εσωτερικό διάλογο μέσα από μονοπάτια κοινών σκέψεων, που απηχούν την αλήθεια, την ειλικρίνειά μας στον τρόπο που αξίζει να βλέπουμε τον κόσμο, με ώθησε στο ν’ αφήσω το επόμενό μου μυθιστόρημα να περιμένει να ωριμάσει μέσα μου, ενόσω εγώ ξανάβρισκα τον εαυτό μου μέσα από ένα τέτοιο βιβλίο, που ψάχνει μαζί μας, να βρει το εσωτερικό μας φως, να επικοινωνήσει σε ανοιχτό διάλογο με τον αναγνώστη, όσα όμορφα περισσεύουν στη δύσκολη εποχή κι αξίζει να αναδείξουμε ξανά μέσα μας, γύρω μας.
[quote_box_center]Όλη αυτή η υπερπίεση που δεχόμαστε, αποσυντονίζει νου και ψυχή, εγείρει μέσα μας ένστικτα επιβίωσης, πέφτει το επίπεδο ποιότητας ζωής, οι καθημερινές σκέψεις φτωχαίνουν, βομβαρδιζόμενοι από πληροφορίες οικονομικού χαρακτήρα που πολύ θα θέλαμε να λείπουν από τις ζωές μας[/quote_box_center]
-Ένα βιβλίο σε πρώτο ενικό πρόσωπο… Είναι ο καθρέπτης του μυαλού και της ψυχή σας;
-Το γενικό μου πνεύμα ενόσω γραφόταν το «Κωδικός ελευθερία», όταν παρέδιδα τα κείμενα στους συνεργάτες μου, συχνά σκεφτόμουν πως υπερέβαλα καταγράφοντας προσωπικές σκέψεις και στιγμές μου. Δεν είχα αντίληψη, ότι αυτά τα κείμενα θα τύχουν τέτοιας αποδοχής, ως του σημείου του να θεωρούν δικές τους, σκέψεις και καταστάσεις που αποτύπωση εγώ, αυτοβιογραφούμενος κι αυτοανασυγκροτούμενος ταυτόχρονα. Κι είναι ό,τι μαγικότερο μπορεί να συμβεί στη σχέση συγγραφέα-βιβλίου κι αναγνώστη.
-Διαβάζοντας και ξεφυλλίζοντάς το, δεν μπορώ να καταλάβω, αν οι εικόνες ντύνουν τις σκέψεις ή οι σκέψεις τις εικόνες. Σαν κάθε σκέψη να δημιουργεί μία εικόνα ή η εικόνα να δημιουργεί τη σκέψη…
–Το μυστικό κρύβεται στο κοινό μας όραμα για ένα τέτοιο βιβλίο και το Νικόλα Τελλίδη, που υπήρξε ένας έφηβος που φωτογράφιζε από πάντα τον κόσμο γύρω του, κι αυτό στην εποχή της ψηφιακής-επαγγελματικής τεχνολογίας δημιούργησε μια μεγάλη τράπεζα φωτογραφιών του. Συντέλεσε επίσης το γεγονός, ότι στα πέντε χρόνια τώρα που ταξιδεύουμε με αφορμή τις βιβλιοπαρουσιάσεις, έχουμε φτάσει σε ιδανικούς ελληνικούς προορισμούς, περπατήσαμε την ομορφιά των εικόνων παρέα, υπήρξαν στιγμές που του ζήτησα εγώ, να μου «κρατήσει» φωτογραφικά στιγμιότυπα, που μου προκαλούσαν συνειρμούς ως προς τις σκέψεις μου. Εν αρχή μ’ όλα ταύτα, υπήρξαν τα ίδια τα κείμενα. Αλλά υπήρξαν και φορές, όπου περιτρέχοντας το διαθέσιμο υλικό του Νικόλα, ζωντάνεψα εκ νέου μέσα μου, με βοήθησαν να απελευθερώσω λέξεις, προσωπικές μου εξομολογήσεις στο σύνολό τους.
– Τι σημαίνει για εσάς ελευθερία; Για ποια ακριβώς ελευθερία μιλάτε στο βιβλίο σας;
–Στην προσωπική μας ελευθερία, αναφέρομαι. Όχι άμεσα αυτήν που συνδέεται με την πολιτική, αλλά περισσότερο με την κοινωνία, με το νου και την ψυχή κάθε αναγνώστη χωριστά. Δυο χρόνια πάλεψα να αυτοψυχαναλυθώ μέσα από κείμενα, που εκφράζουν όλες τις έννοιες της ελευθερίας. Αδύνατο να σταθώ επαρκής, το ‘νιωσα κατά τη συγγραφή του. Έτσι συνέδεσα την έννοια αυτή με τη φαντασία, που αξίζει να φωτίζει τα επόμενα βήματά μας με τη δυναμική της.
– Υπάρχει κωδικός για την ελευθερία;
–Ο ίδιος ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ελευθερία μέσα μας και γύρω μας, είναι από μόνος του ο «κωδικός». Κι είναι διαφορετικός για τον καθένα μας…
-Ποια είναι τα «συρματοπλέγματα» που περιορίζουν τις ελευθερίες μας σήμερα;
Οι οφειλές που ξαφνικά βρέθηκαν και ορίζουν ως τεκμήριο, ακόμα και την ίδια την ύπαρξή μας από κει που δεν χρωστούσαμε σε κανέναν, είναι ο σημαντικότερος παράγοντας, ικανός για να κυκλοφορούμε άπασες κι άπαντες μ’ έναν φόβο μέσα μας, μια σταθερή ανασφάλεια για την αυριανή μέρα μας. Όλη αυτή η υπερπίεση που δεχόμαστε, αποσυντονίζει νου και ψυχή, εγείρει μέσα μας ένστικτα επιβίωσης, πέφτει το επίπεδο ποιότητας ζωής, οι καθημερινές σκέψεις φτωχαίνουν, βομβαρδιζόμενοι από πληροφορίες οικονομικού χαρακτήρα που πολύ θα θέλαμε να λείπουν από τις ζωές μας. Από ένα τέτοιο σκηνικό αυτοεγκλωβισμού, προσπαθεί να σώσει τον αναγνώστη, η μοιρασιά κοινών σελίδων ζωής, αλλά με το βλέμμα ψηλότερα. Έτσι όπως μας αξίζει άλλωστε.
[quote_box_center]Το απαιτεί η εποχή, να μη παραδίδουμε το πνεύμα μας σ’ έναν κόσμο αληθινών, χαλκευμένων ή ειδήσεων που εκφράζουν συμφέροντα[/quote_box_center]
-Στο βιβλίο σας συναντάμε «προσωπικές αλήθειες» (ξεδιπλώνετε ακόμη και προσωπικά ζητήματα, όπως αυτά της μειωμένης σας όρασης ή κάποια περιπέτεια υγείας … Είναι μία προσωπική εξομολόγηση για πράγματα που δεν μπορείτε να πείτε;
-Πράγματι, στις συνεντεύξεις που δίνω τακτικά, δεν στέκομαι να εξομολογούμαι τόσο προσωπικά ζητήματα. Αλλά ένα βιβλίο, που φέρει τον ορισμό της ελευθερίας στο εξώφυλλο του, δε θα μπορούσε να παραθέτει, με τον τρόπο που δείχνω στον αναγνώστη, το δρόμο που θα φωτίσει «δύσκολες όταν λέγονται» προσωπικές μου στιγμές. Κι είναι εμπειρίες δικές μου, που στόχο και σκοπό έχουνε να διδάξουν τον τρόπο, του πώς να δίνουμε το σωστό βάρος στις προσωπικές μας ειδήσεις. Έτσι, ίσως τώρα ή μελλοντικά σταθούν δυνατοί στα πραγματικά δύσκολα, απορρίπτοντας πασαλείμματα από σκόρπια ενημέρωση, που όχι μόνο δε βγάζει συμπεράσματα, αλλά επιπλέον μολύνει με αβεβαιότητα.
-Διαβάζω: «Ζω για μία πατρίδα που δεν θα μου ρίξει στο κεφάλι όξινη βροχή τη θλιβερότητά της που καθρεφτίζεται στις ζωές μας…». Η Ελλάδα σας έχει απογοητεύσει; Είναι αυτή η χώρα που περιγράφετε;
–Η χώρα που περιγράφω κι έχω βαθιά στην καρδιά μου, είναι η πατρίδα ανθρώπων με ονοματεπώνυμο σαν και το δικό μου, κι ανήκει στο λαό της. Δεν είναι δίκαιο αυτός ο λαός, να υπομένει τα πάντα. Οι πολιτικοί αθετούν πρώην κραταιές υποσχέσεις τους κι όχι μόνο αποθαρρύνουν ελπίδες, αλλά επιπλέον, μοιάζουν συνεχιστές της πράξης του ίδιου δραματικού έργου. Αυτούς καταδεικνύω αναφερόμενος αόριστα στη χώρα. Η πατρίδα μου είναι τόπος αγαπημένος, γιατί γεννούσε από πάντα ανθρώπους ζεστούς, γεμάτους από μεσογειακή δύναμη και ταμπεραμέντο, ικανούς να μπορούν να προσπερνούν κάθε εμπόδιο στη ζωή τους. Δεν είμαι και πολύ σίγουρος απέναντι στους διαχειριστές του μέλλοντός μας. Κι απέναντί τους θα σταθώ, από τη μεριά του Ινδιάνου πάντα. Γιατί έτσι πιστεύω πως βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα, μιας συγκεκριμένης αλλά δικής μου δυναμικής, δεν κοιτάζω ποτέ σαν άνθρωπος να ωφεληθώ συμπλέοντας με δημοφιλείς πολιτικούς σχηματισμούς, ακόμα κι αν είμαι φίλα προσκείμενος. Το δικαίωμα όμως στην αντίρρηση ή την προσωπική μου άποψη, δε το παραχωρώ σε κανέναν.
– Πόσο η κρίση έχει «συρρικνώσει» τις ελευθερίες μας;
–Απερίγραπτα πολύ. Έχει περιορίσει στόχους, όνειρα, τα ίδια μας τα θέλω. Κι αν αυτά συνδέονται με υλικές ανάγκες μόνο, το αντιλαμβάνομαι και σωπαίνω. Αλλά η λαχτάρα για μια καλύτερη ζωή, πιο κανονική, δεν αξίζει να φρενάρει τη δημιουργικότητα ή το κέφι που αξίζει να συνοδεύει κάθε πρωινό μας ξύπνημα, κάθε μας στιγμή. Για μένα, οι ακριβότερες ελευθερίες μας, είναι όσες δε μετριούνται σε κόστη. Και είναι ανεκτίμητες.
-«Η ζωή κερδίζεται με δράση κι όχι με απόγνωση;». Είναι αυτή η φράση σας ένα κάλεσμα σε εγρήγορση κι εγκατάλειψη της παθητικής αποδοχής των όσων μας συμβαίνουν;
-Είναι το σημαντικότερο προσωπικό μου ρητό, υπήρξε εισαγωγή στο 5ο μου βιβλίο («Ζωή με λες») με ανεξάρτητα πεζά κείμενα, που κυκλοφόρησε τέλος του ’11 με ανέλπιστη αποδοχή και κοινό, που ταυτίστηκε με τις εσωτερικές μου αναζητήσεις. Το απαιτεί η εποχή, να μη παραδίδουμε το πνεύμα μας σ’ έναν κόσμο αληθινών, χαλκευμένων ή ειδήσεων που εκφράζουν συμφέροντα. Η φράση επαναλαμβάνεται για να την διαβάσουν οι νέοι φίλοι, να δώσει ξανά το στίγμα στο νέο βιβλίο. «Οι επιλογές κι όχι οι προσευχές, είναι αυτές που ψιθυρίζουν λύσεις σκόρπιες από κει που δεν φαντάζεσαι» έλεγα επίσης μέσα από τις σελίδες εκείνου του βιβλίου. Κι αυτό το ίδιο το ψυχικό σθένος, χαρακτηρίζει και το «Κωδικός ελευθερία».
Γιάννης Φιλιππίδης
Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Από το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στο www.anemosmagazine.gr
Εργογραφία
Aπό την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορούν τα βιβλία του:
«Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» (μυθιστόρημα, 2006)
«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”»(μυθιστόρημα, 2008)
«Μα, το ψάρι είναι φρούτο» (οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες, για ενήλικους αναγνώστες, 2011)
«Kρατάς μυστικό;» (μυθιστόρημα, 2011)
«Zωή με λες» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2011)
«Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης» (μυθιστόρημα, 2012).
«Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» (μυθιστόρημα, 2014)
«Το ασανσέρ των οκτώμιση» (θεατρικό, 2015)
«Κωδικός Ελευθερία» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2015)
Πολυσυμμετοχικά
«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (συμμετοχή, ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011)
«Προσωπογραφίες» (συμμετοχή, ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
