Σαράντα οκτώ χρόνια μετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, διδασκόμαστε, θυμόμαστε, τιμάμε τους αγωνιστές, τα θύματα της χούντας.
Είμαστε περήφανοι για τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τους αγωνιστές που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, που έμειναν όρθιοι και αλύγιστοι στα κρατητήρια, στα βασανιστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, στις φυλακές και τις εξορίες.
Η δικτατορία, στη χώρα μας, επιβλήθηκε έχοντας τη στήριξη τμημάτων της πλουτοκρατίας, κέντρων της αστικής εξουσίας, των ΗΠΑ. Η επιβολή της δικτατορίας επιβεβαιώνει ότι η αστική τάξη και το κράτος της δε διστάζουν να στηρίξουν στρατιωτικά και πολιτικά πραξικοπήματα, να καταλύσουν την αστική δημοκρατία και τη νομιμότητα, που οι ίδιοι καθιέρωσαν, όταν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, τις ανάγκες του συστήματος.
Οι πρωτεργάτες της χούντας ξεπήδησαν μέσα από τους αντιδραστικούς μηχανισμούς, που είχε συγκροτήσει το αστικό κράτος, για να χτυπήσει το εργατικό -λαϊκό κίνημα, τους αγωνιστές και άλλους προοδευτικούς ανθρώπους και πάνω από όλα το ΚΚΕ. Αποδεικνύεται ότι το αστικό κράτος ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει φασιστικές, αντιδραστικές δυνάμεις που εκκολάπτονται στα σπλάχνα του.
Τα παραπάνω ιστορικά συμπεράσματα έχουν μεγάλη σημασία σήμερα, που «νεκρανασταίνονται» οι νοσταλγοί της χούντας και η ναζιστική Χρυσή Αυγή αναπτύσσει την εγκληματική της δράση. Η δίκη των μελών και στελεχών της Χρυσής Αυγής, για τα εγκλήματα που διέπραξαν, δεν πρέπει να εφησυχάσει το λαό και το κίνημα.
Η δίκη, που αναβλήθηκε για τις 7 Μαΐου, πρέπει να ολοκληρωθεί με την καταδίκη των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα και των συνεργών τους, όσων συμμετείχαν στη δολοφονική επίθεση κατά των μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα, αλλά και κατά των Αιγύπτιων ψαράδων. Για όλα αυτά τα εγκλήματα, αλλά και για δεκάδες άλλα, την ευθύνη έχει η ίδια η ηγεσία της, γιατί η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση ακριβώς γιατί είναι ναζιστική τόσο στη δομή της, όσο και στην οργάνωσή της. Ωθεί, καθοδηγεί τα μέλη της, στο να εγκληματούν σε βάρος μεταναστών, εργατών, συνδικαλιστών, αντιφασιστών, κομμουνιστών. Το αποκρουστικό, εγκληματικό της πρόσωπο δε δίστασε να το δείξει και λίγο πριν την –αρχικά προγραμματισμένη -έναρξη της δίκης, όταν επιτέθηκε και ξυλοκόπησε νέα παιδιά, μάρτυρες κατηγορίας και φίλους του Παύλου Φύσσα.
Ο φασισμός, ο ναζισμός, πρέπει να καταδικαστεί όχι μόνο από το δικαστήριο, αλλά από τον ίδιο τον ελληνικό λαό και σ’ αυτό μπορεί να συμβάλει το ίδιο το εργατικό λαϊκό κίνημα που θα απομονώνει την εγκληματική ναζιστική ΧρυσήΓιατί δεν έχουν εγκαταλειφθεί τα σχέδια αξιοποίησης της Χρυσής Αυγής στην εξελισσόμενη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.
Αποτελούν ωμό εκβιασμό απέναντι στο λαό οι δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ότι μια πιθανή αποτυχία της κυβέρνησης θα ανοίξει το δρόμο για το φασισμό, παίζοντας έτσι το παιχνίδι της φασιστικής, ακροδεξιάς προπαγάνδας. Τέτοιες δηλώσεις ζητάνε ουσιαστικά από το λαό να φοβηθεί και να στηρίξει «άνευ όρων» τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζονται εντός των τειχών της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων, στο όνομα του φασιστικού κινδύνου.
Η αντιμετώπιση του φασισμού και η υπεράσπιση των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο από την ανάπτυξη της ταξικής λαϊκής πάλης για την ανατροπή του συστήματος που γεννά τη φτώχεια, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967 μπόρεσε να επιβληθεί εκτός των άλλων και επειδή δεν βρήκε απέναντι του έναν λαό οργανωμένο, αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, αξιοποιώντας και τις οξυμένες αντιθέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντίθετα κυριαρχούσαν οι αυταπάτες, η αναμονή των εκλογών, οι λογικές του «μικρότερου κακού», ο εγκλωβισμός του αγώνα του λαού στις στοχεύσεις των αστικών κομμάτων.
Παρά, ωστόσο, το αρχικό «μούδιασμα» του λαού, η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών στις φυλακές, τις εξορίες, η ανασυγκρότηση των κομματικών οργανώσεων, η παράνομη πρωτοπόρα δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ, που ιδρύθηκε μέσα στη δικτατορία, έδωσε κουράγιο, ενέπνευσε τον αγώνα του λαού. Όσο δυνάμωνε το ΚΚΕ, τόσο δυνάμωνε και ο αντιδικτατορικός αγώνας, έπαιρνε πιο ανεβασμένες μορφές πάλης. Η ανάπτυξη του αγώνα προέκυψε και από την ήττα των απόψεων -που εξέφραζε και ο οπορτουνισμός- που ήθελαν συμβιβασμό με τη χούντα και τις μεταμφιέσεις της, στη λογική του «μικρότερου κακού», του ρεαλισμού της υποταγής.
Αποδεικνύεται ότι σε κάθε ιστορική περίοδο και καμπή είναι κρίσιμος παράγοντας η ισχυροποίηση και ετοιμότητα του λαϊκού κινήματος, της πρωτοπορίας του, η αντοχή και ισχυροποίηση του ΚΚΕ, ως κόμματος παντός καιρού, για να μπορεί ο λαός να καθορίζει τις εξελίξεις προς όφελός του, για να κατακτήσει τη δική του εξουσία, να οικοδομήσει τη δική του κοινωνία, χωρίς φτώχεια, κρίσεις, εκμετάλλευση και φασισμό.
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις νέες, να βαδίσουν σ’ αυτό το δρόμο. Να δυναμώσει ο αγώνας του λαού για τα σύγχρονα δικαιώματα, για την ικανοποίηση των αναγκών του. Να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία, να οργανωθεί παντού στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές.
