Σούλα Παπαλάμπρου: Η υιοθεσία είναι ή ιερότερη πράξη απέναντι σε ένα εγκαταλειμμένο παιδί

Η Θεσσαλή συγγραφέας μας λέει «Ολόκληρα ψέματα, μισές αλήθειες» μέσα από ένα βιβλίο που είναι γραμμένο και ποτισμένο με πολλά δάκρυα

Είναι κακό να πεις σε ένα παιδί «δεν σε γέννησα εγώ»; Θα σε απορρίψει; Ποιος λέει πως όταν μεγαλώνεις με αγάπη εγκαταλείπεις τους θετούς σου γονείς; Ποιος λέει πως η γυναίκα που σε μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια σταματάει να είναι η μητέρα σου αν γνωρίσεις την αλήθεια; “Θα σου το πω εγώ, ένα υιοθετημένο παιδί: ποτέ! Η αλήθεια λυτρώνει…” απαντά η συγγραφέας Σούλα Παπαλάμπρου.

Η ίδια «καταθέτει» τη δική της ιστορία στο βιβλίο της με τίτλο «Ολόκληρα ψέματα, μισές αλήθειες» (άνεμος εκδοτική) που είναι «γραμμένο και ποτισμένο με πολλά δάκρυα» όπως παραδέχεται. «Αυτό θέλω να δουν οι γονείς μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μου. Πως η υιοθεσία είναι ή ιερότερη πράξη που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος απέναντι σε ένα εγκαταλειμμένο παιδί. Να του δίνει αγάπη του και την αλήθεια του» εξηγεί στη συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

-Ολόκληρα ψέματα,  μισές αλήθειες… κ. Παπαλάμπρου, περιγράψτε μου την υπόθεση.

-Η ιστορία μιας παράφορης σχέσης ανάμεσα στον Άρη και την Ελπίδα είχε ως αποτέλεσμα την γέννηση τριών (δυστυχώς) κοριτσιών. Το φύλο τους είχε ως αποτέλεσμα τον αποχωρισμό τους  από τη μητέρα και την απομάκρυνση των τριών αδελφών σε τρεις διαφορετικές οικογένειες. Η μικρότερη αδερφή η Μαρίνα μαθαίνοντας ότι είναι υιοθετημένη αρχίζει την αναζήτηση της βιολογικής της οικογένειας. Συναισθήματα και κρυμμένα μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια. Προκαλούν πόνο αλλά ενισχύουν με δύναμη τη Μαρίνα ώστε να φτάσει τον ποθητό της στόχο. Την ένωση των τριών κοριτσιών.

-Ένα βιβλίο κατάθεση ψυχής;

–Ακριβώς, ένα βιβλίο που είναι γραμμένο και ποτισμένο με πολλά δάκρυα.  Κατάθεση ψυχής όχι μόνο της δικής μου αλλά και όλων των «πρωταγωνιστών» της ιστορίας.  Παιδιών, θετών και βιολογικών γονιών.

-Μία ιστορία που δεν προοριζόταν για βιβλίο, αλλά ξεκίνησε ως ένα γράμμα, μία επικοινωνία με την αδερφή που αναζητούσατε;

–Στην αρχή όταν έγραφα αυτό σκεφτόμουν.  Να γράψω ένα γράμμα με όλη την ιστορία ώστε να μάθει το κρυφό παρελθόν μας και να της το στείλω, που? δεν ήξερα. Και ξαφνικά έφτασε στις  ενενήντα έξι χιλιάδες λέξεις.  Τότε αποφάσισα να ζητήσω την βοήθεια του εκδοτικού μου.  Αν γινόταν βιβλίο ίσως το διάβαζε.

-Είναι η δική σας ιστορία;

–Είναι η ιστορία της ζωής μου. Όχι μόνο της δικής μου αλλά και των τριών παιδιών που γεννήθηκαν από μια σχέση πάθους αλλά για κακή τους τύχη ήταν, κορίτσια.

-Πως πήρατε την απόφαση να τη μοιραστείτε;

-Ο εκδότης επέμενε. Εγώ φοβόμουν, ντρεπόμουν, δεν ήθελα. Με έπεισε  λέγοντας μου πως ίσως ενδιαφέρει κι άλλους ανθρώπους με το ίδιο θέμα. Το θέμα της υιοθεσίας.  Σκέφτηκα πως μπορεί να είχε δίκιο γιατί γνώριζα από προσωπική εμπειρία πως αυτά τα παιδιά δεν ήξεραν πώς να χειριστούν την κατάσταση όταν ξαφνικά μαθαίνουν πως η οικογένεια που τόσα χρόνια θεωρούσαν βιολογική καλύπτεται από ένα μεγάλο ψέμα, αποκρύπτοντας  την αλήθεια για τις ρίζες τους.  Γκρεμίζεται ο κόσμος τους, χάνεται η εμπιστοσύνη τους απέναντι στους ανθρώπους που θεωρούν γονείς τους.

-Πιο πολύ πονάνε τα ολόκληρα ψέματα ή οι μισές αλήθειες;

-Και τα δύο πονάνε. Η αλήθεια αν είναι μισή πονάει. Το ίδιο και τα ψέματα. Οι μισές αλήθειες περπατούν πλάι-πλάι με τα μισά ψέματα. Τα εξ ολοκλήρου ψέματα είναι ψέματα που λέγονται εσκεμμένα και δεν ξέρουμε αν αποσκοπούν στο καλό ή στο κακό απλά λέγονται. Τα ψέματα και οι αλήθειες μας κυνηγούν για πολλά χρόνια. Μπορεί να μας προκαλούν τύψεις. Μπορεί να μας προκαλούν ενοχές. Μπορεί να στεναχωριόμαστε επειδή χάσαμε κάτι λόγω αυτών. Αλλά τι να κάνουμε; C’est la vie. Γεμάτη από ολόκληρα ψέματα και μικρές αλήθειες.

-Είναι κακό να πεις σε ένα παιδί ότι είναι υιοθετημένο;

–Αν αγαπάς πραγματικά το παιδί και όχι τον εαυτό σου θα του πεις την αλήθεια. Θα θέλεις να μάθει πως το έχεις μαζί σου επειδή είχες περίσσευμα αγάπης και έπρεπε να το μοιραστείς. Όμως ο φόβος υπερισχύει, αναγκάζει τους θετούς γονείς να αποκρύψουν την αλήθεια και να ζουν μέσα στο ψέμα τους που το έχουν πλάσει τόσο αληθινό.  Ακόμη και σήμερα παραμένει ταμπού το να μην έχεις ένα δικό σου παιδί και να έχεις υιοθετήσει. Πολλοί λίγοι είναι οι γονείς που λένε την αλήθεια εξ αρχής. Το μαθαίνουν (γιατί πάντα το μαθαίνουν) με άσχημο και τραυματικό τρόπο.  Αυτό θέλω να δουν οι γονείς μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μου. Πως η υιοθεσία είναι ή ιερότερη πράξη που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος απέναντι σε ένα εγκαταλειμμένο παιδί. Να του δίνει αγάπη του και την αλήθεια του.

[quote_box_center]

Βιογραφικά στοιχεία

[/quote_box_center]