Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια χρόνια και προοδευτικά εξελισσόμενη ασθένεια του νευρικού συστήματος, που κατά κανόνα προσβάλλει νέους και οδηγεί στην παράλυση.
Μια ιδιαιτερότητα της ασθένειας είναι ότι σπανίως εκδηλώνεται με τα ίδια συμπτώματα στους ασθενείς, ενώ ακόμα και η υποκείμενη αιτία της αναπηρίας, που η νόσος μπορεί να επιφέρει, διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.
Υπάρχει ωστόσο ένας παράγοντας που, σύμφωνα με τους ειδικούς, διπλασιάζει τον κίνδυνο να νοσήσει κάποιος από την ασθένεια.
Αυτός είναι η μόλυνση από τον ιό Epstein-Barr (EBV), η οποία έχει ως αποτέλεσμα την εκδήλωση μονοπυρήνωσης και διπλασιάζει τον κίνδυνο εκδήλωσης σκλήρυνσης κατά πλάκας στην πορεία.
Ο ιός αυτός ανήκει στην κατηγορία των ερπητοϊών και στη συντριπτική πλειοψηφία του γενικού πληθυσμού ανιχνεύονται αντισώματα κατά αυτού, γεγονός που σημαίνει ότι έχουν έρθει σ’ επαφή με τον ιό, χωρίς απαραίτητα να έχουν νοσήσει.
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση στις περισσότερες περιπτώσεις ξεκινά με ήπια συμπτώματα όπως κόπωση, πονοκεφάλους και φαρυγγίτιδα.
Αυτό το στάδιο διαρκεί από δύο ως πέντε ημέρες και μοιάζει αρκετά με πολλές άλλες λοιμώξεις.
Οι ομοιότητες μεταξύ των προτύπων της λοιμώδους μονοπυρήνωσης και της σκλήρυνσης κατά πλάκας οδήγησαν τους επιστήμονες να σκεφτούν ότι ο EBV μπορεί να είναι η αιτία της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Ερευνητική ομάδα της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ συνδύασαν 14 σχετικές μελέτες που έγιναν σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Αυστραλία για να δημιουργήσουν την συνολική εικόνα του συσχετισμού μεταξύ λοιμώδους μονοπυρήνωσης και πολλαπλής σκλήρυνσης.
Η σημαντικότερη παρατήρηση ήταν ότι οι άνθρωποι που εκδήλωσαν λοιμώδη μονοπυρήνωση ενώ μεγάλωναν είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν σκλήρυνση κατά πλάκας αργότερα, συγκριτικά με άτομα που δεν μολύνθηκαν ποτέ από τον EBV.
Επομένως ορισμένες περιπτώσεις σκλήρυνσης κατά πλάκας μπορούν να αποτραπούν δια της πρόληψης της μόλυνσης από τον EBV.
