Η δυσκοιλιότητα εμφανίζεται συχνά τόσο στα βρέφη όσο και στα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας.
Ορίζεται ως η δυσκολία ή καθυστέρηση στην αφόδευση. Συνήθως οι κενώσεις είναι λιγότερο συχνές από μία κάθε 3-4 ημέρες. Το παιδί νιώθει δυσφορία που επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής του και ανησυχεί τους γονείς του.
Τα αίτια της δυσκοιλιότητας είναι πολλά. Αν δεν οφείλεται σε οργανική βλάβη (σπάνια), είναι άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την ικανότητα της αφόδευσης των παιδιών. Όπως:
• Διατροφή χαμηλή σε φυτικές ίνες, μη επαρκής πρόσληψη νερού και άλλων υγρών και ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα.
• Ηθελημένη κατακράτηση κοπράνων για διάφορους λόγους (πχ το παιδί ντρέπεται να πάει στην τουαλέτα, δεν θέλει να διακόψει το παιχνίδι, ή φοβάται λόγω προηγούμενης επώδυνης αφόδευσης). Η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε ανησυχία, πόνο, ευερεθιστικότητα και ανορεξία, ενώ δεν είναι σπάνια η διάρροια και η απώλεια κοπράνων από υπερπλήρωση.
• Ορισμένα φάρμακα, όπως τα αντιόξινα.
Πολλές κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα βρέφη που θηλάζουν είναι εξαιρετικά σπάνιο να εμφανίσουν δυσκοιλιότητα.
Εάν εμφανιστεί δυσκοιλιότητα σε ένα βρέφος, αυτή οφείλεται πιθανότατα στο ότι παίρνει μικρή ποσότητα τροφής. Για το λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντικό να δίνετε στο μωρό σας επαρκείς ποσότητες μητρικού ή βρεφικού γάλακτος. Εάν δεν είστε βέβαιη για τη σωστή ποσότητα, συμβουλευτείτε το γιατρό σας.
Για την αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και την ένταση του προβλήματος, προτείνονται τα εξής :
–Αλλαγές στη διατροφή του παιδιού: Για βρέφη που θηλάζουν συστήνεται η χορήγηση 60-120 ml υγρών μία με δύο φορές την ημέρα, ενδιάμεσα των γευμάτων. Σε μεγαλύτερα βρέφη (πχ μετά τους 4 μήνες) συνήθως δίνονται, παράλληλα με το νερό ή τα βότανα, χυμοί φρούτων.
–Αύξηση των φυτικών ινών με δημητριακά ολικής άλεσης, φρούτα , λαχανικά.
-Τα τελευταία χρόνια αρκετοί παιδίατροι συστήνουν γάλα ή κρέμες με πρεβιοτικά, τα οποία συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία του εντέρου και την παραγωγή μαλακών κενώσεων.
Η χρόνια δυσκοιλιότητα σε παιδιά μπορεί να οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους: Ο πρώτος είναι ένας υπερβολικά αγχώδης γονιός που έχει εμμονή με την κανονικότητα των κενώσεων του παιδιού και ο δεύτερος είναι αν το παιδί ένιωσε κάποια φορά μεγάλη δυσφορία και πόνο στην προσπάθειά του να αφοδεύσει, με αποτέλεσμα να κρατιέται για να μην ξαναπονέσει.
Σε κάθε περίπτωση ο παιδίατρος είναι εκείνος που θα σας καθοδηγήσει για τον τρόπο αντιμετώπισης της δυσκοιλιότητας.
Πηγή: http://www.mothersblog.gr
