Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το παιδί μου τα μικροσκοπικά του ποδαράκια στον παιδικό σταθμό, έκανε φίλους αρκετά εύκολα.
Ήταν ευγενική και ήσυχη. Δεν μάλωνε για τα παιχνίδια και δεν έσπρωχνε τα άλλα παιδιά.Η δασκάλα της δεν είχε να μου πει κακές παρατηρήσεις για εκείνη. Ήταν ένα παιδί που παρόλο που ήταν μοναχοπαίδι (και αυτό με φόβιζε,) ήθελε παιδάκια δίπλα της για να παίζει.
Κάποια στιγμή στο πάρκο, ένα παιδάκι το οποίο βρισκόταν στην τάξη της κόρης μου την δάγκωσε στο χέρι. Αυτό συνέβη μπροστά στα μάτια μου και εκείνη την στιγμή σκέφτηκα:πώς τολμάει να δαγκώνει την μονάκριβή μου κόρη;Οι γονείς του τι κάνουν τελοσπάντων;Είναι δυνατόν; Το δικό μου παιδί δεν κάνει τέτοια.
Πέρασαν μερικά χρόνια από τότε και η κόρη μου έπαψε να είναι μοναχοπαίδι.
Απέκτησε έναν μικρό αδερφό, ο οποίος είναι τελείως διαφορετικός από εκείνη. Γιατί το λέω αυτό;
Σε σύγκριση με εκείνη, χτυπάει, κλωτσάει και δαγκώνει αρκετές φορές.Η αδερφή του έχει αποδείξεις για την συμπεριφορά του αυτή με μερικές μελανιές και γρατσουνιές. Μέχρι τώρα αυτή η δύσκολη συμπεριφορά του έμενε στους 4 τοίχους του σπιτιού μας επειδή συνέβαινε κατά καιρούς στο σπίτι. Όμως δεν είμαι σίγουρη αν θα σταματήσει όλο αυτό.
Προσπαθούμε επανειλημμένα να του μάθουμε να μην δαγκώνει ή να χτυπάει αλλά εκείνος κάνει το δικό του. Δαγκώνει όταν είναι χαρούμενος και παίζει και συνεχίζει να δαγκώνει όταν είναι θυμωμένος.Όσο φωνάζω «όχι και μη» τόσο περισσότερο δαγκώνει. Είναι αρκετά δυνατός για παιδί 21 μηνών.Μέχρι τώρα δεν έχει δημιουργήσει πρόβλημα αλλά πιστεύω πως σύντομα θα συμβεί και αυτό.
Με τα χρόνια λοιπόν άρχισα να πιστεύω πως η συμπεριφορά ενός παιδιού δεν καθορίζεται πάντα από τους γονείς των παιδιών. Μερικά παιδιά είναι από την φύση τους ήσυχα και άλλα χτυπάνε και δαγκώνουν.Δεν φταίει πάντα ο γονιός για την συμπεριφορά ενός παιδιού. Κατά καιρούς έχω συναντήσει υπέροχους γονείς με παιδιά που συνεχώς μπλέκουν σε μπελάδες. Σαν γονείς δυστυχώς δεν μπορούμε να ελέγξουμε όλα όσα κάνουν τα παιδιά μας.Η προσωπικότητα των παιδιών μας δεν είναι πάντα η αντανάκλαση των γονιών που κάνουν κάτι λάθος.Αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να καταλάβεις.
Όταν συναντώ ένα δύσκολο και ανυπάκουο παιδί δεν κατακρίνω τους γονείς του όπως έκανα παλιά.
Δεν δείχνω σε αυτούς τους γονείς πως να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους επειδή πολλές φορές είναι πέρα από τις δυνατότητές τους. Θα προσπαθήσω να καταλάβω τους γονείς αυτών των παιδιών.
Τα παιδιά αυτά ακόμη μαθαίνουν και έχουν πολύ περισσότερα πράγματα να μάθουν ακόμη. Οι μάχες που δίνει ο κάθε γονιός καθημερινά δεν είναι ίσες ούτε ίδιες.Για αυτό ας είμαστε ευγενικοί μαζί τους…
πηγή : babyradio.gr- Άννα Κ.
