Σ’ ένα σπιτάκι τύπου isobox, στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στα Λαγκαδίκια, μία ομάδα γυναικών, που δεν έχουν καλά καλά συμπληρώσει την τρίτη δεκαετία της ζωής τους, συζητούν ζωηρά και ανταλλάσσουν ιδέες και συμβουλές για το… πλέξιμο.
Οι βελόνες παίρνουν… φωτιά και η συλλογή από πλεκτά που κοσμεί τον τοίχο πίσω τους ολοένα και μεγαλώνει. Εσάρπες, κασκόλ, σκούφοι, μπλούζες, φούστες, γιακάδες, τσάντες και ό,τι άλλο μπορεί να φτιαχτεί από μαλλί και… μεράκι είναι διαθέσιμο στο «στέκι» αυτών των γυναικών.
Την ιδέα, που δίνει «χρώμα» στη ζωή των γυναικών που φιλοξενούνται στα Λαγκαδίκια από τα τέλη Απριλίου (οπότε και ξεκίνησε η λειτουργία του συγκεκριμένου κέντρου) είχε η Jafra -μία ομάδα που συγκρότησαν οι ίδιοι οι πρόσφυγες και επιδίδεται σε διάφορες δραστηριότητες- και βρήκε αρωγό τη ΜΚΟ DRC, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ρένα Θωμαΐδου από τους «Εθελοντές Θεσσαλονίκης- Αγάπη Χωρίς Σύνορα», που βρίσκονται πάντα στο πλευρό των προσφύγων.
Πριν από λίγες ημέρες, ομάδα των Εθελοντών Θεσσαλονίκης επισκέφθηκαν τις γυναίκες αυτές και τους πρόσφεραν αρκετά κουβάρια με μαλλί για να συνεχίσουν να πλέκουν, κάτι που, όπως εξηγεί η κ. Θωμαΐδου, είναι πολύ σημαντικό για να δώσει μία νότα δημιουργίας στη ζωή τους στο κέντρο.
Ήδη, οι δημιουργίες της ομάδας πλεξίματος και ραπτικής -στο isobox υπάρχουν και ραπτομηχανές- έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον εθελοντών και εργαζομένων στο κέντρο φιλοξενίας, ενώ στόχος των γυναικών είναι να μπορέσουν να διαθέσουν τα προϊόντα τους σε διάφορα bazaar ή σε εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη.
Προκειμένου το όνειρο αυτών των γυναικών να μείνει «ζωντανό», οι «Εθελοντές Θεσσαλονίκης- Αγάπη Χωρίς Σύνορα» ζητούν τη στήριξη όλων όσοι είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν κουβάρια μαλλιού ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στις γυναίκες αυτές να συνεχίσουν να απασχολούνται δημιουργικά.
