Το θέμα είναι πως όσο και να λέμε πως υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν πρέπει να λέμε, σαν γονείς είμαστε τόσο απρόβλεπτοι που πραγματικά δεν μπορούμε να προβλέψουμε αυτό που θα πούμε.
Γιατί οι καταστάσεις μας αναγκάζουν να το κάνουμε και μετά αναρωτιόμαστε: «Μα, τι σκεφτόμουν;»
Πόσες φορές έχετε μπει στο αμάξι με τα παιδιά σας και εκείνα πεινάνε και τελικά τους δίνετε να φάνε αλλά κάθε φορά ορκίζεστε πως θα είναι η τελευταία φορά που το κάνετε;Εγώ πολλές φορές.
Έχουμε πει πως δεν είναι σωστό να λέμε στα παιδιά μας να σταματήσουν να κλαίνε γιατί απλά δεν πρόκειται να το κάνουν. Και όμως.Συνεχίζουμε να το λέμε.
Η μαμά που ουρλιάζει στην μέση του δρόμου»Περίμενε μέχρι να έρθει ο μπαμπάς στο σπίτι!» ενώ όλοι την κοιτούσαν υποτιμητικά την ίδια μέρα υποσχέθηκε πως δεν θα το ξαναπεί. Την επόμενη φορά που ήρθε στα όριά της το ξαναείπε γιατί απλά δεν άντεχε άλλο.
Όλοι μας σκεφτόμασταν πως όσα ακούγαμε να λένε οι γονείς μας σε εμάς ή όσα λέγανε άλλοι γονείς, εμείς δεν πρόκειται να το πούμε ποτέ στα παιδιά μας. Και όμως το κάναμε.
Όμως αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε κακοί γονείς. Απλά έχουμε κάποιες κακές στιγμές.
πηγή : babyradio.gr- Άννα Κ.
