ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ 14
Ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχᾳ
Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης
τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως
Τρίκκης καί Σταγῶν
Π ρ ό ς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Φιλόχριστον λαόν
τῆς Θεοσώστου Ἐπαρχίας Αὐτοῦ
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,
«Χριστός ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται ἡ ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων» (Ἀναστάσιμο Κάθισμα). Ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε τήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί τήν πανήγυρη τῶν πανηγύρεων, τό Ἅγιον Πάσχα! Ἑορτάζουμε τήν ἀπαρχή τῆς ἀναστάσεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Τήν ἧττα τοῦ κακοῦ. Τοῦ Ἅδη. Τοῦ θανάτου. Τήν ἀπάντηση τῆς ὄντως Ζωῆς στό ἐρώτημα πού βασανίζει κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη: σταματᾶ ἡ ζωή στήν πέτρα τοῦ μνήματος; Καί ὁ Ἀναστημένος Χριστός, δίδοντας τό ἀνέσπερον Φῶς, μᾶς καλεῖ νά εἴμεθα βέβαιοι: Ναί, τά πάντα συνεχίζονται καί μάλιστα τά πάντα γίνονται καινούρια! Δέν χάνεται ἡ ὕπαρξή μας, ἀλλά προγεύεται τήν αἰώνια χαρά τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό καί προσδοκᾶ καί τήν ἀνάσταση τῶν σωμάτων, γιά νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος πλήρης στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, νά ὁμοιώνεται μέ Αὐτόν καί νά ζεῖ καί αὐτός ἀναστημένος!
Τί σημαίνει ὅμως ὅτι νικήθηκε ὁ θάνατος; Ἀφοῦ ἐξακολουθοῦμε νά ὑποκείμεθα στό τέλος τοῦ βιολογικοῦ μας χρόνου. Ἀφοῦ ἡ ὕπαρξή μας ζεῖ τήν φθορά, τόν πόνο, τίς δοκιμασίες, τήν λύπη τοῦ παρόντος κόσμου. Κι ὅμως, ἐνῶ φαινομενικά δέν ἔχει ἀλλάξει κάτι, στήν πράξη τίποτε δέν εἶναι τό ἴδιο. Πιστεύουμε ὅτι «ἔσχατος ἐχθρός καταργεῖται ὁ θάνατος» (Α’ Κορ. 15, 25). Προσδοκοῦμε τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καί τή ζωή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Καί μποροῦμε νά ὑπομένουμε τήν φθορά καί τήν δοκιμασία ἀντιτάσσοντας σ’ αὐτές τήν ἀγάπη καί τήν ἐλπίδα στόν Κύριό μας, ὁ Ὁποῖος εἶναι παρών στή ζωή μας.
Μᾶς ἐνισχύει πνευματικά. Μᾶς κάνει νά μή λυγίζουμε ἀπό τό ἄγχος πού κατατρώει τίς καρδιές μας. Μᾶς κάνει νά μή φοβόμαστε τή δύναμη τοῦ θανάτου, διότι ξέρουμε ὅτι δέν εἴμαστε μόνοι μας. Μᾶς συνδράμει ὥστε νά χαιρόμεθα τίς εὐλογίες τῆς ζωῆς. Τό ἄνοιγμα πρός τόν κόσμο καί τόν συνάνθρωπο. Νά ἔχουμε ἀγάπη καί εὐγνωμοσύνη ἔναντι ἐκείνων πού μᾶς στηρίζουν, ἀλλά καί συγχωρητικότητα καί ὑπομονή ἔναντι ἐκείνων πού μᾶς κουράζουν. Καί ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει (Α’Κορ. 13, 8).
Καί τότε κανείς θάνατος δέν ἔχει δύναμη καί έξουσία ἐπάνω μας. Διότι ὅταν ἡ τελεία ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔχει βγάλει ἔξω τόν φόβο ἀπό τή ζωή καί τίς καρδιές μας (Α’ Ἰωάν. 4, 18), μποροῦμε πλέον νά πορευτοῦμε γνωρίζοντας γιά ποιόν λόγο ζοῦμε. Καί αὐτός εἶναι ὅτι ὁ θάνατος ἔχει νικηθεῖ διά τῆς πίστεως. Ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀγαπήσει ἐλεύθερα τόν Θεό, ὅπως ὁ Θεός ἐλεύθερα μᾶς ἀγαπᾶ. Καί τήν ἴδια στιγμή μπορεῖ νά προτάξει στή σχέση του μέ τόν συνάνθρωπο τήν ἀναστάσιμη ἀγάπη. Αὐτή πού συγχωρεῖ. Αὐτή πού δίνει εὐκαιρίες. Αὐτή πού βλέπει τήν προαίρεση τοῦ ἄλλου καί δέν μένει στά λάθη του. Αὐτή πού σέβεται καί τιμᾶ ἀκόμη καί τόν πλέον τραυματισμένο. Αὐτή πού δέν κάνει διακρίσεις. Αὐτή πού γνωρίζει νά ψωμίζει τούς πτωχούς καί τούς ξένους. Αὐτή πού μάχεται γιά τήν ἀλήθεια καί μᾶς συνδέει μέ τόν Λυτρωτή Θεό μας.
Ὁ θάνατος δέν ἔχει δύναμη πλέον ἐπάνω μας καί γιατί γνωρίζουμε Ποιός μᾶς χαρίζει ζωή, ἀλλά καί γιατί πιστεύουμε ὅτι τίποτε δέν μπορεῖ νά μᾶς ἐκμηδενίσει. Καί ζοῦμε αὐτή τή νέα πορεία μέσα στήν Ἐκκλησία μας. Κρατῶντας τίς λαμπάδες τόσο τίς ὑλικές, ὅσο καί τῶν καρδιῶν μας, ἀναμμένες μέ τό φῶς τῆς ἐλπίδας διατρανώνουμε τό μεγάλο μήνυμα: «Ἀνέστη Χριστός»! Καί ἐμεῖς εἴμεθα ἕτοιμοι νά Τόν ἀκολουθήσουμε στήν ὁδό τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς πίστεώς μας. Στήν ὁδό τῆς συνάντησης μέ τόν πλησίον μας. Στήν ὁδό τῆς προσφορᾶς καί τῆς θυσίας. Καί νά συναναστηθοῦμε ἔτσι ἀπό αὐτήν τή ζωή.
Ὁ κόσμος μας ἔχει ἀπολέσει τήν ἐλπίδα διότι στηρίζεται στό παρόν. Ἀγωνίζεται νά κρυφτεῖ ἀπό τόν θάνατο διότι τόν φοβᾶται. Αἰσθάνεται παγιδευμένος καί πληγωμένος, παρότι διατρανώνει τήν ἀνάγκη γιά ἐκπλήρωση τῶν ἐπιθυμιῶν του. Καιρός εἶναι νά ἀπευθυνθοῦμε σ’ αὐτόν ὑπενθυμίζοντάς του τήν ἀλήθεια τῆς πίστης μας: «Χριστός ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται»! Ἄν Τόν ἀκολουθήσουμε, τότε ὁ θάνατος οὐκέτι κυριεύει, οὔτε ἐμᾶς οὔτε τόν κόσμο. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἀνοίγει τήν ὁδό τῆς ἐλπίδας. Ἄς τήν κάνουμε πράξη στή ζωή μας καί συνδεδεμένοι μέ τό πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος ἄς μοιραστοῦμε τό φῶς Του μέ ὅλους!
Χρόνια πολλά, εὐφρόσυνα, ἀναστημένα, ἀδελφοί. Δεχθεῖτε, μαζί μέ τίς δικές μου εὐχές, καί αὐτές τοῦ Σεβασμιωτάτου γέροντός μας Μητροπολίτου κ. Ἀλεξίου, νά εἶναι τό Ἅγιον Πάσχα πέρασμα χαρᾶς, ζωῆς καί αἰωνιότητος!
Μετ’ εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀναστάντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΤΡΙΚΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΓΩΝ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
