Ο ένας παππούς λέει ΝΑΙ ο άλλος παππούς ΟΧΙ. Τι κάνουμε τώρα;
Εναλ:( Εμείς έτσι σας μεγαλώσαμε τι πάθατε? Πως οριοθετούμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες!)
Είναι αλήθεια ότι, οι γιαγιάδες και οι παππούδες, μπορούν να προσφέρουν απεριόριστη βοήθεια με την εμπειρία τους και τη στήριξή τους. Έχουν μεγαλώσει τα δικά τους παιδιά, έχουν περάσει από εκεί που εμείς δεν έχουμε ακόμα βρεθεί. Ιδανικά, αυτό σημαίνει ότι, όταν έχουμε ένα πρόβλημα μπορούμε να στραφούμε σε αυτούς ώστε να μας δώσουν τα «φώτα τους»…
Στην πραγματικότητα όμως, πολλές οικογένειες, δεν αντιμετωπίζουν μια ιδανική κατάσταση. Αντίθετα, ενώ μπορεί να παίρνουν πολλές συμβουλές και στήριξη, αυτά μπορεί να συνοδεύονται με κριτική και έλεγχο εκ μέρος των γιαγιάδων και των παππούδων. Ή μπορεί να ακούσουμε μία συμβουλή, η οποία, να είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από τον τρόπο που έχουμε επιλέξει να διαπαιδαγωγήσουμε εμείς τα παιδιά μας.
Οι καιροί αλλάζουν, οι τρόποι αλλάζουν Είτε αφορά ιατρικά θέματα, είτε αφορά τη ψυχολογία του παιδιού, είτε αφορά τον τρόπο που θα ντύνεται στο κρύο ή τη ζέστη, οι συμβουλές που έχουν δοθεί στους γονείς ενός παιδιού (από γιατρούς και ειδικούς) έχουν αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου (το να βάλουμε οδοντόκρεμα πάνω σε ένα έγκαυμα, για παράδειγμα, σήμερα θεωρείται λάθος, ενώ παλαιότερα ήταν διαδεδομένη πρακτική).
Πολλές φορές, ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις εκ μέρους των γονιών, που προσπαθούν να εξηγήσουν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, δεν αποφεύγεται κάποια σύγκρουση ή η αίσθηση εκ μέρους των γιαγιάδων και παππούδων ότι είναι «λάθος». Μπορεί να αισθάνονται αδικημένοι, παρεξηγημένοι, πληγωμένοι ή και αγνοημένοι. Όταν απορρίπτετε μία συμβουλή που σας δίνουν, στην ουσία είναι σαν να απορρίπτετε τον τρόπο που σας μεγάλωσαν! Το είχατε σκεφτεί ποτέ έτσι;
Κάποιες φορές μάλιστα, οι μη επιθυμητές συμβουλές δίνονται από τους γονείς του συντρόφους μας, πράγμα το οποίο δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ την κατάσταση. Οι ισορροπίες είναι ευαίσθητες, αρχίζουν τα στρατόπεδα να χωρίζονται, και το παιδί ξαφνικά μπαίνει στη μέση και οι σκηνές ανάμεσα στις δυο οικογένειες που εκτυλίσσονται είναι απείρου κάλους και ελληνικής παραδοσιακής πραγματικότητας.
Τι να κάνουμε:
Δεχθείτε την καλοπροαίρετη κριτική. Είναι αδύνατο να τα γνωρίζουμε όλα.
Θυμηθείτε επίσης ότι, αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι το «καλό» του παιδιού.
Μη ρωτάτε! Ένας τρόπος για να αποφύγετε να ακούσετε μια συμβουλή είναι μην ρωτήσετε. Αυτό μπορεί να σας φανεί δύσκολο στην αρχή, γιατί μπορεί να νοιώθετε πανικοβλημένοι. Πάρτε λίγο χρόνο και ρωτήστε τον εαυτό σας; «Μήπως είναι καλύτερα να τηλεφωνήσω στο γιατρό πρώτα »;
Εμπιστευθείτε τον εαυτό σας. Γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα τις ικανότητες σας και τις αδυναμίες σας. Ξέρετε αν αγχώνεστε εύκολα ή αν μένετε ψύχραιμοι.
Εμπιστευθείτε το ένστικτό σας. Αν νοιώθετε ότι, «πρέπει να πάμε στο γιατρό» ακόμα και όταν οι γονείς σας , σας λένε ότι, «ένας πυρετός είναι το παρακάνετε εσείς οι νέοι γονείς…», πηγαίνετε το παιδί σας στο γιατρό.
Πιστέψτε ότι είστε ικανοί ως γονείς. Εσείς και ο/η σύντροφος σας είστε οι καταλληλότεροι για να πάρετε αποφάσεις που αφορούν το παιδί σας.
Απαντήστε ευγενικά σε ότι σας προτείνεται. Πείτε για παράδειγμα: «Ειλικρινά σε ευχαριστώ για αυτό που λες, αλλά από τη δική μου εμπειρία, το να της δίνω κάθε μέρα γλυκό είναι κάτι που τη βλάπτει. Αλήθεια σου είπα τι μου είπε ο παιδίατρος για τα γλυκά….».
Απαντήστε διπλωματικά. Πείτε για παράδειγμα: «Αλήθεια; Δεν γνώριζα ότι ένα γάλα πριν τον ύπνο βοηθά το παιδί να κοιμηθεί. Μπορεί να το δοκιμάσω κάποιο βράδυ»!
Μοιραστείτε με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τις νέες πληροφορίες που μαθαίνετε. Πάρτε τους μαζί σας μία μέρα στον παιδίατρο. Παρακινήστε τους να έρθουν σε μία ημερίδα για το παιδί. Βάλτε τους στη ζωή σας με έναν δημιουργικό τρόπο.
Ζητείστε από τον/την σύντροφό σας να βρείτε από κοινού τρόπους ώστε να οριοθετήσει ο καθένας τους δικούς του γονείς.
Επαινέστε, παρουσία των γονιών σας, τον/την σύντροφό σας. Πείτε για παράδειγμα: « Η γυναίκα μου είναι καταπληκτική μητέρα. Τη θαυμάζω για τον τρόπο που βάζει όρια αλλά είναι και γλυκιά μαζί με τα παιδιά». Ή πείτε « Ο άντρας μου είναι θαυμάσιος πατέρας, παίζει με τα παιδιά και τους αλλάζει πάνες καλύτερα και από μένα.»
Η σχέση μεταξύ γιαγιάδων και παππούδων με τα εγγόνια είναι μια σχέση, πολύτιμη και αναντικατάστατη. Όταν οριοθετηθούμε σωστά, όταν αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, ακόμη και όταν ίσως χρειαστεί να δουλέψουμε αυτή τη σχέση για τους εαυτούς μας, τότε θα δεχθούμε καλοπροαίρετα και το κομμάτι του ρόλου που τους αντιστοιχεί. Θα δεχθούμε να τους αφήσουμε να «κακομάθουν» και λίγο τα παιδιά μας!
Το λίγο, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!
babyradio.gr – Μπακαλίδης Δημήτρης-Κοινωνιολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος
