Γράφει ο Αριστοτέλης Κωλώτης Κερασοβίτης
Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολουθώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκομίζω την εντύπωση ότι οι Έλληνες έχουμε χωριστεί σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Από την μία εκείνοι που δηλώνουν αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες-μετανάστες και από την άλλη όσοι υποστηρίζουν την πολιτική των κλειστών συνόρων και την άμεση απέλαση αυτών. Είναι όμως έτσι; Στην φύση αλλά και στην ζωή κυριαρχούν μόνο το άσπρο και το μαύρο; Ασφαλώς όχι.
Υπάρχει και μία τρίτη άποψη πιο ψύχραιμη. Είναι η άποψη ίσως των περισσοτέρων συμπατριωτών μας οι οποίοι παρακολουθούν με σκεπτικισμό και ανησυχία τις εξελίξεις σε ένα θέμα (προσφυγικό) το οποίο δεν μπορεί να επαφίεται στον ανθρωπισμό των πολιτών αλλά απαιτεί ένα εθνικό σχέδιο, μία στρατηγική πολιτική επ’ αυτού κάτι το οποίο δεν βλέπουμε. Αντίθετα με ανησυχία παρακολουθούμε τις σπασμωδικές κινήσεις μιάς κυβέρνησης η οποία με την τακτική του “ξέφραγου αμπελιού” που ακολούθησε, βρέθηκε εγκλωβισμένη μη ξέροντας τι να κάνει με τους χιλιάδες πρόσφυγες-μετανάστες που ξέμειναν στην χώρα μας.
Σε ένα κράτος (ελληνικό) όπου οι κοινωνικές δομές, η πρόνοια και οι υποδομές του είναι κατεστραμμένες ή ανύπαρκτες, όπου κυριαρχεί η προχειρότητα, είναι φυσικό και επόμενο να παρακολουθούμε σκηνές σαν και αυτές που εκτυλίχθηκαν στην Ειδομένη, στον Πειραιά και σε άλλες περιοχές της χώρα μας.
Το πιο δυσοίωνο όμως είναι αυτά τα περίφημα Hot spot (γκέτο) τύπου Κουτσόχερου όπου οι συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων είναι απάνθρωπες και άθλιες και μελλοντικά ίσως γίνουν εστίες έντασης και αναταραχής με απρόβλεπτες συνέπειες για τους τοπικούς πληθυσμούς αλλά και την Ελλάδα γενικότερα. Μία ματιά στην ιστορία άλλων εθνών με παρόμοια προβλήματα (γκέτο) είναι αρκετή.
Ένα μεγάλο θέμα επίσης που προκαλεί προβληματισμό και συζήτηση είναι το αν θα πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οι απόψεις επ’ αυτού ποικίλουν και δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο αλλά τίθεται στο τραπέζι του διαλόγου.
Εν κατακλείδι η σκέψη και ο προβληματισμός εμπεριέχουν υγεία, μακριά από μισαλλοδοξίες και στιγματισμούς τύπου ” Ρατσιστής ή Ισλαμοσφουγγοκωλάριος” γιατί “Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά” όπως έλεγε και ο Ρήγας Φεραίος…
