ΟΤΑΝ Ο ΚΩΛΩΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΔΙΟΓΕΝΗ-“Περί ηδονών και ευδαιμονίας”

Γράφει ο Αριστοτέλης Κωλώτης: Κερασοβίτης

Διογένης: εσάς τους επικούρειους σας κατηγορούν οι άλλες σχολές ότι σας ενδιαφέρουν μόνο τα φαγοπότια και οι απολαύσεις και όχι οι αρετές.

Κωλώτης: οταν, υποστηρίζουμε ότι ο σκοπός της ζωής είναι η ηδονή, δεν εννοούμε τις ηδονές των ασώτων και τις αισθησιακές απολαύσεις, όπως από άγνοια ορισμένοι νομίζουν, και επειδή διαφωνούν μαζί μας ή παρερμηνεύουν αυτά που λέμε, αλλά εννοούμε το να μην υπάρχει πόνος στο σώμα και ταραχή στην ψυχή.

Διογένης: λοιπόν Κωλώτη μας λες δηλαδή ότι οι ηδονές χωρίζονται σε δύο γένη στην κινητική και στην καταστηματική

Κωλώτης: ακριβώς Διογένη. Μην ακούς τους Κυρηναικους που υποστηρίζουν ότι η ηδονή είναι μόνο αυτή της σάρκας γιατί εμείς το φωνάζουμε ότι υπάρχει και η ηδονή της ψυχής.

Διογένης: για εξήγησε το μου αυτό…

Κωλώτης: ο δάσκαλός μου ο Επίκουρος στο βιβλίο του “περί αυτών που επιλέγουμε” το λέει ξεκάθαρα “η αταραξία της ψυχής και η έλλειψη σωματικού πόνου είναι σταθερές ηδονές ενώ η χαρά και η ευφροσύνη επειδή γίνονται αντιληπτές από την ενέργειά τους είναι κινητικές ηδονές”.

Διογένης: είναι αλήθεια Κωλώτη ότι οι επικούρειοι αντιλαμβάνονται την ευδαιμονία με δύο τρόπους;

Κωλώτης: πολυ καίρια τα ερωτήματά σου Διογένη. Έτσι είναι. Η ύψιστη ευδαιμονία δηλαδή η αταραξία είναι εφάμιλλη αυτοί των θεών σε πληρότητα ηδονών και δεν επιδέχεται αύξηση ενω είναι απαλλαγμένη από κάθε είδους πόνου και ταραχής. Όμως πιο προσιτή στους περισσότερους ανθρώπους είναι η ευδαιμονία που επιδέχεται προσθήκη και αφαίρεση ηδονών η όσο το δυνατόν δηλαδή μεγαλύτερη και σταθερότερη σε διάρκεια καλή διάθεση…

Διογένης: η καταστηματική αταραξία και η κινητική ευδαιμονία θα λέγαμε…

Διογένης:  όμως για πες μου Κωλώτη πως επιτυγχάνεται η ευδαιμονία;

Κωλώτης : με την συνετή διαχείριση των συναισθημάτων μας, και με την φρόνηση στις επιλογές και αποφάσεις μας.

Διογένης: αν ήταν τόσο εύκολο όσο ακούγεται όλοι θα ήμασταν ευδαίμονες και δεν θα υπήρχαν τόσοι δυστυχισμένοι τριγύρω μας.

Κωλώτης: όπως η ιατρική θεραπεύει τις ασθένειες του σώματος έτσι και η φιλοσοφία θεραπεύει τα πάθη της ψυχής καλέ μου φίλε. Διαφορετικά και τα δύο θα μας ήταν άχρηστα.

Διογένης: δηλαδή;

Κωλώτης : κοίτα για κάθε σου απόφαση θα πρέπει να έρευνας και να αναρωτιέσαι τι θα σου συμβεί εάν το πράξεις καί τι εάν δεν το πράξεις. Ετσι θα έχεις πλήρη επίγνωση των ηδονών που προσδοκάς από τις αποφάσεις σου αλλά και των πόνων που αυτές μπορεί να σου επιφέρουν.

Διογένης: α τώρα κατάλαβα, γίνεσαι ο άνθρωπος των δικών σου επιλογών και δεν έχεις ανάγκη την τύχη.

Κωλώτης : καλύτερα να πάει κάτι στραβά το οποίο όμως το επέλεξες με φρόνηση παρά να πάει κάτι καλά που το επέλεξες στην τύχη.

Διογένης: πολύ σοφά τα λόγια σου Κωλώτη!

Κωλώτης : είχα σοφό δάσκαλο καλέ μου φίλε τον Επίκουρο, τον Μέγιστο όλων των ελλήνων φιλοσόφων…

Σημ: μέσα από αυτό το φανταστικό διάλογο δύο υπαρκτά πρόσωπα της αρχαιότητας τα οποία όμως δεν συνυπήρξαν χρονικά συζητούν για τις ηδονές και την ευδαιμονία…