Λίγα χρόνια πριν, η ζωή κυλούσε με ρομαντικές διαφωνίες. Ένα ζευγάρι απολάμβανε το γεύμα του σε ένα όμορφο εστιατόριο και στο τέλος Αυτός, μάλωνε γλυκά την οικονομικά ανεξάρτητη σύντροφό του για την επιμονή της να συμμετέχει σε αυτό που έγραφε το μικρό λευκό χαρτάκι, γιατί ο λογαριασμός είναι πάντα θέμα του άντρα.
Γράφει ο Κώστας Κρομμύδας
Αναδημοσίευση από infokids.gr
Τότε, το ενδεχόμενο η συζήτηση να μην ήταν για το ποιος θα πληρώσει αλλά για το ποια ημέρα του μήνα θα αποφασίσει να βγει το ζευγάρι, θα φάνταζε κάτι παραπάνω από ανέκδοτο..
Η φτώχεια φέρνει γκρίνια, λέγανε οι παλιοί και κάτι ήξεραν διότι η ιστορία κάνει κύκλους.
Και ως επιβεβαίωση αυτής της ρήσης, κάπου ανάμεσα σε κομμένα έξοδα και μειωμένους προγραμματισμούς, σε αναβαλλόμενα ταξίδια και απαγορευμένες διακοπές, χάθηκαν σιγά σιγά και τα χαμόγελα από τα πρόσωπα ανθρώπων που μέχρι εχθές ήταν ερωτευμένοι….
Μιλώντας πάντα για το γενικότερο σύνολο, την πλειοψηφία των ανθρώπων που μάθαμε να ζούμε σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία και να καθορίζουμε τόσο το επίπεδο της ζωής μας όσο και την συναισθηματική μας ολοκλήρωση και ευημερία μέσα από αυτή, ήρθαμε ξαφνικά αντιμέτωποι με συνθήκες που ήταν αδύνατον να αφήσουν ανεπηρέαστες ακόμα και τις καθημερινές μας άλλοτε συνήθειες.
Οι διαφωνίες δεν είναι πια ρομαντικές, ούτε καν ήπιες. Η μείωση του οικονομικού προϋπολογισμού, ο καθημερινός άνισος αγώνας με ολοένα και αυξανόμενες υποχρεώσεις έφερε μείωση συναισθημάτων και αντοχής.
Η γκρίνια, αέναος εχθρός της ηρεμίας, εισέβαλε απειλητικά στην καθημερινότητα.
Σχέσεις γκρεμίζονται μπροστά σε ένα συναίσθημα που αποδεικνύεται αδύναμο να αντικαταστήσει μια ευτυχία, που η ύπαρξη και ολοκλήρωσή της καθοριζόταν σε μεγάλο βαθμό από την επένδυση όχι πάνω στην ίδια τη σχέση, αλλά σε ό,τι μάθαμε να θεωρούμε αναγκαίο να συνοδεύει την κοινή μας καθημερινότητα για να περνάμε καλά.
Στον αντίποδα, υπάρχουν και αυτές οι σχέσεις που ακόμα και εάν όλη τους η συναισθηματική υπόσταση έχει γκρεμιστεί και δεν υπάρχει πια, αναγκαστικά συνεχίζουν να υφίστανται και να καθορίζουν την κοινή μοίρα και πορεία δύο ανθρώπων ως μοναδικό όπλο και τρόπο να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις της κατ΄ επιλογήν μέχρι χθες κοινής τους ζωής. Και όσο πιο φτωχή γίνεται καθημερινά η τσέπη μας, τόσο φτωχή και ίσως περισσότερο, γίνεται η ευημερία μας.
Θυμάμαι παλιές Ελληνικές ταινίες, με αλησμόνητες συμβουλευτικές φράσεις προς φτωχούς, πλην ερωτευμένους: Δεν φτάνει η αγάπη, γιατί η αγάπη δεν τρώγεται, δεν την ντύνεσαι, δεν πληρώνεις με αυτή, εγώ είμαι νέος…
Μπορεί η αγάπη σε μια σχέση να μην τα κάνει όλα αυτά, αλλά σίγουρα θα συνεχίζω ρομαντικά σκεφτόμενος να πιστεύω πως μπορεί να αποδειχτεί αμυντικός θησαυρός σε άδειες τσέπες, και από την άλλη πως το φτωχό συναίσθημα δεν ανθίζει στις καρδιές που ακουμπάνε ακόμα και στα πιο γεμάτα πορτοφόλια.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΥΔΑΣ
ΗΘΟΠΟΙΟΣ- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
www.kostaskrommydas.gr
