Μόνο συγκίνηση και χαρούμενα πρόσωπα μπορούσε να δει κανείς στην αίθουσα «ΑΙΓΛΗ» του ξενοδοχείου «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ» την τρίτη ημέρα του Πάσχα (3/5/16). Ήταν οι 15άρηδες μαθητές του Γ2 (1970) του Γυμνασίου Φαρκαδόνας του 1970 που συνευρέθησαν ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ μετά από 46 ολόκληρα χρόνια!
Οι πρώην και… αείποτε (όπως δήλωσαν οι ίδιοι) συμμαθητές του Γ2 (και όχι μόνο) ήρθαν από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Καρδίτσα, Νιγρίτα Σερρών, άλλες γωνιές της χώρας, αλλά και από το… Ορλάντο των Η.Π.Α.!
Σε μια δύσκολη εποχή για την παιδεία και τη δημοκρατία (δικτατορία γαρ) ο Α. Παπουτσής μπόρεσε και ήταν ένας δάσκαλος ουσίας. Ένας άξιος παιδαγωγός. Ζωντανός, ελεύθερος, δημοκράτης, παραστατικός, εχθρός της τυπολατρείας και του… μισητού καταλόγου, που εκείνα τα χρόνια ήταν ο «φόβος και ο τρόμος» του μαθητή. Χωρίς αμφιβολία, εισήγαγε «καινά δαιμόνια» στη διδασκαλία.
Ο Α. Παπουτσής δεν ήταν δάσκαλος από καθέδρας. Ήταν συνομιλητής και συνοδοιπόρος του μαθητή στην κατάκτηση της γνώσης και της κριτικής σκέψης. Διεύρυνε τους ορίζοντες και διαμόρφωνε σωστούς νέους πολίτες.
Οι παλιοί μαθητές του θυμήθηκαν ακόμη το χιούμορ και τις ατάκες του. Όπως θυμήθηκαν και πολλά άλλα ξεχωριστά στιγμιότυπα (ακόμα και ευτράπελα) μέσα στην τάξη τους. Και γέλασαν με την καρδιά τους.
Τα αγόρια πρόσφεραν ιπποτικά κόκκινα τριαντάφυλλα στις συμμαθήτριές τους, ενώ ο καθηγητής παραλαμβάνοντας το δώρο των παλιών μαθητών του που ήταν ένα ρολόι, είπε: «Ευχαριστώ πολύ, αλλά θα προτιμούσα ένα ρολόι που να σταματά το χρόνο!».
Η επόμενη συνάντηση-συμπόσιο αποφασίστηκε να γίνει στο «Φρούριο» των Τρικάλων την τρίτη ημέρα του Πάσχα του 2020. Θα ακολουθήσουν κι άλλες, μέχρι που να… φαγωθεί όλο το μέλλον!
ΤΜΗΜΑ Γ2