του Νίκου Ευθυμιάδη (προέδρου του Ελληνοϊταλικού Συλλόγου)
Είχα την ευκαιρία ευρισκόμενος τις τελευταίες μέρες για μια ακόμα φορά στην Νότια Ιταλία, να συνομιλήσω με γνωστούς και φίλους, να συναναστραφώ με ανθρώπους διαφόρων επαγγελμάτων και πολιτικών αποχρώσεων. Διαπίστωσα το φόβο και την ανησυχία τους για το αύριο καθώς και την αγωνία τους για ό,τι επιφυλάσσει το μέλλον. Φυσικά η κρίση στην Ιταλία δεν συγκρίνεται με αυτή της Ελλάδας.
Εμπεδώνουμε όλοι μας σήμερα,καθημερινά, πλούσιοι και φτωχοί, την αδυναμία να μας δώσει η πολιτική ανάσες οξυγόνου. Στην γειτονική μας χώρα το λαϊκίστικο, ευρωσκεπτικιστικό και ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο κίνημα ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ του GRILLO, δείχνει ότι θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών. Ήδη νίκησε σε δυο μεγάλους Δήμους της χώρας (Ρώμη, Τορίνο). Ο μεταρυθμιστής Renzi του Δημοκρατικού Κόμματος φαίνεται να έχει μεγάλες δυσκολίες να αντέξει (Μάλλον θα έχει προβλήματα με το δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του συντάγματος τον προσεχή Νοέμβριο). Η Κεντροδεξιά ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΜΕΝΗ ψάχνεται, αναζητώντας ένα νέο σχήμα, ένα νέο βηματισμό, ΕΝΑΝ ΚΟΙΝΟ ΗΓΕΤΗ.
Η Ιταλία, μια προηγμένη πολιτικά χώρα ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ, που επιδεικνύει μεγάλη αντοχή και σήμερα ακόμα, αποτελεί μια σημαντική φίλη χώρα, με την οποία μας συνδέουν πάρα πολλά. Αλλά και έχουμε να πάρουμε ακόμη πολλά. Οι Ιταλοί πρωτοπορούσαν πάντα στα οικολογικά ρεύματα, στον αγροτουρισμό, στους οδικούς άξονες, στους συνεταιρισμούς, στη βιομηχανία, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στην πρόνοια, στην αποκέντρωση αρμοδιοτήτων στους Δήμους και στις Περιφέρειες, στα Πανεπιστήμια, στην Τέχνη, στον Τουρισμό, στον Πολιτισμό, στην Μουσική, στην μόδα, στον αθλητισμό, στα Νοσοκομεία κλπ.
Ξεκινώντας από την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα και συνεχίζοντας στην Ναύπακτο, την Πάτρα και τον Πύργο θα ξεδιπλώσουμε έναν προβληματισμό για την Ελλάδα, για την Μεσόγειο, για την Ευρώπη, λαμβάνοντας υπόψη τις κοινές εμπειρίες Ελλάδας και Ιταλίας, τα κοινά προβλήματα και την κοινή αγωνία για το Αύριο.
Παράλληλα όμως θα δώσουμε και την προοπτική ανάπτυξης της συνεργασίας Ελλάδας-Ιταλίας και της σύσφιξης ακόμη περισσότερο των Ελληνοϊταλικών σχέσεων (οικονομικών, εμπορικών, Εκπαιδευτικών, πολιτιστικών).
