Οι φλόγες υψωνόταν από το χωριό και πυκνά σύννεφα καπνού, κάλυπταν την Λίμνη και τα Γιάννενα…
Γράφει ο Αλέκος Ράπτης
Τον Σεπτέμβριο του 1943, η «δράση» της 1ης ορεινής μεραρχίας ορεινών καταδρομών «Εντελβάις», είχε σχεδόν εξαπλωθεί, σε όλη την Ήπειρο, καθώς σε κάθε αντιανταρτική επιχείρηση, έκαιγαν τα πάντα και οδηγούσαν στον θάνατο δεκάδες αθώους, άμαχους κατοίκους, των χωριών. Η στρατιωτική διοίκηση των καταδρομών της «Εντελβάις», (στρατηγός Χούμπερτ Λάνς), είχε λάβει τις συγκεκριμένες διαταγές, από την Ομάδα στρατιών Ε, στην οποία υπαγόταν, διαταγές που απέβλεπαν, στον έλεγχο με παντί τρόπο, του οδικού άξονα, που περνούσε από τα Ιωάννινα και κατευθυνόταν στις πόλεις, που βρισκόταν ανατολικά του δρόμου, και οποίος περνούσε από τα στενά κομμάτια, του Μετσόβου και της Κατάρας.Ο δρόμος αυτός θεωρούνταν «προβληματικός», για τους καταδρομείς, γιατί συχνά πυκνά, αποτελούσε στόχο ανταρτικών επιθέσεων, τόσον του ΕΛΑΣ όσον και του ΕΔΕΣ.Αυτή η κατάσταση επιβαρύνθηκε ακόμη περισσότερο, καθώς στις 3 Σεπτεμβρίου του 1943, η Ιταλία συνθηκολόγησε με τους Αγγλοαμερικάνους, με αποτέλεσμα, οι γερμανοί να απωλέσουν τους συμμάχους τους, καθώς τους ήταν χρήσιμοι, στις αντιανταρτικές επιχειρήσεις τους, στα χωριά του λεκανοπεδίου Ιωαννίνων.Επίσης, στην ιεραρχία των καταδρομών της «Εντελβάις», αποφασίστηκε η μετακίνηση του συνταγματάρχη Γιόζεφ Ζάλμιγκερ στο Βερολίνο και η ανάθεση της διοίκησης του συντάγματός του, στον αντίστοιχο του αξιωματικό, ταγματάρχη Φριτς Μπάντερ και οποίος παρέδωσε, στον ταγματάρχη Χάραλντ φον Χίρσφέλντ.Στις επόμενες μέρες, ο φανατικός αυτός ναζιστής, συνταγματάρχης Γιόζεφ Ζάλμιγκερ, θα γινόταν ο «μοιραίος άνθρωπος», ο οποίος και θα καθόριζε την τραγική μοίρα, των κατοίκων του χωριού, των Λυγκιάδων, το οποίο χωρίο, θα ξεκληριζόταν συνολικά, από την δολοφονική μανία, των καταδρομών της «Εντελβάις», σε πράξεις αντιποίνων.Την νύχτα της 1ης Οκτωβρίου 1943, ο συνταγματάρχης Γιόζεφ Ζάλμιγκερ, θα έπεφτε νεκρός, σε ενέδρα ανταρτών του ΕΔΕΣ, στη θέση ΖΗΤΑ στο Τέροβο, από την ανταρτική ομάδα τουΚώτσου Τόλη.Η στρατιωτική διοίκηση των καταδρομών της «Εντελβάις», (στρατηγός Χούμπερτ Λάνς), την ίδια ημέρα, εξέδωσε συγκεκριμένη διαταγή και η οποία «φωτογράφιζε την όλη διαδικασία», όπως αυτή θα εκφραζόταν απάνθρωπα, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, εις βάρους του άμαχου πληθυσμού.«Αναμένω, από την 1η ορεινή μεραρχία, να εκδικηθεί αυτή την ειδεχθή, συμμορίτικη δολοφονία, ενός από τους λαμπρότερους διοικητές μας, με μια αμείλικτη επιχείρηση αντεκδίκησης…»Στην συνέχεια, αποφασίστηκε, να διεξαχθεί μια γρήγορη και ταχεία εκκαθαριστική επιχείρηση, κοντά στα χωριά Στρούνι και Λυγκιάδες, καθώς εκείνο το τριήμερο, οι αναφορές μιλούσαν για «έντονη κινητικότητα συμμοριτών, με υποζύγια…»Οι Λυγκιάδες, αποτελούσαν τον ιδανικό στόχο, για τους δολοφόνους της «Εντελβάις», καθώς βρισκόταν, απέναντι από τα Γιάννενα, με το χωριό ριζωμένο στα μέσα του Μιτσικελιού.Τα εξαγγελόμενα αντίποινα, θα έβρισκαν αποδέκτες στους κατοίκους των Ιωαννίνων, οι οποίοι θα παρακολουθούσαν οπτικά την εφαρμοσμένη ναζιστική βαρβαρότητα, των καταδρομών της «Εντελβάις», ενώ επίσης θα ανυψούτο και το στρατιωτικό γόητρο, των γερμανών καταδρομών, το οποίο είχε ψυχολογικά καταπέσει, μετά την εκτέλεση του Ζάλμιγκερ από τους ΕΔΕΣίτες αντάρτες.Στις 3 Οκτωβρίου του 1943, ημέρα Κυριακή το μεσημέρι, οι «Εντελβάις» χτύπησαν το χωριό, με πυρά όλμων από το Νησί και από το Πέραμα.Λίγο αργότερα, 5 στρατιωτικά φορτηγά και 2 νοσοκομειακά αυτοκίνητα, των «Εντελβάις» ξεκίνησαν, ανεβαίνοντας προς το Στρούνι και από εκεί, σε φάλαγγα κατ΄άνδρα, οι δολοφόνοι άρχισαν να σκαρφαλώνουν προς τους Λυγκιάδες.Οι φλόγες υψωνόταν από το χωριό και πυκνά σύννεφα καπνού, κάλυπταν την Λίμνη και τα Γιάννενα. Ήταν η αρχή του χρονικού, ενός προαναγγελθέντος θανάτου, για τους Λυγκιαδιώτες…Παντού επικράτησε κόλαση.Οι «Εντελβάις» στο χωριό, έκαψαν τα πάντα και ξεκλήρισαν τον φοβισμένο κοσμάκη, των Λυγκιάδων.«Μαζεύτηκαν επί τέλους καμιά ενενηνταριά άτομα, γέροι, γριές γυναίκες, κοπέλες, παιδιά κορίτσια και μωρά ακόμη ως τριών μηνών… Τους γέρους τους πήραν όλους μαζί ξέχωρα και με χτυπήματα με τον υποκόπανο, κλωτσιές, βρισιές, τους τράβηξαν κατά το σπίτι τουΠ.Τσιρίκη.Εκεί μπάζοντάς τους στο κελάρι, τους πιστόλιζαν και τους άφηναν…»«Τα μικρά πιάνονταν από τα φουστάνια μας και μας τραβούσαν σκούζοντας…Μας έμπασαν όλους στο κελάρι και βάρεσαν με το πολυβόλο, μέσα στο σωρό…Εμένα μια σφαίρα, τρύπησε τη σακούλα με τις παράδες και βρήκε το παιδί μου, τον Αλέξη, στο κεφάλι, του τίναξε τα μυαλά, που μου γέμισαν το πρόσωπο και τα στήθεια.Έπεσα κι΄ εγώ σα χαμένη, σφίγγοντας στην αγκαλιά το κουτσοκεφαλισμένο μου, παιδί…ήμουν πνιγμένη στα αίματα…»Η στρατιωτική διοίκηση, της 1ης ορεινής μεραρχίας ορεινών καταδρομών «Εντελβάις», από την πλευρά της, στο πολεμικό ημερολόγιαo, της μονάδας, στις 3η Οκτωβρίου 1943 κατέγραψε τα παρακάτω:«Εκκαθαριστική επιχείρηση εναντίων του Στρουνίου, Λυγκιάδων και υψωμάτων ανατολικά και βορειοανατολικά ολοκληρώθηκε.Από το χωριό Λυγκιάδες και τα υψώματα …ασθενής εχθρική αντίσταση. 50 άμαχοι εξοντώθηκαν, Λυγκιάδες πυρπολήθηκαν».Τόσο ρεαλιστικά, τόσο απλά, ότι εξώντοσαν τους αμάχους.
Στην πραγματικότητα, οι δολοφονημένοι άμαχοι ήταν κατά πολύ περισσότεροι, καθώς ο τραγικός απολογισμός, της ναζιστικής βαρβαρότητας που εφαρμόστηκε στους Λυγκιάδες, φτάνει καταγεγραμμένος στους 82 δολοφονημένους, αμάχους άνδρες, γυναίκες, γέροντες, παιδιά, έφηβοι αλλά και μωρά παιδιά.Το 79ο τάγμα, που διέπραξε την σφαγή, είχε διοικητή τον ταγματάρχη Χάνς Μάγερ, του οποίου η μονάδα, τελούσε υπό τις διαταγές του Βάλτερ φον Στέτνερ. Άλφρεντ Σραίπελ.Ο ταγματάρχης Μάγερ, εκείνες τις μέρες δεν βρισκόταν στα Ιωάννινα και αυτός, που τον υποκαθιστούσε στην ιεραρχία, αλλά και στα αιματηρά αντίποινα, στους Λυγκιάδες ήταν ο λοχαγός.Ήταν αυτός, που εκείνο το πρωινό, επάνω στους Λυγκιάδες, έδινε τις διαταγές και κουνούσε επιδεικτικά, το ορειβατικό του μπαστουνάκι, σαν γνήσιος γερμανός ορειβάτης καταδρομών, εκπέμποντας το ναζιστικό μίσος, απέναντι στον δύσμοιρο κοσμάκη, των Λυγκιάδων.Ο δήμιος αυτός της σφαγής του χωριού των Λυγκιάδων, λοχαγός Άλφρεντ Σραίπελ, επέζησε του πολέμου, αλλά εξαιτίας των λανθασμένων γραφειοκρατικών χειρισμών, δεν κλήθηκε ουδέποτε, να καταθέσει στην γερμανική Εισαγγελία του Μονάχου, αλλά και ούτε στην αντίστοιχη της Βόννης.Ο λοχαγός Άλφρεντ Σραίπελ, πέθανε το έτος 2009 σε ηλικία 93 χρονών.Κανείς από αυτούς τους δολοφόνους των Λυγκιάδων, δεν απολογήθηκε ποτέ, στην δικαιοσύνη, καθώς οι 300 ανακριτικές διαδικασίες, βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη, στην Γερμανία, για εγκλήματα πολέμου, που έγιναν στην Ελλάδα.Ο τύμβος των θυμάτων, του ολοκαυτώματος των Λυγκιάδων, στέκει ακόμη εκεί επάνω στο χωριό, αγέρωχα, για να θυμίζει στους επισκέπτες, την ναζιστική βαρβαρότητα, αλλά και να καρφώνει, στην καρδιά κάθε γερμανού, τύψεις συνειδήσεως και ενοχής, για τα εγκλήματα που διέπραξε, η 1η ορεινή μεραρχία, ορεινών καταδρομών, «Εντελβάις»
Βάλτερ φον Στέτνερ – στρατηγός
Στρατιωτικός διοικητής της 1ης ορεινής
μεραρχίας ορεινών καταδρομών «Εντελβάις»
Ιανουάριος 1943 – Δεκέμβριος 1944.Ευθύνεται ως ο επικεφαλής στρατιωτικός διοικητής, για τα εγκλήματα πολέμου κατά του άμαχου πληθυσμού των χωριών της Ηπείρου που διεπράχθησαν από την 1η Ορεινή Μεραρχία Ορεινών Καταδρομών «Εντελβάις» το 1943, καθώς και για την σφαγή της Ιταλικής μεραρχίας «Άκουι» τον Σεπτέμβρη του 1943 στην Κεφαλλονιά.To 1944 βρίσκεται εγκλωβισμένος μαζί με την μεραρχία του κοντά στα περίχωρα του Βελιγραδίου και οι «Έντελβάις», χτυπιούνται αλύπητα από τους αντάρτες του Τίτο και τον Ρωσικό στρατό.Πιθανότατα φονεύτηκε στην μάχη του Βελιγραδίου η κατά τον στρατηγό Λάνς που θεωρεί ότι συνελήφθει αιχμάλωτος και βαριά τραυματισμένος.Στις 11 Φεβρουαρίου 1957 θεωρείται πλέον επίσημα νεκρός από τις μεταπολεμικά γερμανικές αρχές…
πηγή : http://epirusgate.blogspot.gr/2016/10/blog-post_25.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook
