Κώστας Κρομμύδας: Είναι πολύ σημαντικό να σε τιμάει και να τιμάς τον τόπο σου κι εσύ

Ο Τρικαλινός ηθοποιός και συγγραφέας μιλά για τη σχέση του με την πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, για τη δουλειά του και την κατάσταση στην Ελλάδα. Σε μία συνέντευξη όπου μας παρουσιάζει τη νέα του δουλειά, το βιβλίο «Μη με λησμόνει» από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, μιλήσαμε για όλα…

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

-Πριν λίγες μέρες βρέθηκες στα Τρίκαλα για να παρουσιάσεις το νέο σου βιβλίο. Εισέπραξες πολύ αγάπη κι ο χώρος του Δημοτικού Κινηματογράφου στο Μύλο Ματσόπουλου όπου παρουσιάστηκε το βιβλίο ήταν κατάμεστος από κόσμο. Πως ένιωσες;

-Είναι πολύ ωραίο πράγμα οι άνθρωποι που σε αγαπάνε, οι άνθρωποι που έχεις μεγαλώσει μαζί τους να παρακολουθούν την πορεία σου, να σε τιμούν με την παρουσία τους. Δεν είναι κάτι που κέρδισα εύκολα οφείλω να πω, διότι δεν είναι η πρώτη παρουσίαση που κάνω. Νομίζω όμως ότι με τον καιρό, μιας κι έχω κι εγώ μία συνέπεια σε αυτό που κάνω, οι Τρικαλινοί εκτίμησαν πολύ το γεγονός ότι είμαι κι εγώ συνεπής στη δουλειά μου και προφανώς την αγάπησαν κι αυτό με κάνει διπλά χαρούμενο, γιατί όταν σε τιμάνε στον τόπο σου είναι σαν να σε τιμά όλος ο κόσμος. Το έχω ξαναπεί αυτό.

-Γενικά στα Τρίκαλα είσαι αποδεκτός και εισπράττεις αγάπη. Αυτό το έχω δει και στις παρουσιάσεις των βιβλίων σου αλλά και γενικά σε συζητήσεις που κάνω με κόσμο.

-Τα Τρίκαλα για μένα είναι το μέρος που μεγάλωσα, είναι οι καλύτερές μου αναμνήσεις. Αυτές οι αναμνήσεις τις περνάω έτσι κι αλλιώς και στα βιβλία μου, είναι πολύ μεγάλο υλικό, κι εγώ όμως όπου σταθώ κι όπου βρεθώ αναφέρομαι στην καταγωγή μου. Έχω ακούσει άνθρωπο που είναι από τα Τρίκαλα όταν τον ρώτησαν να μη λέει ότι είναι από τα Τρίκαλα. Εγώ θεωρώ ότι είναι μία πολύ όμορφη πόλη, έχω πολλούς ανθρώπους που αγαπάω στα Τρίκαλα. Είναι πολύ σημαντικό όμως να σε τιμάει και να τιμάς τον τόπο σου κι εσύ. Γιατί όπως με τιμάει ο τόπος νομίζω ότι τον τιμάω κι εγώ με τα πράγματα που κάνω. Δηλαδή, διαφημίζοντας όσο μπορώ, αυτό το λίγο που μπορώ να κάνω,  τους ανθρώπους, τα αξιοθέατα, τον τόπο, τα καλά των Τρικάλων και μέσα από την εκπομπή, αλλά κι όπου βρεθώ και σταθώ το κάνω μέσα από την καρδιά μου. Μου αρέσει αυτό και δεν το κάνω ψεύτικα το κάνω επειδή το πιστεύω. Γιατί πιστεύω ότι είναι μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας.

-Μη με λησμόνει… Το τελευταίο σου βιβλίο. Παράξενος τίτλος για βιβλίο… Τι σημαίνει;

-Μη με λησμόνει σημαίνει μη με ξεχάσεις, αυτούσια, μη με λησμονείς. Ο συμβολισμός με το μικρό μπλε λουλούδι, σημαίνει επίσης τη δύναμη της μνήμης, της αγάπης και του έρωτα. Δηλαδή πως μας βοηθάει η μνήμη μας κι ο έρωτας ο αληθινός να μην λησμονούμε τους πραγματικούς έρωτες που έχουμε ζήσει κάποια στιγμή ή τον έρωτα τον ένα και μοναδικό που μπορεί να παρουσιαστεί κάποια στιγμή στη ζωή μας και να θυμηθούμε αυτό το δυνατό κομμάτι της ζωής μας που νομίζαμε ότι έχουμε λησμονήσει. Σημαίνει κι άλλα πράγματα όμως τα οποία ανακαλύπτει ο αναγνώστης μέσα στο βιβλίο.

– Περιέγραψέ μου το νέο σου βιβλίο. Τι πραγματεύεται;

-Ουσιαστικά είναι βασισμένο σε μία ιστορία που συνέβη πριν από πολλά χρόνια. Είναι ένα ταξίδι που ξεκινά από τα Γιάννενα, περνάει από την Πάτμο, το Γαλαξίδι, από το Παρίσι, την Τζια, την Αθήνα. Είναι ουσιαστικά η ιστορία της αναζήτησης ενός παιδιού. Μίας γυναίκας, δύο ζευγαριών στο παρελθόν και στο σήμερα. Αυτό που θέλω να περάσω είναι αυτή η δύναμη που έχει ο πραγματικός έρωτας, η πραγματική αγάπη πως ό,τι και να γίνει, ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν ξεχνιέται. Για αυτό κι αυτός ο τίτλος «Μη με λησμόνει». Οι ήρωές μου πιστεύω είναι πολύ αληθινοί. Πολλοί από αυτούς είναι όντως υπαρκτοί. Πολλά από τα συμβάντα είναι αληθινά.

-Από πού εμπνεύστηκες το θέμα;

–Από μία αληθινή ιστορία που συνέβη πριν από 35 χρόνια. Η ιστορία μίας μάνας που αναζητά το παιδί της γιατί δεν πρόλαβε καν να το δει την ώρα της γέννας. Της το πήραν πριν καν προλάβει να δει αν είναι αγόρι ή κορίτσι.

–Μου έχεις εκμυστηρευτεί ότι το βιβλίο «κρύβει» ένα μυστικό της πόλης των Τρικάλων. Θα μου το αποκαλύψεις;

-Όχι δεν θα στο αποκαλύψω. Ήδη όποιος γνωρίζει έχει καταλάβει πολλά.

-Το μη με λησμόνει ήρθε πολύ σύντομα μετά την Ογκρέσα. Πόσο καιρό σου πήρε η συγγραφή;

-Δεν είναι μόνο θέμα πόσο καιρό μου παίρνει να γράψω, αλλά πόσο καιρό σκέφτομαι ένα βιβλίο. Τα πρώτα μου 3 βιβλία σκόρπια σαν ιστορίες τα έχω εδώ και 20 χρόνια ουσιαστικά στο κεφάλι μου. Η συγγραφή, συγγραφή, μου πήρε κοντά στον 1 χρόνο.

-Είχες φανταστεί ποτέ ότι θα γίνεις συγγραφέας;

-Όχι αν και μου άρεσε πολύ να γράφω από πολύ μικρός, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπω σε ένα βιβλιοπωλείο και θα έχει 4 βιβλία μου και του χρόνου 5 κ.ο.κ. Είναι ένα ταξίδι που έχει ξεκινήσει, το έχω αφήσει και με πάει μόνο του. Δεν έχω σκοπό να το σταματήσω. Συνεχίζω να γράφω και μου αρέσει πάρα πολύ.

-Η σύζυγός σου Μαρίνα Γιώτη, είναι επίσης συγγραφέας. Μοιράζεστε τις συγγραφικές σας… ανησυχίες; Συζητάτε μεταξύ σας τις ιστορίες των βιβλίων σας; Βοηθάτε ο ένας τον άλλο;

-Γράφει και εικονογραφεί παραμύθια για την ακρίβεια. Είναι πολύ φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει. Γιατί ενώ γράφουμε και οι δύο, είναι πολύ διαφορετικό το είδος που γράφουμε, οπότε εμπνέει ο ένας τον άλλον, εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον, δεν υπάρχει ανταγωνισμός και πολλές φορές οι συζητήσεις που κάνουμε είναι πολύ δημιουργικές.

-Πέρασες ένα δύσκολο χειμώνα. Ένα απλό κρυολόγημα σε οδήγησε για πολλές μέρες στο νοσοκομείο. Αυτό σε έκανε να δεις τη ζωή σου διαφορετικά; Να αναθεωρήσεις;

-Όταν δεν καταλαβαίνεις ποια είναι τα όριά σου και  τα ξεπερνάς, μερικές φορές έρχεται ένα καμπανάκι πριν συμβούν πιο σοβαρά πράγματα και σου χτυπάει. Εμένα αυτό συνέβη. Χτύπησε ένα πολύ δυνατό καμπανάκι που μου είπε ότι πρέπει να κάνω ένα στοπ σε όλα αυτά που έκανα. Το πέρασα ευτυχώς ξώφαλτσα κι ανώδυνα. Θα μπορούσα να έχω πάθει μεγαλύτερες ζημιές. Οπότε τώρα είμαι μία χαρά και με περισσότερο μυαλό στο κεφάλι μου να ξεκουράζομαι όποτε βρίσκω ευκαιρία.

-Είναι νωρίς να σε ρωτήσω από τώρα αν έχεις σκεφτεί ήδη το επόμενο βιβλίο σου;

-Ήδη έχω ξεκινήσει να γράφω το καινούργιο μου βιβλίο.

-Τελικά συγγραφή ή ηθοποιία; Ποια είναι η μεγάλη σου αγάπη; Εκτός όλων των άλλων που κάνεις και δεν είναι και λίγα.

-Αγαπάω εξίσου και την ηθοποιία και τη συγγραφή. Απλά η συγγραφή τελευταία με έχει κερδίσει διότι έχει δείξει μία μεγάλη δυναμική.

-Ζούμε δύσκολες μέρες στην Ελλάδα. Είσαι αισιόδοξος ότι θα αλλάξει η κατάσταση;

-Δεν μπορούμε να μην είμαστε αισιόδοξοι. Έχω βαρεθεί αυτές τις ημέρες να βλέπω ανθρώπους να σκοτώνονται μεταξύ τους, να βρίζονται, να γράφουν για καταστροφή. Ξέρουμε τι έγινε. Ας είχαμε μυαλό πιο νωρίς να μη φτάναμε ως εδώ. Γιατί έχουμε κι εμείς μεγάλη ευθύνη. Δεν είμαστε άμοιροι των ευθυνών μας. Πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική. Άρα, μόνο αισιοδοξώντας και προσπαθώντας για το καλύτερο και δημιουργώντας παραγωγικά πράγματα μπορούμε να σταθούμε όρθιοι. Όλα τα υπόλοιπα είναι μασλάτια που λέμε και στα Τρίκαλα.

-Πιστεύεις ότι μπορούμε να σταθούμε   πραγματικά στα πόδια μας;

-Και βέβαια, απλά δεν υπήρξε η πολιτική βούληση για αυτό. Υπήρξε η ανικανότητα να μας οδηγεί στο εύκολο, στο έτοιμο, χωρίς να παράγουμε. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι  ο θεσσαλικός κάμπος.

Η συνέντευξη έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ